54 χρόνια Μάικλ Τζόρνταν (long form)

Είναι ο κορυφαίος παίκτης που έχει βρεθεί ποτέ στα παρκέ με πολλά από τα ρεκόρ του να θεωρούνται ακατάρριπτα μέχρι σήμερα.

Ο απόλυτος συνδυασμός αθλητικότητας και μπασκετικής ευφυΐας, ο Τζόρνταν ήρθε στην κατάλληλη στιγμή στο προσκήνιο για να λάβει τη σκυτάλη από τους Μάτζικ Τζόνσον και Λάρι Μπερντ και με όσα πέτυχε, έκανε ουσιαστικά το μπάσκετ αυτό που είναι σήμερα.

Θα μπορούσαμε να γράφουμε άπειρα για τον κορυφαίο όλων εποχών (6 πρωταθλήματα, ισάριθμα βραβεία MVP πλέι οφ, συμμετοχή σε 14 All Star Game, 2 χρυσά μετάλλια στο Ολυμπιακούς Αγώνες), ωστόσο εμείς διαλέγουμε άλλη… οδό και σας τον παρουσιάζουμε μέσα από μερικά gifs και βίντεο.

Σέβομαι απόλυτα την πιτσιρικαρία που παθαίνει παράκρουση με τον Lebron, τον Curry και τους λοιπούς σύγχρονους σταρ του ΝΒΑ. Να μην σας πω ότι τους... συμπονώ κιόλας. Που δεν πρόλαβαν να δουν τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα-αθλητή που έχει περάσει από αυτόν εδώ τον πλανήτη: Τον Michael Jordan! Μετά τον MJ όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά καλοί παίκτες.

Όσο κι αν οι εταιρίες, το ΝΒΑ και φυσικά αυτά που κάνουν οι ίδιοι μέσα στο παρκέ, προσπαθούν να τους δώσουν... θεϊκή υπόσταση, μετά τον ΘΕΟ, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Άλλωστε μιλάμε για τον ορισμό του μπασκετμπολίστα. Αυτόν που έκανε τέλεια ότι απαιτεί το μπάσκετ και στη μία και στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Που αψηφούσε το νόμο της βαρύτητας. Που ήταν ο αρχηγός των αρχηγών.

Αυτά που είδαμε, εμείς οι τυχεροί, τα χρόνια που ο air έκανε τα δικά του στο παρκέ, ήταν το μπάσκετ στην τελειότερη μορφή του. Και δεν είναι τυχαίο πως ΟΛΕΣ οι συγκρίσεις με τους κατά καιρούς καλύτερους γίνονται με τον Jordan να είναι πάντα από τη μία πλευρά της ζυγαριάς. Και να νικάει. Τιμή και δόξα λοιπόν τον Lebron για την πρωταθληματάρα που πήρε, στον εξωγήινο Curry για τις τριποντάρες που βάζει, στον Kobe για όσα μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια, στον Reggie για τα δολοφονικά σουτ του, στον, στον, στον, στον... Τους ευχαριστούμε όλους... Ήταν/είναι/θα είναι εξαιρετικοί παίκτες. Όχι όμως Michael Jordan! Αυτός ήταν ο ΘΕΟΣ του μπάσκετ...

Σέβομαι απόλυτα την πιτσιρικαρία που παθαίνει παράκρουση με τον Lebron, τον Curry και τους λοιπούς σύγχρονους σταρ του ΝΒΑ. Να μην σας πω ότι τους... συμπονώ κιόλας. Που δεν πρόλαβαν να δουν τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα-αθλητή που έχει περάσει από αυτόν εδώ τον πλανήτη: Τον Michael Jordan! Μετά τον MJ όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά καλοί παίκτες

Σέβομαι απόλυτα την πιτσιρικαρία που παθαίνει παράκρουση με τον Lebron, τον Curry και τους λοιπούς σύγχρονους σταρ του ΝΒΑ. Να μην σας πω ότι τους... συμπονώ κιόλας. Που δεν πρόλαβαν να δουν τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα-αθλητή που έχει περάσει από αυτόν εδώ τον πλανήτη: Τον Michael Jordan! Μετά τον MJ όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά καλοί παίκτες.

Όσο κι αν οι εταιρίες, το ΝΒΑ και φυσικά αυτά που κάνουν οι ίδιοι μέσα στο παρκέ, προσπαθούν να τους δώσουν... θεϊκή υπόσταση, μετά τον ΘΕΟ, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Άλλωστε μιλάμε για τον ορισμό του μπασκετμπολίστα. Αυτόν που έκανε τέλεια ότι απαιτεί το μπάσκετ και στη μία και στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Που αψηφούσε το νόμο της βαρύτητας. Που ήταν ο αρχηγός των αρχηγών.

Αυτά που είδαμε, εμείς οι τυχεροί, τα χρόνια που ο air έκανε τα δικά του στο παρκέ, ήταν το μπάσκετ στην τελειότερη μορφή του. Και δεν είναι τυχαίο πως ΟΛΕΣ οι συγκρίσεις με τους κατά καιρούς καλύτερους γίνονται με τον Jordan να είναι πάντα από τη μία πλευρά της ζυγαριάς. Και να νικάει. Τιμή και δόξα λοιπόν τον Lebron για την πρωταθληματάρα που πήρε, στον εξωγήινο Curry για τις τριποντάρες που βάζει, στον Kobe για όσα μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια, στον Reggie για τα δολοφονικά σουτ του, στον, στον, στον, στον... Τους ευχαριστούμε όλους... Ήταν/είναι/θα είναι εξαιρετικοί παίκτες. Όχι όμως Michael Jordan! Αυτός ήταν ο ΘΕΟΣ του μπάσκετ...

Σέβομαι απόλυτα την πιτσιρικαρία που παθαίνει παράκρουση με τον Lebron, τον Curry και τους λοιπούς σύγχρονους σταρ του ΝΒΑ. Να μην σας πω ότι τους... συμπονώ κιόλας. Που δεν πρόλαβαν να δουν τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα-αθλητή που έχει περάσει από αυτόν εδώ τον πλανήτη: Τον Michael Jordan! Μετά τον MJ όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά καλοί παίκτες.

Όσο κι αν οι εταιρίες, το ΝΒΑ και φυσικά αυτά που κάνουν οι ίδιοι μέσα στο παρκέ, προσπαθούν να τους δώσουν... θεϊκή υπόσταση, μετά τον ΘΕΟ, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Άλλωστε μιλάμε για τον ορισμό του μπασκετμπολίστα. Αυτόν που έκανε τέλεια ότι απαιτεί το μπάσκετ και στη μία και στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Που αψηφούσε το νόμο της βαρύτητας. Που ήταν ο αρχηγός των αρχηγών.

Αυτά που είδαμε, εμείς οι τυχεροί, τα χρόνια που ο air έκανε τα δικά του στο παρκέ, ήταν το μπάσκετ στην τελειότερη μορφή του. Και δεν είναι τυχαίο πως ΟΛΕΣ οι συγκρίσεις με τους κατά καιρούς καλύτερους γίνονται με τον Jordan να είναι πάντα από τη μία πλευρά της ζυγαριάς. Και να νικάει. Τιμή και δόξα λοιπόν τον Lebron για την πρωταθληματάρα που πήρε, στον εξωγήινο Curry για τις τριποντάρες που βάζει, στον Kobe για όσα μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια, στον Reggie για τα δολοφονικά σουτ του, στον, στον, στον, στον... Τους ευχαριστούμε όλους... Ήταν/είναι/θα είναι εξαιρετικοί παίκτες. Όχι όμως Michael Jordan! Αυτός ήταν ο ΘΕΟΣ του μπάσκετ...

Σέβομαι απόλυτα την πιτσιρικαρία που παθαίνει παράκρουση με τον Lebron, τον Curry και τους λοιπούς σύγχρονους σταρ του ΝΒΑ. Να μην σας πω ότι τους... συμπονώ κιόλας. Που δεν πρόλαβαν να δουν τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα-αθλητή που έχει περάσει από αυτόν εδώ τον πλανήτη: Τον Michael Jordan! Μετά τον MJ όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά καλοί παίκτες.

Όσο κι αν οι εταιρίες, το ΝΒΑ και φυσικά αυτά που κάνουν οι ίδιοι μέσα στο παρκέ, προσπαθούν να τους δώσουν... θεϊκή υπόσταση, μετά τον ΘΕΟ, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Άλλωστε μιλάμε για τον ορισμό του μπασκετμπολίστα. Αυτόν που έκανε τέλεια ότι απαιτεί το μπάσκετ και στη μία και στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Που αψηφούσε το νόμο της βαρύτητας. Που ήταν ο αρχηγός των αρχηγών.

Αυτά που είδαμε, εμείς οι τυχεροί, τα χρόνια που ο air έκανε τα δικά του στο παρκέ, ήταν το μπάσκετ στην τελειότερη μορφή του. Και δεν είναι τυχαίο πως ΟΛΕΣ οι συγκρίσεις με τους κατά καιρούς καλύτερους γίνονται με τον Jordan να είναι πάντα από τη μία πλευρά της ζυγαριάς. Και να νικάει. 

Τιμή και δόξα λοιπόν τον Lebron για την πρωταθληματάρα που πήρε, στον εξωγήινο Curry για τις τριποντάρες που βάζει, στον Kobe για όσα μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια, στον Reggie για τα δολοφονικά σουτ του, στον, στον, στον, στον... Τους ευχαριστούμε όλους... Ήταν/είναι/θα είναι εξαιρετικοί παίκτες. Όχι όμως Michael Jordan! Αυτός ήταν ο ΘΕΟΣ του μπάσκετ...

Και δεν είναι τυχαίο πως ΟΛΕΣ οι συγκρίσεις με τους κατά καιρούς καλύτερους γίνονται με τον Jordan να είναι πάντα από τη μία πλευρά της ζυγαριάς

Όσο κι αν οι εταιρίες, το ΝΒΑ και φυσικά αυτά που κάνουν οι ίδιοι μέσα στο παρκέ, προσπαθούν να τους δώσουν... θεϊκή υπόσταση, μετά τον ΘΕΟ, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Άλλωστε μιλάμε για τον ορισμό του μπασκετμπολίστα. Αυτόν που έκανε τέλεια ότι απαιτεί το μπάσκετ και στη μία και στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Που αψηφούσε το νόμο της βαρύτητας. Που ήταν ο αρχηγός των αρχηγών.

Αυτά που είδαμε, εμείς οι τυχεροί, τα χρόνια που ο air έκανε τα δικά του στο παρκέ, ήταν το μπάσκετ στην τελειότερη μορφή του. Και δεν είναι τυχαίο πως ΟΛΕΣ οι συγκρίσεις με τους κατά καιρούς καλύτερους γίνονται με τον Jordan να είναι πάντα από τη μία πλευρά της ζυγαριάς. Και να νικάει. Τιμή και δόξα λοιπόν τον Lebron για την πρωταθληματάρα που πήρε, στον εξωγήινο Curry για τις τριποντάρες που βάζει, στον Kobe για όσα μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια, στον Reggie για τα δολοφονικά σουτ του, στον, στον, στον, στον... Τους ευχαριστούμε όλους... Ήταν/είναι/θα είναι εξαιρετικοί παίκτες. Όχι όμως Michael Jordan! Αυτός ήταν ο ΘΕΟΣ του μπάσκετ...

Σέβομαι απόλυτα την πιτσιρικαρία που παθαίνει παράκρουση με τον Lebron, τον Curry και τους λοιπούς σύγχρονους σταρ του ΝΒΑ. Να μην σας πω ότι τους... συμπονώ κιόλας. Που δεν πρόλαβαν να δουν τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα-αθλητή που έχει περάσει από αυτόν εδώ τον πλανήτη: Τον Michael Jordan! Μετά τον MJ όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά καλοί παίκτες.

Όσο κι αν οι εταιρίες, το ΝΒΑ και φυσικά αυτά που κάνουν οι ίδιοι μέσα στο παρκέ, προσπαθούν να τους δώσουν... θεϊκή υπόσταση, μετά τον ΘΕΟ, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Άλλωστε μιλάμε για τον ορισμό του μπασκετμπολίστα. Αυτόν που έκανε τέλεια ότι απαιτεί το μπάσκετ και στη μία και στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Που αψηφούσε το νόμο της βαρύτητας. Που ήταν ο αρχηγός των αρχηγών.

Και να νικάει. Τιμή και δόξα λοιπόν τον Lebron για την πρωταθληματάρα που πήρε, στον εξωγήινο Curry για τις τριποντάρες που βάζει, στον Kobe για όσα μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια, στον Reggie για τα δολοφονικά σουτ του, στον, στον, στον, στον... Τους ευχαριστούμε όλους... Ήταν/είναι/θα είναι εξαιρετικοί παίκτες. Όχι όμως Michael Jordan! Αυτός ήταν ο ΘΕΟΣ του μπάσκετ...

Σέβομαι απόλυτα την πιτσιρικαρία που παθαίνει παράκρουση με τον Lebron, τον Curry και τους λοιπούς σύγχρονους σταρ του ΝΒΑ. Να μην σας πω ότι τους... συμπονώ κιόλας. Που δεν πρόλαβαν να δουν τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα-αθλητή που έχει περάσει από αυτόν εδώ τον πλανήτη: Τον Michael Jordan! Μετά τον MJ όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά καλοί παίκτες.

Όσο κι αν οι εταιρίες, το ΝΒΑ και φυσικά αυτά που κάνουν οι ίδιοι μέσα στο παρκέ, προσπαθούν να τους δώσουν... θεϊκή υπόσταση, μετά τον ΘΕΟ, τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Άλλωστε μιλάμε για τον ορισμό του μπασκετμπολίστα. Αυτόν που έκανε τέλεια ότι απαιτεί το μπάσκετ και στη μία και στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Που αψηφούσε το νόμο της βαρύτητας. Που ήταν ο αρχηγός των αρχηγών.

Αυτά που είδαμε, εμείς οι τυχεροί, τα χρόνια που ο air έκανε τα δικά του στο παρκέ, ήταν το μπάσκετ στην τελειότερη μορφή του. Και δεν είναι τυχαίο πως ΟΛΕΣ οι συγκρίσεις με τους κατά καιρούς καλύτερους γίνονται με τον Jordan να είναι πάντα από τη μία πλευρά της ζυγαριάς. Και να νικάει. Τιμή και δόξα λοιπόν τον Lebron για την πρωταθληματάρα που πήρε, στον εξωγήινο Curry για τις τριποντάρες που βάζει, στον Kobe για όσα μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια, στον Reggie για τα δολοφονικά σουτ του, στον, στον, στον, στον... Τους ευχαριστούμε όλους... Ήταν/είναι/θα είναι εξαιρετικοί παίκτες. Όχι όμως Michael Jordan! Αυτός ήταν ο ΘΕΟΣ του μπάσκετ...