Ενας τελικός κι ένα ματς μπολ!

Σε χρόνο dt ο Ολυμπιακός άλλαξε πλήρως την εικόνα και στα υπόλοιπα 36'34'' το ΣΕΦ... έγειρε προς μία πλευρά. Ακόμα κι όταν οι “ερυθρόλευκοι” αστοχούσαν ανανέωναν τις επιθέσεις τους με επιθετικά ριμπάουντ. Η άμυνά του λειτούργησε άριστα κι αν στα τελευταία λεπτά δεν χαλάρωνε (φυσιολογικά, υπάρχει ματς σε 48 ώρες) τότε θα απειλούσε το καλύτερο αμυντικό ρεκόρ όλων των εποχών στη διοργάνωση. Η Σιένα είχε μόλις 30 πόντους σε 30 λεπτά και πέτυχε 25 στην τελευταία περίοδο όταν ο Ολυμπιακός είχε εξασφαλισμένο το 2-1.

Ο Ολυμπιακός είχε 20 ριμπάουντ παραπάνω από τη Σιένα. Πήρε 18 επιθετικά ριμπάουντ, μόλις 6 λιγότερα απ' όσα πήραν οι Ιταλοί στη ρακέτα τους. Οι παίκτες του είχαν 16 κατοχές περισσότερες (80-64) από τους Ιταλούς. Έκαναν μόλις 7 λάθη σ' ένα ματς υψηλής σημασίας και τεράστιας πίεσης για το αποτέλεσμα. Όλα λειτούργησαν στην εντέλεια.

Τι έχουμε απ' εδώ και πέρα; Έναν τελικό στο Τελ Αβίβ, το βράδυ της Πέμπτης για τον Παναθηναϊκό κι ένα ματς μπολ για τον Ολυμπιακό, ένα 24ωρο μετά. Ενδιαφέρουσα κατάσταση για τις δύο ελληνικές ομάδες αλλά διαφορετική.

Ο Ολυμπιακός αναμφισβήτητα βρίσκεται ένα βήμα πιό μπροστά, απέχει 40 αγωνιστικά λεπτά από την πρόκριση στην Κωνσταντινούπολη. Όμως αυτή η εξέλιξη θα πρέπει να γίνει κίνητρο κι όχι να “φορτώσει” βάρος και πιεση στους παίκτες του. Η Σιένα θ' αντιδράσει καθώς παίζει το τελευταίο της χαρτί και οι “ερυθρόλευκοι” θα πρέπει να φανούν και πάλι πανέτοιμοι.

Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα η Σιένα δεν δείχνει ικανή να απειλήσει τον Ολυμπιακό που έχει “κερδίσει” στη δύναμη, στην τακτική, στην ψυχολογία της σειράς. Αλλά κάπως έτσι δεν ήταν η εικόνα και στο άλλο ματς μετά τον πρώτο αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Μακάμπι; Βεβαίως τώρα η σειρά έχει προχωρήσει αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα πλέι οφ οι ισορροπίες είναι εύθραυστες. Επαναλαμβάνω όμως ότι θεωρώ πολύ δύσκολο- ίσως και απίθανο- το “break” της Σιένα έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα.

Στο Τελ Αβίβ ο Παναθηναϊκός παίζει... τελικό! Αυτή τη στιγμή ολοι ειναι συγκεντρωμένοι στον αγώνα που κρίνει το μέλλον στη διοργάνωση και δεν έχουν τίποτε άλλο να σκεφτούν. Επαναλαμβάνουμε ότι οι “πράσινοι” δεν είναι άπειρη ομάδα. Έχουν εμπειρία, έχουν ποιότητα, έχουν αρχές και φιλοσοφία στο παιχνίδι τους. Θέλουν σταθερότητα... Θέλουν καλύτερη άμυνα, όπως αυτή που έπαιξαν στο δεύτερο μερος, την Τρίτη. Θέλουν βοήθεια από περισσότερους παίκτες... Μπορούν να τα έχουν όλ' αυτά.

Καταλήγοντας, επιμένω στην αρχική μου άποψη (και το επαναλαμβάνω): Δεν πιστεύω ότι η Μακάμπι είναι η ομάδα που μπορεί να νικήσει τρεις φορές σε μιά εβδομάδα τον Παναθηναϊκό. Ίσως να μπορούσε να το κάνει η φετινή ΤΣΣΚΑ (για παράδειγμα) αλλά όχι η Μακάμπι. Αν... πέσω έξω δεν θα αισθανθώ άσχημα. Τη γνώμη σου πρέπει να τη γράφεις και όχι να κρίνεις τα πάντα εκ του αποτελέσματος. Αν δεν... πέσεις μέσα λοιπόν θα κάνεις τον απολογισμό. Τελεία και παύλα.
ΥΓ1: Το καλύτερο αμυντικό ρεκόρ στην Euroleague της ULEB το έχει η ΤΣΣΚΑ από τις 19/11/2003 όταν είχε δεχτεί 35 πόντους από την Κρκα (89-35 το σκορ).
ΥΓ2: Ο Καζλάουσκας πήρε την καλύτερη απάντηση από τη Μπιλμπάο του Κατσικάρη για τις προσβλητικές αλλά και υποτιμητικές δηλώσεις του προ ημερών. Αλλά δεν θα τον μάθουμε τώρα τον συγκεκριμένο άνθρωπο: Πάντα όταν αισθάνεται δυνατός, προσβάλλει... Είναι λογικό, πιθανότατα για να κρύψει την ανασφάλειά του. Δεν περιμένω τίποτα περισσότερο από έναν άνθρωπο που αρνήθηκε το open μπάτζετ του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου (παρά την "τριαντάρα" στο ΣΕΦ από τον Παναθηναϊκό και το sweep στους τελικούς) για να εξακολουθήσει να κάνει τον...δημόσιο υπάλληλο στην Κίνα.
ΥΓ3: Η Μπιλμπάο μετά την επιστροφή της στην Ισπανία από τη Μόσχα είχε νέο ταξίδι στη Σεβίλη, έπαιξε και νίκησε μετά από δύο παρατάσεις και στη συνέχεια αντιμετώπισε την ΤΣΣΚΑ και στο πρώτο ματς την "τσάκισε" με 13 πόντους. Η τρέλα συνεχίζεται για τον Κατσικάρη, τον Βασιλειάδη, τον Μαυροειδή και την παρέα τους. Η απόλαυση δεν έχει όρια.