Κοσμά: «Πάμε φουλ για νταμπλ»

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στην εφημερίδα Sportday

Πώς λειτούργησε στην ψυχολογία σας το πλεονέκτημα του 2-0 της ΑΕΚ στην κανονική διάρκεια; Περνούσε από το μυαλό σας ότι μπορούσε να γίνει η ανατροπή;

«Το πιστεύαμε από την πρώτη στιγμή, δεν απογοητευτήκαμε ποτέ. Έγινε επική ανατροπή και αυτό ήταν καθαρά θέμα ψυχολογίας. Καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς μπαίναμε από την αρχή δυνατά στα παιχνίδια, αλλά κάθε φορά που χάναμε το προβάδισμα, τα παρατούσαμε. Σαν να μη θεωρούσαμε ότι μπορούσαμε να γυρίσουμε το ματς. Τα πλέι οφ τα αντιμετωπίσαμε σαν την τελευταία μας ευκαιρία. Να αποδείξουμε ότι είμαστε καλύτερες παίκτριες από αυτές της ΑΕΚ και μεγάλη ομάδα και το κάναμε».

Έντονη αμφισβήτηση υπήρξε όχι μόνο προς τον προπονητή, αλλά και προς εσάς τις αθλήτριες. Σας στενοχώρησε όλη αυτή η κατάσταση;

«Γενικά είχαμε ακούσει αρνητικά σχόλια και παίζαμε συνέχεια με την πλάτη στον τοίχο. Μέχρι και ότι το κλίμα στην ομάδα δεν ήταν καλό ακούστηκε από κάποιους και όλα αυτά τα συζητούσαμε με τα κορίτσια. Δεν μας επηρέασαν τα αρνητικά σχόλια, ίσα-ίσα που μας πείσμωναν ακόμα περισσότερο».

Στα τελευταία ματς, ο Τέλης Σωτήρχος σε έβαζε διαγώνια αντί ακραία, που είναι η φυσική σου θέση. Σε δυσκόλεψε να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα;

«Είχα πάρει μια γεύση από πέρυσι, μια και η Μαρτίνα Νοσέκοβα έπαιζε από ακραία, διαγώνια. Φέτος κλήθηκα εγώ να αγωνιστώ σε αυτή τη θέση, η οποία βέβαια έτσι κι αλλιώς δεν είναι έξω από τα νερά μου. Δεν διαφέρει και πολύ από τη φυσική μου θέση».

Το καλοκαίρι που μας πέρασε απέρριψες μια πολύ καλή πρόταση από την Αμερική. Γιατί πήρες αυτή την απόφαση, ποια είναι τα σχέδιά σου με δεδομένο ότι λήγει το συμβόλαιό σου με τον σύλλογο;

«Χρειάστηκε να κάνω ένα χειρουργείο ενδιάμεσα το καλοκαίρι, οπότε έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσα να φύγω. Επιπλέον, είχα... γλυκαθεί από την κατάκτηση του Κυπέλλου και δέθηκα πάρα πολύ με όλα τα κορίτσια. Ήθελα, όμως, να πάρω και το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό, γι' αυτό κι έμεινα. Είναι νωρίς να μιλάω από τώρα για την επόμενη χρόνια. Τώρα θα είναι πιο δύσκολο για μένα, σε περίπτωση που έρθει κάποια άλλη πρόταση να τη δεχτώ και να φύγω από τον Ολυμπιακό».

Χρόνος για ξεκούραση δεν υπάρχει μια και ακολουθεί στις 12-13 του μηνός το φάιναλ φορ Κυπέλλου στη Σαντορίνη. Μπορεί ο Ολυμπιακός να κάνει το δύο στα δύο;

«Πάμε φουλ για το νταμπλ. Προερχόμαστε από πολύ δύσκολα παιχνίδια και είναι λογικό να υπάρχει κούραση. Θα είναι ένας πολύ δυνατός ημιτελικός, αυτός κόντρα στον Ηρακλή Κηφισιάς, αλλά εμείς έχουμε την καλύτερη δυνατή ψυχολογία».

Αν προκριθείτε στον τελικό, είναι πολύ πιθανό να παίξετε ξανά κόντρα στην ΑΕΚ. Υπάρχει φαβορί και αουτσάιντερ;

«Ένας τελικός είναι πάντα ιδιαίτερος, πόσω μάλλον αν είναι και πάλι με αντίπαλο την ΑΕΚ. Αν δεν θεωρούμαστε, όμως, εμείς ούτε και τώρα το φαβορί για το Κύπελλο, τότε πότε θα συμβεί αυτό;»

Κεφάλαιο «Δήμητρα Γιακουμή». Απέναντι στην ΑΕΚ ήταν όλα τα λεφτά...

«Εμφάνιση αρχηγού. Η Γιακουμή είναι η στυλοβάτης της ομάδας που φέτος μας βοήθησε περισσότερο στο ψυχολογικό κομμάτι που το είχαμε ανάγκη. Είμαστε μια νεανική ομάδα και η Δήμητρα έδινε σε όλες μας συμβουλές».

Ποιος ο ρόλος του προπονητή της ομάδας, Τέλη Σωτήρχου, στην επιτυχία;

«Για εκείνον είναι πολύ συγκινητικό, διότι πάντα έφτανε στην πηγή, αλλά δεν έπινε νερό. Έχει ακούσει τόσα πολλά, αλλά εγώ ένα πράγμα ξέρω. Το πρώτο πρωτάθλημα στο γυναικείο βόλεϊ του Ολυμπιακού κατακτήθηκε με τον Τέλη Σωτήρχο».

Αρχική σκέψη των ανθρώπων της ομάδας είναι να γίνει η απονομή του πρωταθλήματος στις 21 Απριλίου στο ματς του Ολυμπιακού με τον Πανιώνιο για την 30ή αγωνιστική της Super League στο «Γ. Καραϊσκάκης». Υπάρχει ανυπομονησία για εκείνη τη στιγμή;

«Δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει τι καταφέραμε, γιατί δεν έχουμε κρατήσει στα χέρια μας την "κούπα". Όταν γίνει αυτό, θα το καταλάβουμε. Στο κλειστό της Ν. Φιλαδέλφειας δεν μπορέσαμε καλά-καλά να πανηγυρίσουμε λόγω των οπαδών».

Πώς είναι να πανηγυρίζεις σε ένα κατάμεστο «Γ. Καραϊσκάκης»;

«Οι περισσότερες δεν έχουν ζήσει τέτοιες στιγμές γιατί είναι καινούριες στην ομάδα. Εγώ το βίωσα και πέρυσι μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου στην Πρέβεζα. Είναι απίστευτο και ανατριχιαστικό το συναίσθημα του να σηκώνεις "κούπα" στο "Γ. Καραϊσκάκης"».