Διάλυση ή ανανέωση!
Μέσα σε μία πραγματικότητα με άδειες κατσαρόλες σε κάθε νοικοκυριό, τον κόσμο να κατασκηνώνει στο Σύνταγμα και σε άλλες τις μεγάλες πλατείες των πόλεων της Ελλάδας, και την φράση «οικονομική κρίση» να χρησιμοποιείται κάθε δεύτερη πρόταση στις συζητήσεις των Ελλήνων, ο ελληνικός αθλητισμός πάει από το κακό στο χειρότερο…
Την ώρα που οι ΠΑΕ και ΚΑΕ προσπαθούν να αλλάξουν το μοντέλο διοίκησης σε… πολυμετοχικό –με ότι συνεπάγεται αυτό- τα ερασιτεχνικά σωματεία βυθίζονται στα πρόθυρα της διάλυσης! Ο Ολυμπιακός έχει απλήρωτους τους πολίστες που βρίσκονται στην κορυφή της Ελλάδας την τελευταία δεκαετία ενάμισι χρόνο και τους βολεϊμπολίστες και τα υπόλοιπα τμήματα από τα… Χριστούγεννα, και ο Παναθηναϊκός βρίσκεται πέντε μήνες πίσω στις πληρωμές του, σε όλα τα ομαδικά του τμήματα, και στα ατομικά πληρώθηκαν… last year.
Τι μέλλει γενέσθαι κανείς δεν ξέρει. Το μόνο σίγουρο όμως είναι πως αν στον Παναθηναϊκό τα μπάτζετ των τμημάτων βόλεϊ, πόλο, μπάσκετ γυναικών δεν πέσουν στο μισό και ακόμη πιο κάτω, δεν πρόκειται να μείνει καρέκλα ή υπολογιστής στα γραφεία του Ερασιτέχνη.
Οι προσφυγές των Ζαγκούμνι, Σαμικά, Τομάσεβιτς, και λοιπόν αθλητών που υπηρέτησαν το «τριφύλλι», φτάνουν σωρηδόν στην Λάμπρου Κατσώνη, με την διοικούσα Επιτροπή του Αχιλλέα Μακρόπουλου, να μην μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα.
Η μοναδική λύση είναι η ανανέωση, σε όλα τα τμήματα, παρότι είναι γνωστό πως σε κανέναν δεν αρέσει να μην έχει «αστέρια» στην ομάδα του. Ωστόσο για να μπορέσει το ελληνικό βόλεϊ να επιβιώσει, και οι μεγαλύτεροι σύλλογοι της χώρας, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και ΑΕΚ να επιβιώσουν, πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές σε όλα ανεξαιρέτως τα σωματεία. Η λύση δεν είναι να «φεσώνουν» οι διοικήσεις τους αθλητές τους, είναι ντροπή να μην έχει ο αθλητής σου να πληρώνει το φως ή το νερό, αλλά να «χτίσουν» νέες ομάδες.
«Κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι», λέει ο λαός μας και ίσως αυτή να είναι η απάντηση στο ερώτημα πως πρέπει να αντιδράσουν και οι ίδιοι οι αθλητές. Φυσικά κανείς δεν τους εμποδίζει να πάνε στο εξωτερικό να αγωνιστούν, όμως αν αποφασίσουν να παραμείνουν στην Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμοι να ρίξουν τα κασέ τους, για να μπορέσουν να πάρουν τα χρήματά τους.
Εκτός από τους ξένους που φέτος είδαν τα… σκούρα στην χώρα μας, σκέψεις για «ξενιτιά» ήδη έχουν εκφράσει οι Μίταρ Τζούριτς, Γιώργος Πετρέας, Αχιλλέας Παπαδημητρίου, Εύα Χαντάβα κ.ά. και τον δρόμο τους αναμένεται να τον ακολουθήσουν πληθώρα άλλων αθλητών. Καλό είναι λοιπόν τα σωματεία να μην εμποδίσουν τους αθλητές τους να αναζητήσουν την τύχη τους σε κάποια ξένη χώρα, αλλά να τους διευκολύνουν.
Δεν υπάρχει άλλη λύση για να βγουν οι σύλλογοι από το οικονομικό αδιέξοδο, πλην της ανανέωσης. Όχι στην διάλυση των ομάδων, ναι στην ανανέωση.
Τώρα ήρθε η ώρα να φανεί η αξία των νέων προπονητών να αναγνωρίσουν και αξιόλογους αθλητές και αθλήτριες. Τώρα ήρθε η ώρα τα σωματεία να επενδύσουν σε νεαρούς παίκτες από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι σε Ρωσία, Πολωνία, Ιταλία, Σερβία και γενικά όπου «χτυπάει» η καρδιά του βόλεϊ, οι πιο γνωστοί σύλλογοι ποντάρουν σε νέα ταλέντα, που μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας που φορούν, και να σταθούν στα μεγαλύτερα γήπεδα της Ευρώπης.
ΥΓ. Ας ρίξουν οι παράγοντες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού μια ματιά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βόλεϊ Ανδρών 2011, που διεξάγεται αυτές τις ημέρες, μπας και πάρουν μία ιδέα τι συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου!
