Τρίτη και φαρμακερή

Το 0-2 της Μπαρτσελόνα μέσα στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» είναι ένα αποτέλεσμα που βάζει  από απόψε τους «μπλαουγκράνα» στο μεγάλο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Πέρα από το τελικό σκορ είναι η συνολική εικόνα που έχουν παρουσιάσει οι δύο ομάδες, όχι μόνο απόψε αλλά και στα δύο προηγούμενα ντέρμπι, που δεν αφήνει περιθώρια στη Ρεάλ να πιστεύει ότι έχει την ικανότητα να παίξει το ποδόσφαιρο που χρειάζεται για να ανατρέψει την κατάσταση την ερχόμενη Τρίτη στο «Καμπ Νόου».

Στη Μαδρίτη διαμαρτύρονται για την αποβολή του Πέπε η οποία δεν χωρά αμφιβολία ότι έκρινε την τελική έκβαση της αναμέτρησης. Παρ' όλα αυτά δεν είναι αρκετή για να αλλάξει τις εντυπώσεις που μας άφησε και το αποψινό «ελ κλάσικο» σε ότι αφορά τις διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων. Άλλωστε λίγο πολύ παρακολουθήσαμε το ίδιο σκηνικό όπως και στα δύο προηγούμενα παιχνίδια για το πρωτάθλημα και το κύπελλο. Τη Ρεάλ του Ζοσέ Μοουρίνιο να παίζει φουλ άμυνα στο μισό γήπεδο και να προσπαθεί να κλέψει το αποτέλεσμα από μία Μπαρτσελόνα που κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο για να κάνει το παιχνίδι της και να παίξει ποδόσφαιρο.

Το γεγονός ότι η Μπαρτσελόνα έπαιξε και πάλι τη Ρεάλ μέσα στο «Μπερναμπέου» με κατοχή μπάλας που ξεπερνάει το 30%-70% τα λέει όλα σε ότι αφορά την εικόνα του αγώνα. Η αλήθεια είναι ότι για αρκετή ώρα η τακτική του Μοουρίνιο ήταν και πάλι αποτελεσματική αφού κατάφερε να κλειδώσει το παιχνίδι των καταλανών. Αυτή τη φορά η Ρεάλ πράγματι δεν είχε κανένα περιθώριο να δεχθεί γκολ όμως η επιλογή της να παίξει αντιποδόσφαιρο περισσότερο εξέθεσε την ίδια παρά το – φαινομενικά ανούσιο – «τίκι – τάκα» του αντιπάλου της. Μόνο που είναι εξαιρετικά δύσκολο να διατηρήσεις έναν τέτοιο βαθμό αυτοσυγκέντρωσης σε διάρκεια ενενήντα λεπτών. Κάποια στιγμή θα γίνει το λάθος, είτε με τη μορφή ενός σκληρού μαρκαρίσματος όπως συνέβη στην περίπτωση του Πέπε, είτε με ένα γλίστρημα όπως αυτό το Μαρσέλο στη φάση του πρώτου γκολ.

Ο Μοουρίνιο διαβάζω ότι δηλώνει «αηδιασμένος από αυτόν τον κόσμο» και αναρωτιέται για μία ακόμη φορά πώς γίνεται να παίζει συνέχεια με δέκα κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Ο Πορτογάλος μοιάζει να αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί το προφανές. Ένα από τα μεγάλα του ατού ως προπονητής είναι ο τρόπος που διαχειρίζεται και προετοιμάζει τους παίκτες του για τα μεγάλα παιχνίδια. Κάποιες φορές όμως, αυτό το ψυχολογικό «ντοπάρισμα» τού γυρίζει μπούμερανγκ. Όταν παίζεις φουλ άμυνα και ποντάρεις στη δύναμη, στο πάθος και στην αυτοθυσία των παικτών σου, θα παίζεις πάντα στο όριο. Και όταν τους έχεις πωρώσει σε υπερβολικό βαθμό, δεν θέλει πολύ να γίνει η ζημιά. Ειδικά σε ένα τέτοιο ντέρμπι που η ένταση και τα νεύρα χτυπάνε κόκκινο.

Πέρα όμως από την αποβολή του Πέπε και το αριθμητικό πλεονέκτημα που άνοιξε το δρόμο για τη νίκη της Μπαρτσελόνα, το ματς κρίθηκε χάρη στην κλάση του κορυφαίου παίκτη στον κόσμο. Έχοντας χαθεί στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα μέσα στην πολυπρόσωπη αμυντική διάταξη των μαδριλένων, ο Λιονέλ Μέσι έκανε την εμφάνισή του στο πιο κρίσιμο σημείο και με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Το δεύτερο γκολ του θα περάσει στην ιστορία ως ένα από τα πιο θεαματικά του Τσάμπιονς Λιγκ και από εδώ και πέρα μάλλον πρέπει να αλλάξουμε τον όρο «γκολ αλα Μαραντόνα» με το «γκολ αλα Μέσι»!

Με το τέταρτο και τελευταίο «κλάσικο» την ερχόμενη Τρίτη να έχει διαδικαστικό χαρακτήρα (το παραδέχεται και ο ίδιος ο Μοουρίνιο), η σούμα μπορεί να γίνει από απόψε. Πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ (αν καταφέρει να το πάρει) στην Μπαρτσελόνα και το κύπελλο στη Ρεάλ. Κρίνοντας από τη σημερινή διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των δύο ομάδων, είναι μια δίκαια μοιρασιά.

Υ.Γ Κι επειδή έγινε πολύ κουβέντα αυτή την εβδομάδα για την κόντρα Γκουαρδιόλα – Μοουρίνιο, ο Πεπ τελικά είχε δίκιο. Τα πάντα κρίνονται μέσα στο γήπεδο. Και με τον Πορτογάλο να έχει πάθει τρικυμία μετά την αποβολή του και να αφήνει παίκτες όπως ο Κακά, ο Ιγκουαϊν και ο Μπενζεμά να ...καίγονται στο ζέσταμα, ο προπονητής της Μπαρτσελόνα φρόντισε να έχει την τελευταία λέξη ρίχνοντας στο παιχνίδι κάποιον...Σέρχιο Ρομπέρτο στις καθυστερήσεις. Σαν τον προπονητή του μπάσκετ που παίρνει τάιμ άουτ λίγα δευτερόλεπτα πριν το τέλος με την ομάδα του μπροστά στο σκορ με είκοσι πόντους! Λίγο...unfair αλλά μέρος του παιχνιδιού. Ειδικά με τους κανόνες που παίζει ο Μοουρίνιο!