Τα «γιατί» έχουν την μικρότερη σημασία

Αν στον Παναθηναϊκό εκφράζεται «έντονη ανησυχία» για την δρομολογημένη πώληση της ΚΑΕ από τους αδελφούς Γιαννακόπουλου, στον Ολυμπιακό άλλη λέξη από τον «πανικό», δεν μπορεί να στέκει. Η «βόμβα» που έριξαν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι με την ανακοίνωση αποχώρησής τους από την ΚΑΕ, ταράζει συθέμελα το οικοδόμημα που έχτιζαν από το 2004.

Κατά την γνώμη μου τα «γιατί» που αναλύουν στην μακροσκελή τους ανακοίνωση, έχουν την μικρότερη σημασία. Εχουν σημασία, δεδομένο είναι αυτό, αλλά το γεγονός αυτό καθεαυτό υπερκαλύπτει κάθε άλλη του παράμετρο. Αν εξέφραζαν προθέσεις, τότε θα είχε νόημα να αναλύσουμε… εξωνυχιστικά τα αίτια και να ψάξουμε να δούμε κατά πόσο στέκουν και κατά πόσο μπορούν να αλλάξουν. Τώρα όμως, δεν εξέφρασαν πρόθεση, αλλά απόφαση. Αρα, σ’ αυτήν πρέπει να σταθούμε και κυρίως στο «μετά».

Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην γέμισε τίτλους τα χρόνια της παρουσίας των Αγγελόπουλων, αλλά εδραίωσε την εικόνα της πολύ μεγάλης ομάδας. Πήρε και τίτλους, έστω λιγότερους από αυτούς που ήθελε ακόμα και από αυτούς που ένιωθε ότι δικαιούταν. Συζητήθηκε στην Ευρώπη για την παρουσία του στα δύο συνεχόμενα φάιναλ φορ, συζητήθηκε στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ για τις πολύ μεγάλες μεταγραφές που πραγματοποίησε.

Κανείς δεν έχει ξεχάσει τις δηλώσεις που έκαναν κατά καιρούς για το όραμα δημιουργίας «μιας ομάδας που δεν θα μπορεί να την σταματήσει κανείς και που θα νικάει και θα κατακτά τίτλους για πολλά χρόνια». Κανείς δεν ξεχνάει το σχέδιο που προχωρούσαν για την δημιουργία ενός μπασκετικού γηπέδου που θα στέγαζε για πολλά χρόνια αυτή την ομάδα που ονειρεύονταν. Μετά την ανακοίνωσή τους, όμως, μάλλον όλοι σιγά - σιγά θα πρέπει να αρχίσουν να τα ξεχνάνε αυτά. Σύμφωνα με αυτήν, υπήρξαν παράγοντες που όχι μόνο σταματούσαν την ομάδα που ονειρεύονταν, αλλά σταμάτησαν και τους ίδιους από την ενασχόλησή τους με το μπάσκετ. Είπαμε όμως, τα γιατί δεν παίζουν πια κανέναν ρόλο, αφού η απόφαση είναι ειλημμένη.

Ο μπασκετικός Ολυμπιακός δεν είναι «εύκολο» μαγαζί για να πεις ότι θα βρεθεί ένας άλλος πολύ πλούσιος και θα το πάρει να το συνεχίσει. Δεν είναι εύκολο, γιατί είναι σε μια χρόνια αναζήτηση του δρόμου της επιτυχίας. Δεν είναι δηλαδή Παναθηναϊκός που έχει τον… αυτόματο πιλότο Ζέλικο και μπορεί να θεωρεί πολύ αυξημένες τις πιθανότητές του να συνεχίσει να είναι σε τροχιά, ακόμα και με μια άλλη ιδιοκτησία. Όχι ότι είναι δεδομένο, για αυξημένες πιθανότητες μιλάω.

Στον Ολυμπιακό όμως, έχει δημιουργηθεί η εξής παράξενη συνθήκη. Μια… καλομαθημένη ομάδα, με την έννοια του κόσμου που περιμένει αστέρες και των παικτών που περιμένουν τα υψηλά συμβόλαια, αλλά ταυτόχρονα μιας ομάδας που τελειώνει άπραγη τις σεζόν και κατά κανόνα ξαναχτίζεται από την αρχή. Αρα, ο όποιος επόμενος, όσο ισχυρός οικονομικός παράγοντας και αν είναι, θα πρέπει να μπει σε έναν καινούργιο χώρο και να ψάξει «πατήματα» σε όλους τους τομείς.

Διάβαζα μια από τις τελευταίες ημέρες ένα παρασκήνιο που έγραφε ότι «οι Αγγελόπουλοι ετοιμάζουν μπάτζετ του… 2004 για την επόμενη σεζόν, τόσο μεγάλη οικονομία σχεδιάζουν». Πλέον, εκτιμώ ότι αυτό το δημοσίευμα ήταν αισιόδοξο για τον Ολυμπιακό. Μήπως πρέπει να ετοιμάζεται για τα προηγούμενα χρόνια, τότε που έκανε προετοιμασία στου Ρέντη και ξαναγέμιζαν από την βρύση τα μπουκάλια με νερό, δεν ξέρω.

Αυτά σαν πρώτες σκέψεις. Περιμένοντας όλοι τις εξελίξεις για να τα ξαναπούμε πολύ σύντομα. Και όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αφού φαίνεται ότι πάμε για γενικό… ΔΝΤ στο επαγγελματικό μπάσκετ.