Ο βιασμός της λογικής

Το πανηγύρι των τρελών καλά κρατεί. Επί τριήμερο, στην Ελλάδα βασικό αντικείμενο συζήτησης δημιουργούν τα απόνερα του ντέρμπι. Η στάση του Μαρινάκη, αν περιείχε υποκριτικά στοιχεία η συγνώμη που ζήτησε και η αντίδραση του ΠΑΟ σε κάθε πιθανό και απίθανο δικαιοδοτικό όργανο του πλανήτη, συνεχίζουν να μας απασχολούν. Ποιοι είναι οι εγκληματίες, αν οι οπαδοί του ΟΣΦΠ προκλήθηκαν από τους παίκτες του ΠΑΟ (!) και όλα τα υπόλοιπα που δεχόμαστε καθημερινά.

Ξέρετε, το ζήτημα είναι πως τίποτα από αυτά δεν ήταν καινοφανές. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη για πρώτη φορά. Τα περισσότερα – εξαίρεση ενδεχομένως η αλαζονεία του Μαρινάκη, που ξεπέρασε κάθε όριο – αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα. Οσο σύνηθες γεγονός ήταν η επίθεση στο θέατρο, όσο λογικές φαίνονταν κινήσεις όπως τα ντου στην ΕΠΟ και η επιβολή του δικού του νόμου, άλλο τόσο λογικά είναι και αυτά που γίνονται τώρα. Σε έναν κόσμο που τον έχουν διαμορφώσει με συνθήκες ζούγκλας, όπου επικρατεί ο δυνατότερος, ο σχολιασμός εκ των υστέρων μοιάζει σαν να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα.

Η κατάσταση δεν αλλάζει. Και επειδή ριζοσπαστικές προτάσεις όπως αυτές που κατέθεσε ο Αδαμίδης, δεν έχουν καμία τύχη, το ζήτημα είναι πως θα βρεθεί λύση εκ των έσω. Με το πρόβλημα που υπάρχει συνολικά στη παιδεία και ιδιαίτερα στην αθλητική συμπεριφορά του καθένα από εμάς, γίνεται αντιληπτό πως αυτή η κατάσταση δεν αλλάζει. Η αλλαγή χρειάζεται κόπο και χρόνο. Και δεν είμαι διόλου βέβαιος, πως αυτή τη στιγμή θα δοθεί κάτι από τα δύο, έστω και από μια μικρή μερίδα.

Οσον αφορά τον “κιτρινόμαυρο” μικρόκοσμο, τα πράγματα συνεχίζουν να μην έχουν καμία λογική. Η διοίκηση “ευλογεί” τη παρέμβαση των οπαδών και τις...συστάσεις προς τους παίκτες. Στο πλαίσιο ενίσχυσης και προγραμματισμού της ομάδας, έφτασε στα Σπάτα και ένας αχαρτογράφητος Μολδαβός. Σπασμωδικές κινήσεις, με την ελπίδα απλά πως μπορεί κάτι από όλα αυτά να...κάτσει. Μπορεί να συμμορφωθούν οι παίκτες μετά τις οπαδικές υποδείξεις, μπορεί να προκύψει κάνα λαυράκι στις εσχατιές του κόσμου, που να μη τον έχει πάρει χαμπάρι καμία ομάδα.

Αυτά όλα, φανερώνουν τεράστιο κενό στρατηγικής και σχεδιασμού. Ισως και να μη μπορεί να γίνει διαφορετικά, αν αναλογιστεί κάποιος το τεράστιο τέλμα που εμφανίζεται στην ΑΕΚ στη προοπτική που ανοίγεται μετά το καλοκαίρι. Δίχως μετόχους που να έχουν διάθεση έστω και για τα αυτονόητα, με τη νυν διοίκηση να ψάχνει ακόμα τις ισορροπίες και τη φιλοσοφία που θα τη διέπει, φαντάζει επόμενο να εμφανίζεται αυτή η εικόνα. Οσο παρατείνεται αυτή η κατάσταση, τόσο περισσότερο θα βαθαίνει το τέλμα για την ΑΕΚ και το μέλλον της.

Υ.Γ.: Αναμφίβολα θετική η δέσμευση (και) του Σγουρού για το γήπεδο. Ωστόσο, για να ξεκινήσουμε να συζητάμε σοβαρά το συγκεκριμένο θέμα, θα πρέπει να υπάρξουν πολύ σοβαρότερες εξελίξεις και να βρεθούν ορατές και εφαρμόσιμες λύσεις

Υ.Γ.1: Το ανέκδοτο της ημέρας: ο Γκερέιρο διατηρεί τη ταχύτητα του και έχει προσθέσει και εμπειρία. Προξενεύει τον εαυτό του στους Βραζιλιάνους, αλλά δεν ξεκουνάει από εδώ. Που αλλού θα βρει θύματα που να του προσφέρουν πάνω από μισό εκατ. Ευρώ ετησίως;