Μια ακόμα ζαριά...
Μια από τις μεγαλύτερες σοφίες που ξεστόμισε ποτέ ο Νικολό Μακιαβέλι είναι ότι «Ποτέ τίποτα μεγάλο δεν επιτεύχθηκε χωρίς κίνδυνο».
Η φράση αυτή του μεγάλου Ιταλού στοχαστή ταιριάζει «γάντι» στον φετινό Ολυμπιακό. Ο σχεδιασμός της ομάδας του Πειραιά το καλοκαίρι που πέρασε ήταν εντελώς πιο ρεαλιστική από το προηγούμενο. Οι στόχοι της ομάδας ήταν ξεκάθαροι και ξεκινούσαν από την είσοδο των «ερυθρόλευκων» στο Champions League.
Ο εφιάλτης της περσινής σεζόν, όταν ο Ολυμπιακός γνώρισε πικρό αποκλεισμό από την άσημη Χάποελ Μπερ Σεβά δεν έπρεπε με τίποτα να επιστρέψει στον Πειραιά κι έτσι φέτος το... σενάριο άλλαξε εντελώς. Η διοίκηση προσέλαβε έναν τεχνικό που έχει εμπειρία από τη δοκιμασία των καλοκαιρινών προκριματικών αγώνων και του αγόρασε τους ποδοσφαιριστές που ο ίδιος πίστευε ότι θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το πλάνο του.
Οι μεταγραφές που έγιναν και το ρόστερ του Ολυμπιακού όταν αυτό ολοκληρώθηκε ήταν σαφώς πιο καλό και ποιοτικό από την ομάδα που ξεκίνησε να χτίζει πέρυσι ο Σίλβα, κατάφερε να αποκλείσει ο Βίκτορ από το Champions League και στη συνέχεια ο Πάουλο Μπέντο την οδήγησε μέχρι τα νοκ άουτ παιχνίδια και στη συνέχεια την παρέδωσε στον Λεμονή για να κατακτήσει το πρωτάθλημα και να χάσει το κύπελλο.
Φέτος λοιπόν δε νομίζω ότι υπάρχει Ολυμπιακός που μόλις τέλειωσε η μεταγραφική περίοδος δεν ήταν ευχαριστημένος από τις προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ, με εξαίρεση τη φυγή του Ρέτσου που όμως με τα χρήματα που έφυγε κάθε ελληνική ομάδα θαα τον έστελνε στην ξενιτιά φορώντας και του και κορδέλα. Ο Χάσι ήθελε να παίξει τέσσερις ευρωπαϊκούς αγώνες με αντιπάλους που γνώριζε ότι θα ήταν κατώτεροι σε ποιότητα και επίπεδο. Δεν ισχυρίζομαι ότι ο άνθρωπος ήξερε ότι θα έβρισκε στον δρόμο του την Παρτιζάν και την Ριέκα. Αυτό που εννοώ είναι ότι οι πιθανότητες των πρωταθλητών Ελλάδας να κληρωθούν με κατώτερους αντιπάλους ήταν υπέρ τους. Όπως και έγινε τελικά και ο Ολυμπιακός βρέθηκε με λιγότερο... κόπο απ' όσο περίμενε στους ομίλους. Ο Χάσι πέτυχε αυτό που ήθελε, όπως άλλωστε και ο Ολυμπιακός, αφού κακά τα ψέμματα τα χρήματα που εισέπραξαν οι πρωταθλητές Ελλάδας από τη συμμετοχή τους και μόνο στο Champions League δεν βρίσκονται πουθενά αλλού.
Η πρώτη ζαριά λοιπόν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται στην κορυφαία διοργάνωση του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όμως όσο εύκολα πέρασαν εκεί, τόσο δύσκολα προστατεύουν τα κεκτημένα τους στο πρωτάθλημα.
Αυτό φαίνεται ότι είναι και το τίμημα που πληρώνει ο Ολυμπιακός με την επιλογή ενός προπονητή που ναι μεν έχει αποδείξει ότι ξέρει τον τρόπο να κερδίζει καλοκαίρι, όμως το φθινόπωρο δεν του κάθεται καλά! Απόδειξη το γεγονός ότι και η Λέγκια πέρυσι τον έδιωξε Σεπτέμβριο μήνα και ενώ τον Αύγουστο της είχε δώσει πρόκριση στους ομίλους του Champions League.
Το πρώτο και ασφαλέστερο συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κάποιος από τα παραπάνω είναι ότι ο Αλβανός τεχνικός φροντίζει να έχει σε φόρμα τους ποδοσφαιριστές του νωρίς και στη συνέχεια οι ομάδες του κάνουν κοιλιά. Όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, αφού ο Χάσι στα τελευταία παιχνίδια της ομάδας φαινόταν ότι το είχε... χάσει.
Ο Ρομαό που πέρυσι στο δεύτερο μισό της σεζόν έδινε μαθήματα για το πως παίζεται η θέση του αμυντικού χαφ καθιερώθηκε ως στόπερ με συνέπεια ο Ολυμπιακός να χάνει ένα πολύ δυνατό εργαλείο στη μεσαία γραμμή και να παίζει στην άμυνα με έναν ποδοσφαιριστή που έχει συνηθίσει να κινείται – και καλά μάλιστα- σε άλλα μέτρα του γηπέδου. Τη θέση του καλύπτει ο Ζιλέ ο οποίος είναι εξίσου καλός παίκτης αλλά δεν σου γεμίζει το μάτι για αμυντικό χαφ – σκύλο που χρειάζεται μια ομάδα με τις υποχρεώσεις του Ολυμπιακού. Πέραν τούτου τον Ζιλέ τον είδαμε και ως δεξί μπακ, κάτι που είχε κάνει και στο παρελθόν όμως την καριέρα του δεν την έχτισε εκεί. Ο Οφόε είναι πολύ ποιοτικός ποδοσφαιριστής και φαίνεται ότι κατέχει το τόπι, όμως ενώ ξεκίνησε πολύ καλά τη σεζόν, πλέον φαίνεται βαρύς. Αυτό είναι κάτι που λογικά σε λίγο καιρό θα έχει ξεπεραστεί και θα τρέχει λίγο περισσότερο και χωρίς την μπάλα, πράγμα που έχουν ανάγκη οι «ερυθρόλευκοι» και ειδικά στο Champions League που παίζουν με αντιπάλους που δεν αστειεύονται.
Μπορούμε να πούμε κι άλλα λάθη που έχουν πιστωθεί στον Χάσι που στην περίπτωση του Ιτζίτζα το μοναδικό του σφάλμα είναι ότι δεν τον ξεκούραζε καθόλου και τον έκανε να νιώθει αναντικατάστατος. Επίσης, οι παραπάνω ποδοσφαιριστές δεν αμφισβητούνται για την ποιότητά τους, αλλά για τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκαν από τον προπονητή τους. Όμως όλα αυτά πια έχουν περάσει στο παρελθόν την ώρα που για τον σύλλογο υπάρχει μέλλον και μάλιστα άμεσο.
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν στόχος της διοίκησης είναι να συνεχίσει με τον Τάκη Λεμονή στον πάγκο. Ο Έλληνας τεχνικός σίγουρα ταιριάζει με τον Ολυμπιακό με τον οποίο είναι ταυτισμένη άλλωστε και ολόκληρη η ποδοσφαιρική του ζωή.
Και εδώ έρχεται η επόμενη ζαριά της διοίκησης των «ερυθρόλευκων». Θα δώσει ξανά την ευκαιρία στο Λεμονή ξέροντας πάνω – κάτω τις ιδέες του για το ποδόσφαιρο ή θα του δώσει τον ρόλο του πιστού στρατιώτη που μπήκε μπροστά στη μάχη μέχρι να έρθει ο επόμενος στρατηγός; Όπως και να έχει, ο Ολυμπιακός φέτος ρίσκαρε, φλέρταρε ανοιχτά με τον κίνδυνο εξαιτίας των επιλογών που έγιναν και πλέον απομένει να μάθει και ο ίδιος αν το πραγματικά μεγάλο είναι το ποσό που έβαλε στα ταμεία του ή η ομάδα που μπορεί να φτιάξει με ένα τόσο καλό υλικό...
