Κράβαρικ: «Θα το γιορτάσω με την κόρη μου»

Μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή της «NOVA», ο Ελληνοσλοβάκος αποκάλυψε ότι θα πάρει το τρόπαιο σπίτι του, ώστε να το χαρεί με την 14χρονη κόρη του:

«Αυτό το Κύπελλο μου έδωσε μεγάλη χαρά γιατί είναι το 14ο κι επειδή η κόρη μου είναι αυτή 14 χρονών θα το γιορτάσουμε μαζί, μετά την εκπομπή θα το πάρω σπίτι, θα βγάλουμε φωτογραφίες, θα πιούμε σαμπάνια και μόλις θα το δώσω πίσω θα περιμένουμε ένα μήνα να γίνει η κόρη μου 15 χρονών κι έχω άλλο ένα κίνητρο για να κερδίσω το πρωτάθλημα, να πάρω τον 15ο τίτλο και να ξαναβγάλουμε φωτογραφίες με την κόρη μου».

Δεν παρέλειψε να ζητήσει βοήθεια από παλιούς παράγοντες του Ηρακλή:

«Θα ήθελα να παρακαλέσω τους παλιούς παράγοντες, που ήταν χρόνια κοντά στην ομάδα, κάποια στιγμή να έρθουν κοντά μας και να μας βοηθήσουν σε αυτές τις δύσκολες στιγμές».

Να αναφερθεί στον Αντώνη Ρέμο:

«Αγαπάω και τον Ρέμο κι όποτε πήραμε πρωταθλήματα και κύπελλα και είχαμε την ευκαιρία να πάμε να τραγουδήσουμε με το Ρέμο ήμασταν εκεί και κάναμε το γλέντι μας. Ειδικά όταν πήραμε το πρώτο μας Κύπελλο στην Πάτρα, πήγαμε στον Ρέμο και τραγουδήσαμε και ήταν πολύ όμορφα».

Στο μέλλον του στο άθλημα:

«Όπως καταλαβαίνεται έχω φτάσει σε μια δύσκολη ηλικία. Μπορεί να μην φαίνεται εξωτερικά αφού αγωνιστικά νιώθω ακόμη καλά. Από την άλλη μεριά όμως τα γόνατα μου λένε : «ε Κράβαρικ περίμενε λιγάκι, είμαστε κι εμείς εδώ, σταμάτα λιγάκι.» Θέλει φρένο για αυτό άρχισα να έχω προβλήματα και με τη μέση. Θα το σκεφτώ χίλιες φορές αλλά αυτή τη στιγμή πρέπει να πω ότι κατά 99% είμαι αποφασισμένος να σταματήσω».

Ενώ έκανε μία αναδρομή στους τίτλους που έχει κατακτήσει:

«Η πιο δύσκολη κούπα ήταν η πρώτη. Το 2000 στο Κύπελλο της Πάτρας. Τότε ο Ηρακλής δεν είχε καταφέρει να κατακτήσει κανέναν τίτλο. Παίζαμε απέναντι σε έναν Ολυμπιακό, ο οποίος ήταν γεμάτος αστέρια είτε Έλληνες είτε ξένους. Ήμασταν πολύ τυχεροί, που βρεθήκαμε σε καλή φόρμα και μπορέσαμε να κερδίσουμε εύκολα με 3-0 τον Ολυμπιακό. Ήταν το πρώτο κύπελλο, που κατέκτησε ο Ηρακλής, ώστε να αρχίσει στη συνέχεια να χτίζει αυτή την ομάδα και να κάνει αυτές τις επιτυχίες. Το πιο γλυκό κύπελλο ήταν για μένα στην Αμαλιάδα με τον Παναθηναϊκό. Τότε είχαμε πρόβλημα με τον Τσέρνις και χρειάστηκε να παίξει ο Φρέντι Μπρουκς. Τα δώσαμε όλα σε εκείνο το παιχνίδι και ότι κάναμε μας έβγαινε. Ήταν το πιο γλυκό και για αυτό παίζαμε με χαμόγελο και το υπέρ μας 3-0 έλεγε πολλά για την ομάδα μας».

Πριν επανέλθει στο Κύπελλο που πήρε στη Σύρο:

«Τα πράγματα δεν πήγαν από την αρχή καλά για τις καλές ομάδες. Ξεκίνησε η κατάρα από τον Άρη, που έχασε από τον Παναθηναϊκό. Δεν λέω ότι ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε καλά, έπαιξε πάρα πολύ καλά και δίκαια κέρδισε και προχώρησε στα ημιτελικά αλλά βαθμολογικά όπως όλοι ξέρουμε έχει πολλές δυσκολίες στο πρωτάθλημα και πιστεύαμε ότι ο Αρης θα περνούσε με 3-0 αλλά αυτό δεν έγινε. Ακολούθησε άλλο ένα παιχνίδι της Σύρου με τη Λαμία. ο γηπεδούχος ήταν έτοιμος να φτάσει στους τελικούς αλλά τελικά υπέστη ήττα σοκ από τη Λαμία. Η αλήθεια είναι ότι η Λαμία έχει παίξει φέτος όχι μόνο στο πρωτάθλημα αλλά κυρίως στην Ευρώπη πολύ δυνατά, έχουν παίξει πολλά παιχνίδια και η ομάδα έχει στρώσει. Υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να κερδίσει η Σύρος αλλά η Λαμία ήταν φορμαρισμένη από αυτά τα παιχνίδια και κέρδισαν 3-2».

Αναφέρθηκε επίσης ο Κράβαρικ στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό:

«Το συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν τελικός για μας. Λέγαμε μεταξύ μας ότι αν περάσουμε τον Ολυμπιακό, μετά δεν μπορεί να μας σταματήσει ούτε η Λαμία ούτε ο Παναθηναϊκός και όντως βάλαμε τα καλά μας, δουλέψαμε σκληρά όλη την εβδομάδα πριν το κύπελλο και ήρθε το αποτέλεσμα και φανερά ήμασταν πολύ καλύτεροι. Δίκαια κερδίσαμε και δίκαια πήραμε και το κύπελλο».

Και στον τρόπο προετοιμασίας της ομάδας του τις τελευταίες μέρες:

«Είναι λίγο διαφορετικά για τους ανθρώπους που μας βλέπουν σε ένα μόνο παιχνίδι και διαφορετικά για αυτούς που μας βλέπουν στις προπονήσεις για μια εβδομάδα. Υπάρχουν παιχνίδια, που δουλεύεις πολύ, αλλά δεν σου βγαίνει τελικά. Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι δεν είσαι φορμαρισμένος ή ότι δεν μπορείς να αποδώσεις στα επόμενα παιχνίδια. Αυτό συνέβη στη δική μας περίπτωση. Παίξαμε στη Σύρο, δεν κάναμε κακή εμφάνιση αλλά χάσαμε με 3-0. Όλοι νόμιζαν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα μεταξύ των παικτών ή απλώς δεν ήμασταν φορμαρισμένοι. Έγινε το αντίθετο, ήμασταν σίγουροι ότι στη Σύρο θα πάρουμε τον τίτλο και όντως το πετύχαμε».

Συνέχισε σχολιάζοντας την πιθανότητα κατάκτησης νέων τίτλων:

«Θα ήθελα πάρα πολύ αλλά είναι λίγο δύσκολο λόγω υγείας, αν μπορούσαμε να βρούμε ένα νέο γόνατο ή μια νέα μέση ή να βάλουμε καμία βίδα κάπου, ευχαρίστως και μέχρι τα 50. Ότι έχω καταφέρει ούτε στα όνειρα μου δεν το φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να φτάσω τους 14 τίτλους σε έναν σύλλογο. Και φυσικά περιμένω έναν ακόμη...».

Τον ευρωπαϊκό τίτλο:

«Υπάρχει μια μικρή πληγή στην καρδιά μου γιατί δεν έχω καταφέρει να πάρω έναν ευρωπαϊκό τίτλο με τον Ηρακλή. Εχω παίξει σε 5 final 4 και σε 5 τελικούς στο Champions League αλλά την πηγή δεν την ακουμπήσαμε. Ίσως αν οι συμμετοχές σε όλα αυτά μετρούν σαν να έχω πάρει έναν τίτλο θα ήμουν χαρούμενος αλλά δεν είμαι».

Για την περίπτωση ανάληψης της τεχνικής ηγεσίας του Ηρακλή:

«Θα μπορούσα να πάρω έναν ευρωπαϊκό τίτλο ως προπονητής του Ηρακλή. Είμαι κομμάτι της ομάδας εδώ και πολλά χρόνια. Ακόμη κι αν δεν βρίσκομαι στο σπίτι του Ηρακλή, η καρδιά μου θα συνεχίσει να χτυπά με μπλε αίμα. Κι αν η ομάδα φτάσει τελικά σε έναν ευρωπαϊκό τίτλο θα είμαι κοντά τους και θα πανηγυρίσω μαζί τους.

Είναι άλλο ένα όνειρο μου να γίνω προπονητής στον Ηρακλή. Είναι δύσκολο όμως να το σκεφτώ τώρα που κλείνω ακόμη την καριέρα μου ως παίκτης. Θα ήθελα να συνεχίσω πάντως στον Ηρακλή κάποια στιγμή ως προπονητής. Όλα αυτά τα χρόνια έχω μαζέψει τόσες εμπειρίες, έχω περάσει από τόσες ομάδες, έχω συνεργαστεί με πολλούς προπονητές και όσα έχω μαζέψει πρέπει να τα μοιραστώ με τα νέα παιδιά».

Και για τους σχετικούς του προγενέστερους ρόλους:

«Αυτά είναι δεδομένα πράγματα, χωρίς παρεξήγηση. Έχω ρόλο προέδρου στην ομάδα, είμαι αρχηγός και κάποιες φορές πήρα συμμετοχές ως προπονητής. Δεν έχω πει ψέματα ότι θέλω να το κάνω κι επίσημα».

Για τον Ντεσπέιν δήλωσε:

«Ο Ντεσπέιν είναι ένας παίκτης που κάνει τη διαφορά σε οποιαδήποτε ομάδα. Βλέπαμε πέρυσι τον Ολυμπιακό. Ήταν ασταμάτητος και στο Κύπελλο και στο πρωτάθλημα. Δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε λόγω του Ντεσπέιν. Πιστεύω ότι ήταν μεγάλη μαγκιά του Ηρακλή, που έφερε τον Ντεσπέιν στην ομάδα. Αν τον είχαμε από την αρχή στην Ευρώπη θα ήμασταν πολύ διαφορετικοί. Είχαμε προβλήματα, δεν μπορούσε να συμμετάσχει από την αρχή, τέλος πάντως είναι ο παίκτης, ο οποίος παίρνει πάνω του το μισό βάρος της ομάδας κι έχει πολύ καλά ποσοστά σε επίθεση και άμυνα.

Μπορείς να χτίσεις την ομάδα πάνω του. Και με ξεκουράζει αν και σίγουρα είμαι καλύτερος στη φυσική κατάσταση από τον Ντεσπέϊν. Είναι από μια χώρα, που έχει διαφορετική νοοτροπία, είναι τρελαμένος με το βόλεϊ και πολύ καλός ηθοποιός. Μας φτιάχνει τη διάθεση στα αποδυτήρια. Πολυτέλεια για το ελληνικό πρωτάθλημα ο Ντεσπέιν. Έχει χάρισμα κι όχι επειδή είναι μαύρος και φαίνεται πιο καθαρά. Μπορεί να δώσει χαρά στον κόσμο, είναι καλός παίκτης και κάνει τη διαφορά σε μια ομάδα».

Σχολίασε επίσης την συνέχεια του πρωταθλήματος:

«Νιώθω ότι είμαστε δυνατοί ειδικά μετά το κύπελλο, δεν θα αφήσουμε τίποτα στη νίκη. Πάμε για τη νίκη και με τον Παμβοχαϊκό και με τον Ολυμπιακό. Σε όλο το πρωτάθλημα χάσαμε μόνο ένα παιχνίδι, είναι μεγάλη υπόθεση αυτό κι, έτσι, φτιάχνεις την ψυχολογία για τη συνέχεια. Θέλουμε την πρόκριση στα τελικά και τον τίτλο».

Τους περσινούς τελικούς:

«Ο Ντεσπέιν έκανε πέρσι τη διαφορά. Φέτος αυτό το προβάδισμα το έχουμε εμείς ανεξάρτητα από το αν θα είμαστε πρώτοι ή όχι. Με τον Ρολάντο δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι φέτος είμαστε μεγαλύτερο φαβορί από ότι πέρσι και ο Ηρακλής θα κάνει αυτό, που πρέπει να κάνει ώστε να φτάσει στον τίτλο».

Τον Πελεκούδα:

«Ο Παναγιώτης είναι ένας εξαιρετικός αθλητής και άνθρωπος, που δεν έχω ξαναδεί στα 22 χρόνια της καριέρας μου. Είναι καλός αθλητής, σπουδαίος στις προπονήσεις και φανταστικός άνθρωπος. Από τους καλύτερους μου φίλους μέσα στην ομάδα και μπορώ να κάνει και δημοσιογραφική δουλειά πολύ εύκολα».

Τον κόσμο:

«Ο κόσμος μας λατρεύει το βόλεϊ. Λατρεύει αυτό που ξεκινήσαμε να κάνουμε με τους τίτλους και την ευρωπαϊκή πορεία. Είχε λείψει αυτό στο βόλεϊ. Είμαι τυχερός, που ήρθα στον Ηρακλή όταν ξεκίνησε η συλλογή των τίτλων και είμαι τυχερός, που έκανα σπουδαία παιχνίδια. Οι παίκτες δεν παίζουν μόνο για τον εαυτό τους, δεν παίζουν μόνο για τον σύλλογο, δεν παίζουν μόνο για την Ελλάδα.

Παίζουν για τον κόσμο, που αγαπάει την ομάδα. Κι αν παίζεις καλά και κερδίζεις κι αν τους δίνεις χαρά, ο κόσμος στο ανταποδίδει. Σε υποστηρίζουν και σε στηρίζουν όλο και περισσότεροι όπου και να πας. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και είμαι σίγουρος ότι χωρίς τον κόσμο δεν θα πετυχαίναμε όσα έχουμε πετύχει. Νιώθαμε τη βοήθεια του κόσμου, τα συνθήματα τους, όποια κι αν είναι. Μας δίνουν δύναμη».

Τον όρο… γριές:

«Γριές είμαστε... Εκεί θα πεθάνουμε! Αν έχεις τον κόσμο κοντά σου έχεις μεγαλύτερη δύναμη. ο κόσμος διψάει για έναν ευρωπαϊκό τίτλο, τα πράγματα δυσκόλεψαν για τη χώρα μας, επειδή θεωρώ ότι είμαι Έλληνας, έχω ελληνική υπηκοότητα από το 2004, για αυτό μιλάω για την Ελλάδα σαν να είναι η πατρίδα μου και είναι. Λόγω οικονομικών προβλημάτων δεν μπορούμε να πάρουμε κάποιους παίκτες, που είναι στην κορυφή του βόλεϊ και φέτος ήταν καλούτσικη η πορεία στο Champions League αλλά ήμασταν άτυχοι με την τουρκική ομάδα και θα μπορούσαμε να πάρουμε τουλάχιστον έναν αγώνα. Και οι καλύτερες ομάδες έχουν ανθρώπους και η μπάλα είναι στρογγυλή και δεν μπορείς ποτέ να προβλέψεις το αποτέλεσμα».

Τον ποδοσφαιρικό Ηρακλή:

«Τα πράγματα είναι τραγικά. Τόσα χρόνια συμμετείχε στην πρώτη εθνική και στην Ευρώπη και ξαφνικά υποβιβάζεται στη δεύτερη κατηγορία είναι πολύ άσχημο και άδικο για έναν μεγάλο σύλλογο. Οι παίκτες έκαναν την προσπάθεια τους να κρατήσουν την ομάδα στη Superleague αλλά τελικά υποβιβάστηκαν για εξω αγωνιστικούς λόγους. Είναι κάτι που μας πικραίνει γιατί κι εμείς πολλές φορές πηγαίναμε και βλέπαμε τους αγώνες, ήμασταν μια αλυσίδα με τον κόσμο και το ποδοσφαιρικό τμήμα».

Το εθνόσημο:

«Σκεφτόμουν πολύ ώρα αν θα φορέσω φόρμα του Ηρακλή ή φόρμα της Ελλάδος. Αυτή τη στιγμή χτυπά ένα καμπανάκι για όλη την Ελλάδα, δεν μπορώ να φανταστώ, ότι μπορεί να χειροτερέψουν τα πράγματα κι αν μιλάμε για το βόλεϊ, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποβαθμιστεί κι άλλο το επίπεδο του βόλεϊ την επόμενη χρονιά. Το βόλεϊ πρέπει να κρατηθεί ψηλά γιατί κάποια στιγμή θα έρθουν νέα παιδιά τα οποία μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα. Αυτό εύχομαι μέσα από την καρδιά μου γιατί το βόλεϊ πρέπει να σταθεί όρθιο μπροστά σε αυτή την κρίση και να αντέξει παρά τα προβλήματα ώστε να κρατήσει το επίπεδο του».

Την Εθνική:

«Τα νέα παιδιά μπορούν να φέρουν αποτελέσματα. Μην βλέπουμε ότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Δεν είχαμε και πριν από 11 χρόνια, το ίδιο μπορώ να πω και για όταν έπαιζα στην Εθνική Τσεχοσλοβακίας. Χρειάζεται χρόνο ώστε να στρώσουν αυτά τα παιδιά, είναι μεγάλα ταλέντα, πρέπει να παίζουν σε ομάδες υψηλού επιπέδου».

Τον Λεώνη:

«Με τον Αλέκο έχουμε δουλέψει πάρα πολλά χρόνια, έχουμε περάσει δύσκολα αλλά και πολλά καλά. Η πορεία του Αλέκου μοιάζει πολύ με τη δική μου. Ξεκινήσαμε από το μηδέν αρχίσαμε να χτίζουμε το κτήριο τούβλο με τούβλο και όσο συνεχίσαμε τόσο ξέραμε μεταξύ μας τι ήθελε ο ένας από τον άλλο. Ήταν μια άριστη συνεργασία με τον Αλέκο κι όπως έχω μάθει εγώ από αυτόν τον άνθρωπο, έτσι έχει μάθει κι εκείνος από εμένα. Και φυσικά επειδή είχαμε πολλούς καλούς παίκτες που πέρασαν από την ομάδα μας και οι δύο μάθαμε πολλά απ' αυτούς τους παίκτες.

Σίγουρα, με τα τόσα χρόνια που έχουμε συνεργαστεί έχουμε πάρει και τόσους τίτλους και ο Αλέκος ήταν τέτοιος άνθρωπος που μπορούσα για οποιοδήποτε πράγμα να μιλήσω ανοιχτά. Και μπορούσα να πω τα παράπονά μου, δεν είχε πρόβλημα να συζητήσει μαζί μου και μαζί να βρούμε μια λύση. Ίσως για αυτό θεωρώ ότι είναι ο Νο 1 προπονητής για μένα».

Τον Κονστανίνοφ και τον Μπολ:

«Έχω και τους δύο σε μεγάλη εκτίμηση. Ο Πλάμεν ήταν όπως ο Ρολάντο Ντεσπέιν. Ξένος και μεγάλος πρωταγωνιστής αλλά είχε και τον τρόπο να μας εμψυχώσει όταν είχαμε προβλήματα, έδινε χιούμορ και κέφι στην ομάδα. Ο Λόι Μπολ ήταν το αντίθετο, μεγάλος δουλευταράς, δεν μπορούσαμε να αφήσουμε την μπάλα να πέσει κάτω γιατί φοβόμασταν τι θα μας πει. Πέρα από το γεγονός ότι ήταν σκληρός με μας κι αυτό ήταν ένα καλό μάθημα για όλους μας, μας έμαθε και πολλά πράγματα. Κορυφαίος πασαδόρος και για μένα είναι ο κορυφαίος πασαδόρος στον κόσμο».

Και το ψάρεμα:

«Είμαι φανατικός ψαράς και κάποια στιγμή στις προτεραιότητές μου έβαλα την οικογένεια μου στην τρίτη θέση. Πρώτο ήταν το βόλεϊ, δεύτερο το ψάρεμα και τρίτη η οικογένεια αλλά εντάξει συνήλθα πολύ γρήγορα και χαλάρωσα και τα έβαλα ανάποδα, τώρα πρώτα είναι η οικογένεια μου, μετά είναι το βόλεϊ και μετά το ψάρεμα.

Όταν ήμουν οκτώ χρονών, οι γονείς μου μού έκαναν χριστουγεννιάτικο δώρο ένα καλάμι. Φυσικά τότε στη χώρα μας δεν υπήρχαν πολλά καλά εργαλεία και αντί για πετονιά έβαζα κλωστή και πήγαμε με τον παππού να ψαρέψουμε κι από τότε κόλλησα και μέχρι σήμερα κάθε καλοκαίρι ασχολούμαι με το ψάρεμα. Είναι η τρίτη μου ζωή, αν η οικογένεια είναι η πρώτη μου ζωή και το βόλεϊ είναι η δεύτερη, το ψάρεμα είναι η τρίτη.

Όταν πάω δεύτερη σερί εβδομάδα για ψάρεμα και δεν φέρνω ψάρια στο σπίτι η γυναίκα μου αρχίζει να ανησυχεί αν όντως πηγαίνω για ψάρεμα για αυτό βρίσκω κάποιους φίλους στο μαγαζί και τους λέω ρε παιδιά μπορείτε να μου πετάξετε αυτά τα δύο ψάρια»;