Ο «Ερασιτέχνης», ο Μπαλτάκος, το βουλευτιλίκι και τα «πράσινα» ψηφαλάκια…

Ο αρχαίος μυθοποιός, Αίσωπος, έλεγε : «Ο της φιλοδοξίας έρως τον ανθρώπων νουν επιθολεί» και σ’ αυτό δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς.

Του Κώστα Τσιτούνα

Εγώ, αθλητικογράφος δεν είμαι, αλλά με το πολιτικό ρεπορτάζ, όσο να ‘ναι το έχω καλά, και τούτο είναι γνωστό στην πολιτική πιάτσα.

Συνεπώς, όταν γράφω κάτι είναι γκαραντί και σπανίως επιδέχεται αμφισβητήσεων.

Το τελευταίο διάστημα λοιπόν παρακολουθώ τα όσα τεκταίνονται στο εσωτερικό του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού και δεν μπορώ να βρω λογική εξήγηση για τις εμμονές του υιού Μπαλτάκου να παραμένει σε μια θέση για την οποία και ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά, ότι το βάρος της είναι δυσανάλογο ως προς το... εκτόπισμά του.

Άπασα η αθλητική πιάτσα γνωρίζει ότι ο νεαρός Δημήτρης Μπαλτάκος δεν έχει ούτε την επιχειρηματική επιφάνεια, αλλά ούτε τη διοικητική εμπειρία - ικανότητα να «τρέξει» ένα τόσο μεγάλο σύλλογο και να υλοποιήσει τέτοια έργα που αφορούν το γήπεδο του ΠΑΟ.

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, ο υιός Μπαλτάκος δεν έχει διοικήσει ούτε περίπτερο.

Μπήκε στο λιμενικό με τη βοήθεια του μπαμπά, έκανε τις σπουδές του ξεκούραστα, πάλι με τη βοήθεια του μπαμπά, κάθεται και πληρώνεται πάλι με τη βοήθεια του μπαμπά και ξαφνικά ξύπνησε ένα πρωί και είπε: «Θα κάνω τον Παναθηναϊκό μεγάλο και τρανό μόνος μου!».

Αυτά είναι αστεία πράγματα.

Αλλού είναι η ταμπακιέρα.

Ο μπαμπάς Μπαλτάκος είναι... ζώο φύσει πολιτικό κατά τον Αριστοτέλη.

Είχε και έχει εμμονές με το βουλευτιλίκι και με το υπουργιλίκι. Αυτό είναι γνωστό και βεβαίως ως ένα σημείο είναι θεμιτό.

Άλλωστε από την ημέρα που έφυγε από τη ΝΔ έχει κάνει άπειρες προσπάθειες να βρει πολιτική στέγη είτε σε υπάρχοντες, είτε σε νεοσύστατους πολιτικούς φορείς.

Γι’ αυτό το λόγο μετακινήθηκε από τα δεξιά, μέχρι και τα... αριστερά του πολιτικού φάσματος.

Βεβαίως δεν κατάφερε να στεριώσει πουθενά!

Η απάντηση έχει δοθεί σε ανύποπτο χρόνο από αυτούς με τους οποίους συνεργάστηκε:

Γιατί ήθελε πάντα να είναι πρώτος στη μαρκίζα...

Με τις επιλογές του και μετά τη συνειδητοποίηση των αποτυχιών του, κατάλαβε ότι ο ίδιος έχει «καεί πολιτικά» και δεν μπορεί να παίξει στο πολιτικό στίβο.

Παρόλα αυτά, η ιδιοσυγκρασία του δεν του επιτρέπει να αποδεχθεί αυτή την στρατηγική και προσωπική του ήττα.

Ο Τάκης Μπαλτάκος έβαλε μπροστά το plan B: Να κατεβάσει το μονάκριβο γιο του στην πολιτική.

Να εκπληρώσει μέσω του Δημήτρη, το δικό του προσωπικό όνειρο.

Με νύχια και με δόντια, ο κ. Τάκης έβαλε το μικρό στον Ερασιτέχνη, όχι βεβαίως για να σώσει το σύλλογο, αλλά για να τον κάνει διάσημο.

Να τον κάνει διάσημο και παράλληλα συνομιλητή του ΣΥΡΙΖΑ!!!

Ναι καλά διαβάσατε. Συνομιλητή του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος λαχταράει και επιθυμεί διακαώς να έρθει κοντά με τα ψηφαλάκια – φιλάθλους του Παναθηναϊκού!

Διότι ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξύπνησε ένα πρωί και είπε: «Θέλω να κάνω γήπεδο στον Παναθηναϊκό γιατί αγαπάω την ομάδα».

Ουδείς αγαπητοί μου.

Ο κ. Τσίπρας και οι σύμβουλοι του Μαξίμου «χαρτογραφούν» και βολιδοσκοπούν ψηφαλάκια για τις επικείμενες εκλογές και η οικογένεια Μπαλτάκου θέλει να κάμει τη δουλειά της.

Να κατέλθει ο, εν αδεία, λιμενικός Δημήτρης Μπαλτάκος στον πολιτικό στίβο με τα χρώματα της σοσιαλδημοκρατίας.

Θα μου πείτε: Τόση δυσωδία;

Μα καλά που ζείτε αγαπητοί;

Μπαμπάς και υιός χρησιμοποιούν το «μαγαζί» από το οποίο έφαγαν και συνεχίζουν να τρώνε «ψωμάκι» επί σειρά δεκαετιών, για να ικανοποιήσουν τις πολιτικές τους καψούρες.

Και μην έχετε καμία αμφιβολία ότι βλέπουν τον Παναθηναϊκό σαν «μαγαζάκι» και όχι σαν αθλητικό σύλλογο.