Οι χούλιγκανς παίρνουν ανοιχτά το μερίδιό τους στην ποδοσφαιρική πίτα

Το πρόβλημα της βίας στο ποδόσφαιρο δεν είναι κάτι νέο ή κάτι που μας προβληματίζει και μας σοκάρει πλέον. Τα χουλιγκάνια υπήρχαν πάντοτε, δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά. Απλά επειδή πλέον ζούμε στην εποχή της άμεσης πληροφόρησης μπορούμε και μαθαίνουμε αμέσως για τις... ανταλλαγές απόψεων με όχι και τόσο κόσμιο τρόπο στις οποίες οι θερμόαιμοι οπαδοί επιδίδονται σε συχνή βάση.

Δεν πρέπει να υπάρχει ποδοσφαιρική διοργάνωση στον κόσμο που να μην έχει στιγματιστεί από επεισόδια οπαδών.

Ένα παράδειγμα είναι το Ευρωπαϊκό Κύπελλο που διοργανώθηκε το καλοκαίρι του 2016 στη Γαλλία. Ειδικά στη Μασσαλία, έγινε πανικός από το επικό και αξέχαστο ξύλο των Άγγλων με τους Ρώσους. Πόνεσαν και τα τσιμέντα της πόλης από τα όσα έγιναν εκεί πέρα.

Από τη μια πλευρά οι Άγγλοι που μετά την τρίτη μπύρα τσακώνονται και με τα... μαξιλάρια τους, από την άλλη οι Ρώσοι. Φτασμένα χουλιγκάνια που σύμφωνα με τις κακές τις γλώσσες έχουν επιτρέψει και σε ακροδεξιά στοιχεία να τους συντροφεύουν στις «μάχες» τους. Και είναι πλέον από τους πιο οργανωμένους οπαδούς που συναντά κανείς στην ήπειρό μας.

Οι στρατιές των Ούνων όμως στην Ευρώπη δεν κοιτάζουν εθνικότητες, αφού σχεδόν σε κάθε χώρα οι ομάδες διαθέτουν τους δικούς τους «πολεμιστές». Είναι άτομα που ζουν για τη βία και στην κάψα τους να ξεσπάσουν τα συναισθήματα οργής τους, δηλώνουν πιστοί σε μια ομάδα, μπορούν ακόμα και να περάσουν κάποιες μέρες στο κρεβάτι του νοσοκομείου στο όνομά της, όμως στην πραγματικότητα το μόνο που δεν της κάνουν είναι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αυτή. Αντίθετα, την σαμποτάρουν.

Την Πέμπτη (16/02) το Europa League είχε την τιμητική του. Μετά τη διακοπή του η επανέναρξη των αγώνων ήταν κάτι που περίμεναν όλοι. Φυσικά από τη γιορτή δεν μπορούσαν να λείψουν οι «σκληροπυρηνικοί». Η Θεσσαλονίκη και η Κρακοβία ήταν οι πόλεις που επλήγησαν περισσότερο από τα κρούσματα βίας. Τα παιχνίδι του ΠΑΟΚ με την Σάλκε και της Βίσλα με τον Άγιαξ δεν περιορίστηκαν μόνο στα αγωνιστικά τους θέματα, αντίθετα τράβηξαν την προσοχή για τα κατορθώματα των φιλάθλων των τεσσάρων ομάδων.

Συμπτωματικά, την ίδια μέρα έκανε τον γύρο του κόσμου και το ρεπορτάζ του BBC για τους χούλιγκανς της Ρωσίας που υποσχέθηκαν μπροστά στις κάμερες του τηλεοπτικού δικτύου ότι στο Μουντιάλ του 2018 που φιλοξενείται στη χώρα τους, θα χαρίσουν στον κόσμο ένα φεστιβάλ βίας.

Δηλώσεις έκαναν δύο οπαδοί που είχαν ενεργή συμμετοχή στα επεισόδια μεταξύ Ρώσων και Άγγλων στη Γαλλία. Ο ένας ανέφερε ότι «για κάποιους θα είναι μια γιορτή του ποδοσφαίρου, για άλλους ένα φεστιβάλ βίας», ενώ ο δεύτερος το πήγε ένα βήμα παραπέρα επισημαίνοντας ότι για όσους ενδιαφέρονται να ακολουθήσουν τς χώρες τους να αγωνίζονται, θα πρέπει να ξέρουν ότι εφόσον βρεθούν στην Ρωσία με τις οικογένειές τους μπορεί και να μην γίνουν θύματα ξυλοδαρμού, ενώ όσοι θα πάνε με παρέα θα πρέπει να το σκεφτούν λίγο καλύτερα.

Οι εκφραστές της βίας πλέον τον χώρο τους στο ποδόσφαιρο χωρίς να φοβούνται να το πουν. Οι εποχές που τα ραντεβού κλείνονταν μυστικά έχουν περάσει. Οι Ούνοι πλέον σκορπούν τον τρόμο ανοιχτά χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συνέπειες των πράξεών τους.

Το θέμα είναι ότι αυτοί δεδομένα θα υπάρχουν αφού σε έναν χώρο με τόσο λαϊκή απήχηση όσο του ποδοσφαίρου είναι εύκολο να προσελκύσει ανθρώπους από κάθε κοινωνικό στρώμα και κάποιοι από αυτούς λατρεύουν να πλακώνονται στο ξύλο. Υπάρχουν όμως πολλοί περισσότεροι γύρω τους που αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο ως παιχνίδι και όχι ως πολεμική πράξη. Και αυτοί αξίζουν να το απολαμβάνουν χωρίς να το φοβούνται.

Για να συμβεί αυτό θα πρέπει οι σκληροπυρηνικοί να σεβαστούν την επιθυμία τους. Πώς όμως να τους ζητήσεις κάτι τέτοιο όταν με τις πράξεις τους δείχνουν να μη σέβονται ούτε την ομάδα που υποτίθεται ότι αγαπούν;