Λινάρδος: «Έχω δώσει μία υπόσχεση στον εαυτό μου»

Ο Έλληνας τεχνικός μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ (sepk.gr) για την αγάπη του για την ομάδα του Αμαρουσίου αλλά και την ελπίδα του πως κάτι μπορεί να αλλάξει. Αναλυτικά τα όσα είπε…

«Το Μαρούσι έφτασε πολλές φορές κοντά να φύγει νικητής από κάμποσα παιχνίδια, όμως χάσαμε 5 ματς με διαφορά 4 πόντων και κάτω συμπεριλαμβανομένου του αγώνα με τον Ολυμπιακό. Αυτές οι ήττες ήταν απόρροια του γεγονότος ότι δεν υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις που θα χρησιμοποιούσα για να ξεκουραστούν βασικοί παίκτες. Η ανικανότητα όλων να λυθεί η απαγόρευση μεταγραφών από την ΦΙΜΠΑ οδήγησε την ομάδα να προηγείται στο μεγαλύτερο διάστημα των παραπάνω αγώνων αλλά στο τέλος εκεί που χρειάζεται λίγη τύχη, ξεκούραστα πόδια και μυαλό οι κουρασμένοι μου πρωταγωνιστές δεν κατάφεραν να γευτούν τη χαρά της νίκης.

Το να φτάνεις να χάνεις με ένα σουτ μέσα στη Πυλαία από τον ΠΑΟΚ παίζοντας χωρίς το βασικό πλέι μέικερ (Γκαγκαλούδη) και τους βασικούς ψηλούς (Χαριτόπουλο, Έλεγκαρ) είναι από μόνο του μία υπέρβαση που ισοδυναμεί με νίκη. Για εμένα με νίκη ισοδυναμούν και τα παιχνίδια που χωρίς ξένους διεκδικήσαμε και χάσαμε στο πόντο. Δεν υπάρχει το ροζ φύλλο, όμως για εμένα είναι νίκη. Η πρώτη επίσημη νίκη μας κόντρα στο Περιστέρι ότι χαροποίησε όχι μόνο τους 12 παίκτες που κατέβηκαν στο γήπεδο, τους προπονητές κι όσους έχουν μείνει να δουλεύουν για την ομάδα αλλά και τους προηγούμενους παίκτες. Ειδικά οι Έλληνες χάρηκαν πολύ μαζί μας.

Εκτός των άλλων δικαιώθηκε και η κρίση των έμπειρων συναδέλφων μου προπονητών της Α1 και σύσσωμου του αθλητικού Τύπου που όλη αυτή τη δύσκολη σεζόν δεν παρέλειπαν να μου λένε συγχαρητήρια κι ότι ίσως άξιζε αυτή η ομάδα κάτι παραπάνω. Αυτό ήταν ίσως ένα έξτρα κίνητρο για να μας κρατήσει όρθιους αυτούς τους λίγους που έχουμε απομείνει από την αγάπη μας για το άθλημα και την ομάδα.

Η δουλειά του πρώτου προπονητή είναι να αντέχει τις νίκες, τις ήττες, να αντέχει την σκληρή κριτική και να αντέχει τη φετινή σκληρή πραγματικότητα που την έζησα αρκετά. Από νωρίς ένιωσα ότι προδόθηκα από υποσχέσεις κάποιων ανθρώπων, υποσχέσεις που έμειναν στα λόγια. Φέτος μου έλεγαν ότι το Μαρούσι θα παρουσιαζόταν με ένα ανταγωνιστικό ρόστερ πράγμα που δεν έγινε.

Από τη στιγμή που η ευθύνη δεν βαραίνει ούτε έμενα, ούτε τους συνεργάτες μου και τους παίκτες είπα μέσα μου ότι έστω και καταδικασμένοι θα βρω το κίνητρο να μείνω, να παλέψω και να πείσω όσους μπορούν να μείνουν με κύριο σκοπό να κάνουμε το καλύτερο δυνατό ελπίζοντας ότι του χρόνου κάποιοι άλλοι άνθρωποι θα εκτιμήσουν την προσπάθεια αυτή. Εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω ότι θα είχα φύγει πρώτος αν η ομάδα ήταν πλήρης (3 ξένοι, 2-3 κοινοτικοί) και δεν είχα καταφέρει να κάνω κάποια νίκη μέχρι την 22η αγωνιστική.

Από εκεί και πέρα το προσωπικό έξτρα κίνητρο μου πηγάζει από την αγάπη μου γι' αυτή την ομάδα που υπηρέτησα 8 περιόδους στα τελευταία 12 χρόνια κι ίσως από το ζεστό χειροκρότημα από τους λιγοστούς πιστούς και υγιής φιλάθλους του Αμαρουσίου. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να βγάλω μία ολόκληρη περίοδο μέχρι το τέλος στην ομάδα αυτή, ελπίζοντας ότι έστω και την τελευταία στιγμή κάτι μπορεί να αλλάξει».