Τζιανλούκα Βιάλι: Μια ξεχωριστή περίπτωση επιθετικού, με συλλογή τίτλων
Ο Τζιανλούκα Βιάλι αποτέλεσε έναν θρύλο του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο πενθεί την απώλεια του Τζιανλούκα Βιάλι, ενός ποδοσφαιριστή που έγραψε ιστορία όπου κι αν αγωνίστηκε, κατακτώντας τίτλους. Από το 2017 που διαγνώστηκε με καρκίνο στο πάγκρεας, έδωσε μια σκληρή μάχη, έχοντας μάλιστα πόστο στην εθνική Ιταλίας έως πρόσφατα, αλλά τελικά έφυγε σήμερα από τη ζωή, στα 58 του χρόνια.
Ο Βιάλι γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου 1964 στην Κρεμόνα, γιος ενός πλούσιου βιομηχάνου. Τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα τα έκανε στην Κρεμονέζε το 1980, με τις εμφανίσεις του να εντυπωσιάζουν τη Σαμπντόρια, η οποία τον απέκτησε το 1984. Κατά τη διάρκεια θητείας του εκεί, κατέκτησε την ιταλική Serie A, 3 κύπελλα και το Κύπελλο Κυπελλούχων.
Επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Γιουβέντους το 1992, κατακτώντας ένα Κύπελλο Ιταλίας και το πρωτάθλημα και επιπλέον ένα ιταλικό Σούπερ Καπ, το UEFA Champions League και το Κύπελλο UEFA. Το 1996 εντάχθηκε στη Τσέλσι για να γίνει παίκτης-προπονητής της την επόμενη σεζόν. Στην Αγγλία κατέκτησε το Κύπελλο, το Λιγκ Καπ, το Κύπελλο Κυπελλούχων και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ.
Ο Βιάλι ένας από τους μόλις δέκα ποδοσφαιριστές που έχουν κατακτήσει και τις τρεις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις (Πρωταθλητριών, Κυπελλούχων, UEFA), και ο μόνος επιθετικός. Είναι επίσης ο μόνος παίκτης στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ιστορία που έχει μετάλλια νικητή, αλλά και μετάλλια φιναλίστ και από τα τρία ευρωπαϊκά Κύπελλα.
Μεγάλη καριέρα έκανε ο Βιάλι και με την εθνικής Ιταλίας, στην οποία αγωνίστηκε από το 1985 ως το 1992. Φόρεσε το εθνόσημο 59 φορές πετυχαίνοντας 16 γκολ. Έπαιξε σε δύο Μουντιάλ (1986, 1990) και σε ένα Euro (1988) κι ήταν μέλος της ομάδας που τερμάτισε τρίτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο που έγινε εντός συνόρων.
Στη διάρκεια της εικοσαετούς καριέρας του, ο Βιάλι έπαιξε 732 αγώνες και σκόραρε 275 γκολ. Μάλιστα, είναι ο δέκατος κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Ο τελευταίος του προπονητικός ρόλος ήταν στη Γουότφορντ, στη δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας το 2001-2002. Αφού αποχώρησε από τη διοίκηση της ομάδας, ο Βιάλι συνίδρυσε την εταιρεία αθλητικών επενδύσεων Tifosy Capital.
Το 2019 ανέλαβε ρόλο στην εθνική Ιταλίας δίπλα στον ομοσπονδιακό τεχνικό Ρομπέρτο Μαντσίνι, άλλοτε συμπαίκτη του και κολλητό φίλο του. Μαζί πανηγύρισαν την κατάκτηση του Euro 2020 με την Σκουάντρα Ατζούρα.
Η μάχη με τον καρκίνο
Ο Βιάλι μίλησε ανοιχτά για τη μάχη που δίνει με τον καρκίνο, το 2018, στην αυτοβιογραφία του. Όπως έγραψε, για να κερδίσει τη μάχη με την αρρώστια, ο Βιάλι έπρεπε να περάσει χειρουργείο και περισσότερους από εννέα μήνες θεραπείας, κατά τη διάρκεια των οποίων φορούσε φούτερ κάτω από το πουκάμισό του, ούτως ώστε να μη γίνει αντιληπτό το πόσο τον είχε επηρεάσει ο καρκίνος σωματικά.
«H ζωή είναι 20% αυτά που συμβαίνουν και 80% πως αντιδράς σε αυτά. Δεν θα πω ότι είμαι ευγνώμων για τον καρκίνο, αλλά δεν τον βλέπω ως μάχη, μα σαν ευκαιρία. Είναι μια συντροφιά στο ταξίδι και ελπίζω ότι σύντομα ή πιο αργά θα κουραστεί να με συντροφεύει», είχε γράψει τότε.
«Ξέρω ότι πιθανότατα δεν θα πεθάνω σε μεγάλη ηλικία, ελπίζω να ζήσω όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά νιώθω πιο εύθραυστος από ποτέ», είχε πει ο Βιάλι σε ένα ντοκιμαντέρ του Netflix που προβλήθηκε τον Μάρτιο του 2022.
Είχε περιγράψει τον καρκίνο ως «έναν σύντροφο ταξιδιού» που ήλπιζε ότι θα τον άφηνε τελικά στην ησυχία του, αφού πρώτα δοκίμαζε τις αντοχές του. «Η ασθένεια μπορεί να διδάξει πολλά για το ποιος είσαι και μπορεί να σε ωθήσει να προχωρήσεις πέρα από τον επιφανειακό τρόπο με τον οποίο ζούμε».
