Το χορτάρι είναι ο καθρέφτης της ομάδας

Παρασκήνιο και «επικοινωνιακές νίκες» ψάχνουν να βρουν ορισμένοι στην απόκτηση του Γκατσίνοβιτς από την ΑΕΚ. Ότι έδωσε εντολή ο Δημήτρης Μελισσανίδης να «δώσουν όσα χρειαστούν», επειδή ο Παναθηναϊκός δεν στήριξε την επιλογή του κ. Παπαϊωάννου για τη Σούπερ Λίγκα. Βέβαια ούτε Μαρινάκη ψήφισαν οι «πράσινοι», αλλά ποτέ μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάει μια ωραία ιστορία… Ότι «μπήκε σφήνα» η ΑΕΚ και «έκλεψε τον παίκτη από τον Παναθηναϊκό». Τώρα, πώς γίνεται να «κλέψεις» κάποιον από τον Παναθηναϊκό, που ούτε ανήκε στον Παναθηναϊκό, ούτε «καιγόταν» να τον αποκτήσει, αυτή είναι μια άλλη ιστορία, η οποία αφορά σε αυτούς που αναζητούν «επικοινωνιακές νίκες», οι οποίες μπορούν να κουκουλώσουν προβλήματα, γκρίνιες και την αποτυχία ευρωπαϊκής εξόδου. Με την ίδια λογική αν κάποια ελληνική ομάδα αποκτήσει τον Βιγιαφάνιες ή πάρει δανεικό τον Βιτάλ, παίκτες με τους οποίους ο Παναθηναϊκός δεν ασχολείται ζεστά ή δεν ασχολείται καν, θα είναι λογικό κάποιοι να πανηγυρίζουν επειδή «έκλεψαν παίκτη του Παναθηναϊκού»; Φυσικά και δεν έχει λογική, αλλά από την άλλη στην Ελλάδα ζούμε, οπότε ποτέ δεν ξέρεις…

Είναι καλός παίκτης ο Γκατσίνοβιτς; Ασφαλώς και είναι. Έχει το γκολ; Έχει πολλά καλά, αλλά το γκολ όχι. Επέφερε «πλήγμα» η ΑΕΚ στον Παναθηναϊκό; Έχω την αίσθηση ότι για τον Παναθηναϊκό ο Γκατσίνοβιτς δεν ήταν προτεραιότητα, αλλά μια περίπτωση που εξεταζόταν και θα προχωρούσε, αν η Χόφενχαϊμ ζητούσε λιγότερα χρήματα για να τον πουλήσει ή αν τον έδινε ξανά δανεικό. Είναι μια αρκετά «safe» επιλογή, μια και έχει παίξει μισή σεζόν στην Ελλάδα; Και ναι και όχι: ο Γκατσίνοβιτς γνωρίζει αυτό που λέμε «την ελληνική πραγματικότητα» και έκανε καλά παιχνίδια. Αλλά τα έκανε με τον Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς, με μια ομάδα καλοκουρδισμένη, δουλεμένη, με ρόλους και αρμοδιότητες, με αρχή, μέση και τέλος. Το τι θα κάνει στην (ολοκαίνουργια) ΑΕΚ του Αλμέιδα, είναι κάτι που θα το δούμε, όποτε η ΑΕΚ βρεθεί στο επιθυμητό επίπεδο ετοιμότητας. Σε κάθε περίπτωση, υγεία να ευχηθούμε στον Γκατσίνοβιτς και «μπράβο» να πούμε στην ΑΕΚ για την επιλογή της.

Κι επειδή κάποιοι παριστάνουν τους λογιστές και αγωνιούν για τα οικονομικά του Παναθηναϊκού, να θυμίσουμε το εξής: οι «πράσινοι» πέρυσι έδωσαν αρκετά πάνω από 2 εκατομμύρια δολάρια για τον Παλάσιος. Σε μια χρονιά όπου δεν υπήρχε Ευρώπη, άρα δεν υπήρχαν ευρωπαϊκά έσοδα, ενώ υπήρχε παράλληλα αβεβαιότητα, λόγω πανδημίας, για τη χωρητικότητα των γηπέδων, άρα και για τα έσοδα από τα εισιτήρια. Φέτος, αν ο Γιοβάνοβιτς θεωρούσε κομβικό τον Γκατσίνοβιτς για την ομάδα που ετοιμάζει, θα είχε επιμείνει να γίνει σοβαρή προσπάθεια να αποκτηθεί, πριν καν τελειώσει ο δανεισμός του, σε μια χρονιά όπου τα έσοδα μπορεί να είναι πολύ σοβαρά αν ο Παναθηναϊκός μπει σε όμιλο του Conference. Μην ψάχνουμε λοιπόν με το ζόρι να βρούμε «καβούρια σε τσέπες» και «πισωγυρίσματα» και «αποτυχίες» εκεί που δεν υπάρχουν.

Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται παίκτες. Δυο εξτρέμ, δυο ή τρεις κεντρικούς χαφ, έναν στόπερ επιπέδου (ιδανικά αριστεροπόδαρο), έναν φορ που «να έχει» το γκολ. Το ξέρουμε καλά – αλλά το σημαντικό είναι ότι το ξέρει καλύτερα ο Γιοβάνοβιτς, το ψάχνει, το δουλεύει και θα εισηγηθεί τις καλύτερες επιλογές βάσει αξίας, λειτουργικότητας, χρησιμότητας και τιμής. Ο Παναθηναϊκός δεν θα κριθεί στα social media, ούτε στα αθλητικά σάιτς ή στα καφενεία, ούτε στα επικοινωνιακά παιχνίδια άλλων ομάδων ή στα κουτσομπολιά. Θα κριθεί, όπως και την προηγούμενη χρονιά, στο χορτάρι. Με τη διαφορά ότι φέτος, δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει το χρόνο να περάσει, με την προσδοκία να κάνει ένα δυνατό φίνις στο τέλος, αλλά είναι πολύ σημαντικά τα πρώτα του επίσημα παιχνίδια, διότι αυτά θα κρίνουν αν το μενού της σεζόν θα νοστιμίσει με Ευρώπη, ή η ομάδα θα περιοριστεί στο πρωτάθλημα και το κύπελλο.