Euroleague: Του… break το κάγκελο έγινε!

Ακούμε προπονητές που λένε ότι το πλεονέκτημα βρίσκεται μονάχα στα… χαρτιά και τους κοιτάζουμε λες και είναι ελέφαντες. Όπως και να το κάνουμε ο απλός φίλαθλος κόσμος δεν μπορεί να δει τα πράγματα τις περισσότερες φορές με το όνομά τους, ιδιαίτερα από τη σκοπιά των παικτών και κυρίως των προπονητών.

Οι φετινές σειρές της Euroleague εξελίσσονται μέχρι στιγμής στη χαρά όλων εκείνων που το φωνάζουν δυνατά πως «τα ματς κερδίζονται στο γήπεδο από τους παίκτες και όχι από τους οπαδούς». Μετά λοιπόν και τη χτεσινή γκέλα (αν μπορεί να χαρακτηριστεί γκέλα) του Ολυμπιακού και κυρίως της Ρεάλ από την Νταρουσάφακα ιδού ο απολογισμός στα 8 πρώτα παιχνίδια των πλέι οφ.

Τέσσερις νίκες για τους γηπεδούχους τέσσερις για τους φιλοξενούμενους. Μοναδική απόρθητη έδρα μέχρι στιγμής εκείνη της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που μικρή δόση τύχης μπορούσε να είχε «σπάσει» δύο φορές.

ΤΣΣΚΑ Μόσχας – Μπασκόνια 2-0 (98-90, 84-82)

Παναθηναϊκός Superfoods – Φενερμπαχτσέ 0-2 (58-71, 75-80)

Ρεάλ Μαδρίτης – Νταρουσάφακα 1-1 (83-75, 80-84)

Ολυμπιακός – Εφές Αναντόλου 1-1 (87-72, 71-73)

Με μια προσεκτική ματιά μπορούμε να δούμε ότι η μοναδική ομάδα που υπερασπίστηκε άνετα την έδρα της στο πρώτο ματς ήταν ο Ολυμπιακός, ωστόσο όπως όλα έδειξαν αυτό του γύρισε μπούμερανγκ στο δεύτερο. Η ΤΣΣΚΑ μάτωσε για να κερδίσει τη Μπασκόνια δύο φορές, η πανίσχυρη Ρεάλ βλέπει το χάρο με τα μάτια της από την Νταρουσάφακα του Μπλατ, την ώρα που ο Παναθηναϊκός Superfoods προσπαθεί να συνέλθει από τις δύο πληγές που του άφησε ο Ομπράντοβιτς.

Οι λόγοι που μέχρι στιγμής το πλεονέκτημα πάει στους φιλοξενούμενους

Κούραση

Πρώτη φορά φέτος οι ομάδες έπρεπε να δώσουν ένα μαραθώνιο 30 αγωνιστικών πριν τα πλέι οφ. Σίγουρα όσες ομάδες κρατήθηκαν ψηλά καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου έπρεπε να διαχειριστούν με κατάλληλο τρόπο το rotation προκειμένου να είναι έτοιμες όταν θα έρθουν τα δύσκολα. Αυτή τη στιγμή η μόνη ομάδα που δείχνει να είναι φτιαγμένη ουσιαστικά για αυτό το κομμάτι της σεζόν είναι η Φενέρ. Ήταν ψηλά, έκανε την κοιλιά της, ο Ζέλικο μίκρυνε σημαντικά το ροτέισον τώρα που τελειώνει η σεζόν και οι παίκτες του δείχνουν σε συγκλονιστική κατάσταση. Μένει πλέον να δούμε τι θα κάνει η Ρεάλ Μαδρίτης που παίζοντας ταυτόχρονα σε Euroleague και ACB αν θα το σώσει ή θα κλατάρει.

Άγχος

Είναι και αυτό μέσα στο παιχνίδι. Καλό είναι να ξέρεις πως παίζεις μέσα στο γήπεδό σου, με τους οπαδούς σου και τα καλάθια που έχεις συνηθίσει στην προπόνηση. Ωστόσο όταν τα παιχνίδια είναι κοντά, πολλοί παίκτες (ακόμα και προπονητές) λυγίζουν από την πίεση του ενθουσιώδους κοινού τους. Όπως και έχει γίνει μέχρι στιγμής.

Ο παράγοντας «παίζω και δεν έχω να χάσω τίποτα»

Το εντελώς αντίθετο με τον παραπάνω λόγο. Οι φιλοξενούμενοι κατεβαίνουν με σκοπό να «κλέψουν» ματς εκτός έδρας, και αν το χάσουν κανείς δεν θα τους πει τίποτα. Είναι και αυτός ένας τρόπος να ανεβάσουν ψυχολογία για τις επόμενες κρίσιμες αναμετρήσεις. Αυτό ήταν και το τρικ του Περάσοβιτς, που βλέποντας το πρώτο ματς να ξεφεύγει, δεν έδειξε όλη του τη στρατηγική και πλέον η Εφές έχει το (φαινομενικά) το πλεονέκτημα.

Πλέον οι σειρές μεταφέρονται στις επόμενες έδρες των αντιπάλων και κανείς δεν γνωρίζει πως αυτές θα εξελιχτούν. Μοναδική σειρά που υπάρχει μεγάλη πίεση είναι στο Φενέρ-Παναθηναϊκός Superfoods που οι Τούρκοι έχουν match ball στην έδρα τους.  Αλλά για αυτό η Euroleague καταφέρνει κάθε χρόνο και είναι απρόβλεπτη. Ποτέ δεν πρέπει να είσαι σίγουρος για τίποτα.