Το όνειρο ενός αιώνιου ταλέντου...

Και όχι μόνο πίστεψε σε αυτό, αλλά έζησε όλο το δρόμο του. Από τότε που καταβυθιζόταν σε αυτό λίγα λεπτά αφού πέσει στο κρεβάτι του αγκαλιά με μια μπάλα,  μέχρι που πέρασε την πόρτα της φημισμένης γαλλικής ακαδημίας «Clairefontene»,  μέχρι που επιλέχθηκε από τον Αρσέν Βενγκέρ να φορέσει την φανέλα της Άρσεναλ…

Δυστυχώς όμως, τις περισσότερες φορές τα όνειρα δεν «πατούν» μέχρι τέλους στον κόσμο της πραγματικότητας, παρά μόνο στα παραμύθια και ας θύμισε η καριέρα του Γάλλου πολλές φορές παραμύθι.

Καταδικασμένος να ζει με το βάρος του μεγαλύτερου ταλέντου που έβγαλε η Γαλλία τα τελευταία δέκα χρόνια μαζί με τους Ανελκά και Ανρί, ο Αλαντιέρ δεν άντεξε το βάρος της φανέλας και από αυτό το όνειρο ξύπνησε νωρίς…

Κάθε προικισμένος ποδοσφαιριστής που χάνεται είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, μια ξεχωριστή ιστορία, και τα πολλά δημοσιεύματα, τα μεγαλεπήβολα λόγια και οι μεγάλες προσδοκίες αποδείχθηκαν βάσεις γυάλινες αυτής της ιστορίας. Ιστορίας που εξιστορούσε μια καριέρα που ενώ ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, μετατράπηκε σε εφιάλτη από τις ξαφνικές εναλλαγές κακών επιλογών σταδιοδρομίας, κακής φόρμας, λαθών και τραυματισμών, την ώρα που οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές της γενιάς του Αλαντιέρ απολαμβάνουν την καλύτερη ποδοσφαιρική τους ηλικία.

Ένα αστέρι αρχίζει να ανατέλλει

Το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας έκανε τον Γάλλο να πιστέψει πως το όνειρό του είχε αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά. Και πως όχι όταν ο Τζέρεμι Αλαντιέρ μυήθηκε στα μυστικά της στρογγυλής θεάς στην διάσημη ακαδημία του «Clairefontene». Μια από τις διασημότερες ακαδημίες όχι μόνο στη Γαλλία αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο με το εισιτήριο εισόδου να δίνεται επιλεκτικά στα καλύτερα και μόνο ταλέντα.

Δεν άργησε μάλιστα να έρθει ο καιρός που ο μικρός Γάλλος θα έκανε τους προπονητές του να παραμιλούν με τις επιδόσεις και το επιθετικό του ταλέντο. Τα πρώτα δείγματα του Αλαντιέρ ήταν και τα καλύτερα πειστήρια πως το μεγάλο άλμα στην καριέρα του ήταν  θέμα χρόνου. Και ο ίδιος δεν φοβήθηκε να πηδήξει. Όσο πιο ψηλά μπορούσε. Και πόσο πιο ψηλά μπορεί να φθάσει ένας δεκαεξάχρονος από την Άρσεναλ;

Το καλοκαίρι του 1999, στο πλαίσιο του «παιδομαζώματος» του Αρσέν Βενγκέρ, θα βρεθεί στην Άρσεναλ και θα πάρει αμέσως θέση στην ομάδα U-19 των «κανονιέρηδων». Σύντομα θα αρχίσει να ξεδιπλώνει και εκεί τις ικανότητες του στρέφοντας πάνω του όλα τα βλέμματα και κυρίως του Βενγκέρ. Σπάζοντας  το ρεκόρ των περισσότερων γκολ στο κύπελλο νέων στην Αγγλία(ρεκόρ που κατέχει μέχρι και σήμερα), θα εκτοξευτεί στις συνειδήσεις των απανταχού φιλάθλων στο Νησί, το όνομά του θα αρχίσει να γίνεται ευρύτερα γνωστό, ενώ τόσο η ομάδα του Λονδίνου, όσο και η Εθνική Γαλλίας θα «καθρεφτίσουν» στο πρόσωπό του τον ποδοσφαιριστή που θα στιγματίσει το μέλλον των ομάδων τους, εναποθέτοντας παράλληλα και πολλές από τις ελπίδες τους.

Τη σεζόν 2001-2002 θα κάνει το ντεμπούτο του με τους «κανονιέρηδες» και παράλληλα θα έρθουν και οι πρώτες εμφανίσεις με την εθνική ομάδα νέων της Γαλλίας. Όλα φαίνεται να έχουν πάρει τον δρόμο τους και ο νεαρός Γάλλος είναι πλέον πιο αποφασισμένος από ποτέ να δικαιώσει τις προσδοκίες όλων.

Τα πρώτα σύννεφα

Παρά την εξέλιξή του όμως και το λαμπρό μέλλον που όλοι πίστευαν ότι ανοίγεται μπροστά του, ο Αλαντιέρ δεν πήρε παρά ελάχιστες ευκαιρίες με την πρώτη ομάδα. Οι Ανρί, Μπέρκαμ αλλά και ένας σοβαρός τραυματισμός που είχε το 2004 θα αποδειχθούν απροσπέλαστα εμπόδια για το νεαρό ταλέντο, ένα προσωνύμιο που με το πέρασμα των χρόνων ο Γάλλος, θα αποκτά όλο και λιγότερο το δικαίωμα να τον προσφωνούν.

Έτσι το 2004 θα δοθεί δανεικός στην Σέλτικ. Καταδικασμένος να ξεπεράσει το πρώτο σοκ της απογοήτευσης που επέφερε τόσο στην ομάδα που τον πίστεψε, όσο και στον εαυτό του, θα μετεωριστεί στο κενό που έχει αφήσει μέσα του ένα πρώιμο τέλος από την Άρσεναλ και δεν θα συνέλθει ποτέ.

Οι πολλές προσθήκες επιθετικών στην Σκωτσέζικη ομάδα θα τον φορτώσουν με περισσότερο άγχος πιστεύοντας ότι ούτε εκεί θα πάρει ευκαιρίες να δείξει την αξία του. Έτσι το ίδιο καλοκαίρι(2005)και χωρίς να έχει καμία συμμετοχή στα πρώτα παιχνίδια της Σέλτικ, δεν θα δεχθεί να φουσκώσει την ύπαρξή του σε κάποιο ρόστερ, δεχόμενος να πάει εκ νέου δανεικός στην Γουέστ Χαμ.

«Νομάς»...

Ούτε εκεί όμως θα κουρνιάσει στη φιλόξενη αγκαλιά της επιτυχίας αφού και πάλι ένας σοβαρός τραυματισμός στο μέσο της σαιζόν θα τον αφήσει πίσω. Συνολικά είχε 8 συμμετοχές, τις 7 ως αναπληρωματικός μέχρι τον Ιανουάριο του 2006. Τότε η Γουέστ Χαμ θα τερματίσει τον δανεισμό και ο Αλαντιέρ θα γίνει «νομάς» αφού η Άρσεναλ θα τον στείλει εκ νέου δανεικό στην Γουλβς με την ελπίδα να δείξει εκεί κάτι από το αδιαμφισβήτητα μεγάλο ταλέντο του.  Αλλά μάταια. Ο Γάλλος στο ταξίδι επιστροφής στο Λονδίνο πήρε μαζί του στις αποσκευές μόνο 2 γκολ σε 16 εμφανίσεις χωρίς να έχει εντυπωσιάσει.

Με τον Γάλλο να έχει πέσει στα δίχτυα των σπασμωδικών κινήσεων δανεισμού αλλά και της ποδοσφαιρικής αδράνειας εξαιτίας των δύο σοβαρών τραυματισμών, η νέα πορεία του στην Άρσεναλ θα συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη. Ελάχιστες συμμετοχές και αμφισβήτηση θα φέρουν όλο και περισσότερη ανυποληψία.

Θα λάμψει για λίγο μόνο

Τον Ιανουάριο του 2007 ο Αλαντιέρ θα συμφωνήσει να πάρει μεταγραφή στην Μίντλεσμπρο, όμως λίγο του ότι ο Βενγκέρ πίστευε πολύ στην αξία του, λίγο ότι ο Γάλλος τεχνικός ήθελε να έχει βάθος στο ρόστερ του, τα σχέδια του πήραν αναβολή. Η μετακίνηση τελικά ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2007, με τον Αλαντιέρ να κλείνει την καριέρα του στην Άρσεναλ έχοντας συνολικά 52 συμμετοχές και 8 γκολ.

Ξέροντας βαθιά μέσα του πως η ευκαιρία που του δόθηκε και αφήνει πίσω του, ήταν σπάνια, δεν φεύγει για κάτι καλύτερο, αλλά ελπίζει στην αναγέννηση της καριέρας του. Να βάλει ένα τέλος στην κατηφόρα. Το φευγαλέο αντίο δεν θέλει να είναι οριστικό και τελεσίδικο…

Και οι πρώτες εμφανίσεις του με τους «smoggies» το αποδεικνύουν αφού είναι κάτι παραπάνω από ελπιδοφόρες.

Τα γκολ τόσο ενάντια στην Μάντσεστερ Γιουνάιτιντ,  όσο και απέναντι στην πρώην ομάδα του Άρσεναλ, έκαναν πολλούς να πιστέψουν πως ήταν μόνο η αρχή. Ωστόσο στην αρχή έμελλε να «εγκλωβιστούν» και οι καλύτερες στιγμές του στο «Riverside». Με τις δύο πρώτες σαιζόν του να κλείνουν με συνολικές αποδόσεις κάτω του μετρίου, ο Γάλλος έγινε σύντομα το «κόκκινο πανί» και στόχος κριτικής από τους οπαδούς της ομάδας, χάνοντας την θέση του στην επιθετική γραμμή της «Μπόρο». Η τρίτη και τελευταία σαιζόν του ήταν ακόμη χειρότερη αναγκάζοντας την Μίντλεσμπρο να μην του προτείνει ανανέωση συμβολαίου.

Και σαν να μην έφθανε αυτό, ένας νέος τραυματισμός που αποκόμισε από έναν αγώνα των αναπληρωματικών της Μίντλεσμπρο κόντρα στην Κρύσταλ Πάλας, «σήκωσε χειρόφρενο» στην φημολογούμενη μεταγραφή του στη Γουέστ Χαμ, αφού τα «σφυριά» δεν θέλησαν ποτέ να ρισκάρουν με την απόκτησή του.

Συνέχεια στο όνειρο…

Με την πρώην ομάδα του να μην ανανεώνει το συμβόλαιό του, την μεταγραφή του στη Γουέστ Χαμ να οδηγείται σε ναυάγιο και έναν νέο τραυματισμό να εμποδίζει τους συλλόγους να σκεφτούν καν να τον προσεγγίσουν, ο Αλαντιέρ (μένοντας χωρίς ομάδα), έκανε σκέψεις ακόμα και για απόσυρση από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Ασφυκτιώντας, η μόνη λύση ήταν να γεμίσει τα πνευμόνια του με τον φρέσκο αέρα της ελευθερίας. Συμπύκνωσε την καριέρα του σε μία στιγμή, αυτής όταν άφηνε την φημισμένη ακαδημία της  «Clairefontene»- γιατί τι άλλο είναι μια πορεία από στιγμές- και δεν θέλησε να κάνει έκπτωση στα όνειρά του…

Παρά να ανέβει στο «βυσσινί» αλογάκι και να συνεχίζει να ονειρεύεται…