Ένας ΠΑΟΚ που δεν ξέρει τι θέλει!

Η αλήθεια είναι πως πονάνε τα μάτια όσων βλέπουν αυτόν τον ΠΑΟΚ. Ναι, ο ΠΑΟΚ που στο ξεκίνημα της σεζόν έπαιζε το πιο όμορφο ποδόσφαιρο, πλέον παίζει πιο βαρετά και από ταινίες του Αγγελόπουλου. Λίγες εμπνεύσεις, αργή ανάπτυξη, κουβάλημα της μπάλας χωρίς νόημα. Η ομάδα που είχε τις περισσότερες τελικές πλέον... πανηγυρίζει αν δημιουργήσει μία ευκαιρία.

Τι αιτίες τις έχω αναφέρει: Η προετοιμασία, τα λάθη του προπονητή, οι τραυματισμοί, η απειρία παικτών, η μη ενίσχυση του χειμώνα, η νεανική ομάδα κτλ κτλ. Στην Τούμπα ο κόσμος του Δικεφάλου χειροκρότησε τους παίκτες του Πανιωνίου ενώ στο ημίχρονο γιούχαρε την ομάδα του. Η πρόκριση ήρθε, ο ΠΑΟΚ βρίσκεται μέσα σε όλους τους στόχους του αλλά προβληματίζει το μεγάλο σε διάρκεια ντεφορμάρισμα του. Από την άλλη τα λόγια είναι πλέον περιττά το ίδιο και η οποιαδήποτε κριτική. Ο μόνος που μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση είναι ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές.

Ας ξεχάσουμε την χημεία και το δέσιμο, αυτό δεν υπάρχει πλέον αφού ο Τούντορ όλη την σεζόν έβαζε και άλλη ενδεκάδα και πλέον δεν μπορεί να κάνει αλλιώς με τους συνεχόμενους τραυματισμούς. Ας ξεχάσουμε και το καλό ποδόσφαιρο καθώς τώρα που η περίοδος τελειώνει και οι λύσεις είναι λιγότερες εκτός όλων των άλλων υπάρχει και η κούραση. Ας ξεχάσουμε τα πάντα διότι ούτε η πολυπόθητη ενίσχυση στην μεσαία γραμμή ήρθε. Δεν θα αλλάξουν λοιπόν αυτά.

Αυτό που μπορεί να συμβεί είναι παίκτες και προπονητής να πεισμώσουν και με το πάθος να πηγαίνουν τα παιχνίδια στην δύναμη ώστε να πετυχαίνουν τον σκοπό τους. Άλλωστε και οι αντίπαλοι δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Αν προπονητής και παίκτες είναι ένα, αν πεισμώσουν για να πετύχουν κάτι σε συνδυασμό με την βαριά φανέλα και το ταλέντο που αναμφισβήτητα έχουν οι ποδοσφαιριστές, μπορούν να διεκδικήσουν κάτι. Αν, πάλι όχι τότε θα πρέπει η διοίκηση να ξεκαθαρίσει την θέση της σε ότι αφορά τα σχέδια της.

Αν μιλάμε δηλαδή πράγματι για τριετές πλάνο τότε η χρονιά αυτή δεν θα μπορεί να κριθεί και θα πρέπει να συνεχίσει ο ΠΑΟΚ με τον ίδιο τεχνικό διευθυντή και τον ίδιο προπονητή και τη νέα σεζόν. Βέβαια η φυγή του Αγγελίδη, η είσοδος του Μίχελ και οι συνεχόμενες προσθοαφαιρέσεις στην διοίκηση δεν στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα για το τι ακριβώς θέλει ο ΠΑΟΚ και ποιον στόχο έχει γενικά για την ομάδα που θέλει να δημιουργήσει.

Έτσι αν ο Δικέφαλος δεν καταφέρει έστω και με ενέσεις (όπως δηλαδή προκρίθηκε επί του Πανιωνίου) να βγει πρώτος στα Play off (αφού μπει πρώτα) ή να πάρει το Κύπελλο, το πιο πιθανόν είναι να έχουμε ξανά τον Μάιο αυτό που ήλπιζα στις αρχές της σεζόν να μην συμβεί: Γκρέμισμα και ξεκίνημα ξανά από το μηδέν. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο παρά το υποτιθέμενο τριετές πλάνο, ο ΠΑΟΚ πρέπει να πετύχει σε αυτή την σεζόν κάτι. Όχι για τον κόσμο, αυτός φωνάζει ότι μπορεί να κάνει υπομονή, όχι για τα ΜΜΕ, αλλά για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ που δεν ξέρει τι θέλει και αυτό βγαίνει ακόμα και στο χορτάρι. Διότι όταν δεν έχεις ξεκαθαρίσει από την αρχή τον τελικό σου προορισμό και αλλάζεις συνέχεια άποχη κατά την διάρκεια της διαδρομής τότε αντί να πηγαίνεις απευθείας προς τα εκεί χάνεσαι μέσα από στενάκια και στο τέλος αν δεν μείνεις από βενζίνη φτάνεις κάπου αλλού αλλά όχι εκεί που ήθελες!