Χρειάζεται το «φονικό» του ένστικτο
Μπορεί αυτή η ομάδα να κάνει κόντρα ρελάνς και να πάρει την πρώτη θέση στα πλέι οφ; Η αλήθεια είναι πως η έξοδος στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ φέτος, είναι πιο σημαντική από πέρυσι γιατί το πιθανότερο σενάριο είναι να βρεθεί ένα μεγαθήριο απέναντι στον ΠΑΟΚ και όχι δύο, όπως πέρυσι.
Και μάλιστα, όταν πετυχαίνεις μεγαθήρια τον Αύγουστο, συνήθως δεν είναι σε θέση να δαγκώσουν όσο μπορούν τους επόμενους μήνες. Το είδαμε με τον Άγιαξ, το είδαμε με τη Φενέρμπαχτσε.
Το ερωτηματικό είναι αν ο ΠΑΟΚ μπορεί να βρεθεί σε θέση για να διεκδικήσει το σωτήριο σεντόνι. Σωτήριο για πολλούς λόγους απ' ό,τι αντιλαμβάνεστε.
Για να φτάσουμε εκεί, τα αν που θα συναντήσουμε είναι αρκετά. Πρώτα απ' όλα, θα πρέπει η ομάδα να παρουσιαστεί πιο φρέσκια απ' ό,τι στη κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.
Είναι αλήθεια πως η μία εβδομάδα ξεκούρασης ήταν απαραίτητη. Ο Σαλπιγγίδης για παράδειγμα, έδειχνε σε όλες τις κινήσεις του σκασμένος, ο Γκαρσία που πήρε κάποιες ανάσες τελευταία, χρειαζόταν κάποιες επιπλέον. Ο Κοντρέρας, μαζί με τις δύο αγωνιστικές που δεν έπαιξε, φαίνεται να έχει επανέλθει εντελώς. Και ο Ίβιτς, με το γκολ που πέτυχε μετά από μήνες, κέρδισε ψυχολογία, αλλά και ξεκούραση.
Ο γόρδιος δεσμός του Χάβου είναι το γκολ. Το ότι κάνει φάσεις η ομάδα είναι ενθαρρυντικό, όμως για να έχει ελπίδες στη διαδικασία θα πρέπει πρωτίστως να βελτιωθούν τα ποσοστά της στις τελικές προσπάθειες.
Αυτό που σε πρώτη φάση φαίνεται, είναι μία διάθεση του προπονητή του ΠΑΟΚ να παίξει περισσότερο ποδόσφαιρο η ομάδα του. Φαίνεται μία προτίμηση στον Έτο αντί του Σνάουτσνερ, στον Τσουκαλά αντί του Βιτόλο, στον Κλάους στη κορυφή της επίθεσης.
Αυτό προϋποθέτει και την παρουσία του Σαλπιγγίδη στα δεξιά, ο οποίος έχει σαφώς μεγαλύτερη διάρκεια στην απόδοσή του από τον Ελ Ζαρ και καλύτερη τακτική συμπεριφορά, ενώ δεν αποκλείεται να δούμε τον Ίβιτς να παίζει πιο κοντά στον φορ κορυφής, κάτι που έγινε και στον τελευταίο αγώνα με την Κέρκυρα.
Για μένα το κλειδί είναι να υπάρχει πίστη στο αρχικό πλάνο που θα παρουσιαστεί. Να δουλευτεί αυτό και να μπουν οι παίκτες στο γήπεδο γνωρίζοντας τις αρετές του, τις δυνατότητές του, τα καλά και τα στραβά του.
Πλέον, δεν υπάρχουν διλήμματα του στυλ - Χαλκιάς ή Κρέσιτς - δεν υπάρχει πλέον προσμονή για τον καλό Μουσλίμοβιτς, υπάρχουν λύσεις στη μεσαία γραμμής που μπορούν να δώσουν ανάσες - πλην Τσουκαλά, υπάρχουν Βιτόλο, Αρίας, Φωτάκης - η μετατόπιση του Σαλπιγγίδη στα δεξιά δίνει καλές εναλλακτικές με τον θετικό τελευταία Ελ Ζαρ και τον Κουτσιανικούλη που δεν τα πήγε άσχημα, όταν χρησιμοποιήθηκε και γενικά η ομάδα δείχνει έτοιμη θεωρητικά για τον τελευταίο της φετινό Γολγοθά.
Αυτό που λείπει από την ομάδα και δεν γνωρίζω το κατά πόσο μπορεί να το παρουσιάσει, είναι το θράσος. Είναι η ικανότητά της να σκοτώσει τον αντίπαλο. Είναι η διάθεση επιβολής της απέναντι σε αντιπάλους όχι καλύτερους από αυτή, όταν βέβαια είναι σοβαρή.
Η αλήθεια είναι πως εγώ την πιστεύω ακόμη. Της δίνω πολλά ελαφρυντικά για την πορεία της στη κανονική περίοδο. Να δούμε το αν θα με διαψεύσει ή όχι.
ΥΓ. Θεωρώ την ανακοίνωση που εξέδωσε ο Γιάννης Παπαδόπουλος μία άκρως άκομψη ενέργεια που προσβάλει κυρίως τον συνομιλητή του. Ο Ζαγοράκης τον κάλεσε για να υποστηρίξει την προσπάθειά του, θα μπορούσαν κάλλιστα να βγάλουν μία κοινή ανακοίνωση που δεν θα άφηνε ερωτηματικά. Όσο διαφορετικά και να προσεγγίζουν οι δυο τους την καθημερινότητα της ΠΑΕ, ο Ζαγοράκης ήταν αυτός που τον κάλεσε σε συζητήσεις, ο Ζαγοράκης ήταν αυτός που εν τέλει αισθάνθηκε… μαλ… ας.
