Η επόμενη μέρα για Μπάρτσα
Στη Βαρκελώνη οι έξαλλοι πανηγυρισμοί για την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ συνεχίζονται με τους «μπλαουγκράνα» να γνωρίζουν ότι όσο δεν υπάρχει αντίπαλος να τους κοντράρει, η συνέχεια της κυριαρχίας τους εξαρτάται αποκλειστικά από τους ίδιους.
Με σύσσωμο τον ποδοσφαιρικό κόσμο να παραδέχεται πια ότι βρισκόμαστε μπροστά στην κορυφαία ομάδα όλων των εποχών, η Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρδιόλα φαίνεται να σηματοδοτεί μία νέα εποχή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Με τον πρωτοποριακό, μοναδικό αλλά και θεαματικό τρόπο παιχνιδιού τους, οι «μπλαουγκράνα» εδώ και τρία χρόνια είναι ουσιαστικά ανίκητοι και όσο οι υπόλοιποι πασχίζουν να βρουν τρόπο για να τους αντιμετωπίσουν, ο μοναδικός αντίπαλός τους θα είναι ο εαυτός τους.
Στα πιο κρίσιμα παιχνίδια της φετινής σεζόν με τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Μάντεστερ Γιουνάιτεντ, κόντρα σε δύο από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο, τον Ζοσέ Μοορίνιο και τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, αποδείχθηκε ότι οι αντίπαλοί της έχουν ακόμα πολύ δρόμο για να βρουν το αντίδοτο. Σε αυτά τα τρία χρόνια ο μόνος που κατάφερε να σταματήσει την Μπαρτσελόνα ήταν ο Μοουρίνιο, πέρσι ως προπονητής της Ίντερ και φέτος από τον πάγκο της Ρεάλ, όμως οι επιτυχίες αυτές ήταν περιστασιακές και ο τρόπος που επέλεξε ο Πορτογάλος για να αντιμετωπίσει τους καταλανούς σίγουρα δεν αποτελεί την απάντηση.
Από την στιγμή που οι κορυφαίοι προπονητές και εδικοί της τακτικής έχουν αποτύχει ο ένας μετά τον άλλον, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι για να μπορέσει μια ομάδα να κοντράρει στα ίσια την Μπαρτσελόνα, θα πρέπει να υιοθετήσει το ίδιο στυλ παιχνιδιού με αυτή, την ίδια τακτική και απλά να προσπαθήσει να το κάνει καλύτερα. Α, και μία ακόμη…μικρή λεπτομέρεια: να βρει και το νέο Μέσι! Ή να πάρει τον ορίτζιναλ!
Μέχρι να το καταφέρει κάποιος αυτό, η κυριαρχία της Μπάρτσα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο φαίνεται πως θα εξαρτάται αποκλειστικά από την ίδια. Και όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, ο μεγαλύτερος κίνδυνος προέρχεται από μέσα. Ο βασικός εχθρός είναι ο κορεσμός. Σε μία ομάδα που έχει σαρώσει όλους τους τίτλους μέσα σε μία τριετία, το πιο δύσκολο είναι να βρεθεί ξανά το κίνητρο και η δίψα για νέες επιτυχίες. Δεν αποκλείεται όμως στη Βαρκελώνη να έχουν βρει το μυστικό και γι’ αυτό. Μετά τον απόλυτο θρίαμβο της πρώτης χρονιάς του Πεπ Γκουραδιόλα, όταν η ομάδα κατέκτησε όλους τους τίτλους που διεκδίκησε κάνοντας ένα ανεπανάληπτο «έξι στα έξι», η Μπαρτσελόνα δεν έχασε τον προσανατολισμό της και συνέχισε τη συλλογή τροπαίων φτάνοντας και πάλι στην κορυφή του ισπανικού κι ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Σημαντικά κίνητρα για τον Γκουαρδιόλα και τους παίκτες του υπάρχουν και για τη νέα σεζόν. Αν κατακτήσουν ξανά το Τσάμπιονς Λιγκ θα γίνουν η πρώτη ομάδα στη σύγχρονη ιστορία της διοργάνωσης που υπερασπίζεται με επιτυχία τον τίτλο της. Η τελευταία που το πέτυχε ήταν η Μίλαν του Αρίγκο Σάκι το 1989 – 90. Παράλληλα ο Γκουρδιόλα θα ισοφαρίσει τα τρία τρόπαια του Μπομπ Πέισλι, ένα ρεκόρ που κυνηγούν μανιωδώς τόσο ο Φέργκιουσον όσο και ο Μοουρίνιο.
Σε ότι αφορά το πρωτάθλημα, ακόμα και με τις τρεις σερί κατακτήσεις που μετράει ήδη, ο Γκουαρδιόλα δεν θεωρείται ο πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία της Μπαρτσελόνα. Θέλει μία ακόμη για να ισοφαρίσει τους τέσσερις συνεχόμενους τίτλους του Γιόχαν Κρόιφ από την περίοδο 1991-94. Αν τα καταφέρει κι επιλέξει να μείνει στο «Καμπ Νόου» για μία χρονιά ακόμη, τότε θα έχει την ευκαιρία να γράψει ξανά ιστορία για την Μπαρτσελόνα οδηγώντας την στην κατάκτηση ενός πέμπτου σερί πρωταθλήματος, κάτι που έχει πετύχει στο παρελθόν μόνο η Ρεάλ του Μιγκέλ Μουνιόθ στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60.
