«Σε χαιρετώ, Ραββί»: Πώς «έπεσαν» οι πρώτοι νεκροί στο όνομα της ελληνικής γλώσσας
«Αι ελεεινοί πρωταγωνισταί της βεβηλώσεως του Ευαγγελίου θα τρίβωσιν αναμφιβόλως εξ ευχαριστήσεως τας χείρας, διότι εγένοντο παραίτιοι του αγριωτέρου θεάματος, το οποίον παρέστησαν αι Αθήναι από της αλώσεως υπό του Σύλλα. Πόλεως αλισκομένης, πόλεως σφαζομένης, πόλεως δολοφονουμένης. Αι σφαίραι του ναυτικού και του πυροβολικού, σφαίραι αδελφών, οπλισθέντων εναντίων αδελφών, διέρρηξαν κρανία, συνέτριψαν στήθη, εξώρυξαν οφθαλμούς, έθραυσαν κνήμας και κατέστησαν την οδόν Κοραή και τα πέριξ ερυθράς εκ του αίματος…».
Είναι ένα ανατριχιαστικό σκηνικό πολέμου. Φιλοξενήθηκε στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Εμπρός», της 9ης Νοεμβρίου του 1901 υπό τον τίτλο «ΗΜΕΡΑ ΠΕΝΘΟΥΣ». Ο ευφάνταστος συντάκτης μάλιστα συνέκρινε την αγριότητα του θεάματος, που περιέγραφε, με εκείνη της καταστροφής της Αθήνας από τους Ρωμαίους υπό τον Σύλλα το 86 π.Χ. ! Το ίδιο κείμενο, με μια σχετική «επεξεργασία» και κυρίως τον ίδιο τίτλο, θα μπορούσε σήμερα να περιγράφει τα επεισόδια που σημειώθηκαν μετά το πέρας μιας αγωνιστικής συνάντησης, μια ειρηνική συγκέντρωση διαμαρτυρίας που εκτροχιάσθηκε ή μία επετειακή εκδήλωση του Πολυτεχνείου, που έχασε στην πορεία τον ειρηνικό δρόμο και σκοπό της. Ο λόγος της έντυπης δημοσιογραφίας δεν έχει αλλάξει και πολύ…
Αλλά το συγκεκριμένο δημοσίευμα δεν περιγράφει τίποτε από όλα αυτά. Αναφέρεται στα επεισόδια της προηγούμενης μέρας (8ης Νοεμβρίου 1901), που έμειναν στην ιστορία ως «Ευαγγελικά» ή «Ευαγγελιακά», όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Αιχμή των επεισοδίων υπήρξε η ελληνική γλώσσα. Για την ακρίβεια, η απόπειρα απόδοσης των Ιερών Ευαγγελίων στη δημοτική. Στην πραγματικότητα το… καζάνι είχε αρχίσει από καιρό να βράζει στην ελληνική πρωτεύουσα και «έσκασε» τη μέρα εκείνη (μια Πέμπτη του 1901), μέρα σαν τη σημερινή, πριν από ακριβώς 119 χρόνια. Οκτώ (κατά άλλες πηγές ένδεκα) άνθρωποι πλήρωσαν με τη ζωή τους εκείνα τα επεισόδια στην καρδιά της Αθήνας και άλλοι 70 τραυματίσθηκαν.
Διαβάστε περισσότερα στο Cnn.gr
