Τσέζαρεκ: «Ο ένας παίζει για τον άλλο…»

«Ηρεμία θέλουμε μόνο, αυτοσυγκράτηση και να συνεχίσουμε το ίδιο σοβαροί και πειθαρχημένοι», ήταν χαρακτηριστικά τα λόγια του Κροάτη επιθετικού μιλώντας στην εφημερίδα «Super Aris», όπου μεταξύ άλλων δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο διάστημα που βρισκόταν εκτός «μάχης» λόγω τραυματισμού, στα επικριτικά σχόλια που δέχθηκε τότε, στην αλλαγή εικόνας του Άρη, αλλά και στον Μίχαλ Πρόμπιερζ ο οποίος δείχνει να τον εμπιστεύεται.

Αναλυτικά, η συνέντευξη του Ντάνιελ Τσέζαρεκ:

Τελικά, όντως, πρέπει να 'σουν πολύ τρελαμένος (... για να μην πούμε κάτι άλλο με τη κατάληξη -μένος) όλο αυτό το διάστημα που λόγω του τραυματισμού σου βρισκόσουν εκτός δράσης.

«(Γελάει) Εννοείται ότι ήμουν και μάλιστα σε τεράστιο βαθμό. Λόγω της περυσινής άτυχης περιόδου για μένα, είναι αλήθεια ότι περίμενα να ξεκινήσει η φετινή χρονιά, έχοντας πολλά όνειρα και φιλοδοξίες.
Δεν πρόλαβα, όμως, να παίξω παρά ένα παιχνίδι και μου συνέβη ξανά, κάτι ανάλογο, μ' ένα νέο τραυματισμό στη φτέρνα. Φυσιολογικό ήταν μετά απ' αυτό, να με έχει πάρει από κάτω και να τα 'χα και λίγο με τη τύχη μου...».

Ευτυχώς όλα αυτά ανήκουν, πλέον, στο παρελθόν κι όσο περνούν οι αγωνιστικές και σκοράρεις πρέπει να αισθάνεσαι ακόμη πιο... ζεστός.

«Αυτό που αισθάνομαι, πια, είναι ηρεμία. Νοιώθω ήσυχος και εντάξει πλέον με τον εαυτό και τη συνείδησή μου, πως κάνω, πλέον, τη δουλειά μου, όπως πρέπει».

Όλο αυτό το διάστημα δέχτηκες, αρκετές φορές, πολύ σκληρή κριτική και πάρα πολλά κακεντρεχέστατα σχόλια. Πόσο αυτά σ' επηρέασαν;

«Δε μ' επηρέασαν καθόλου. Ούτε διαβάζω, ούτε ακούω κι ούτε ποτέ ασχολούμαι, με τι γράφουν οι εφημερίδες και τα διάφορα ΜΜΕ. Το μόνο που με νοιάζει είναι να κάνω τη δουλειά μου σωστά και τίποτε περισσότερο».

Ο κ. Πρόμπιερζ, έδειξε απ' την πρώτη στιγμή να σ' εμπιστεύεται και παρότι θα μπορούσε να αρνηθεί να σε συμπεριλάβει στην αποστολή του παιχνιδιού με τον Πανιώνιο, όταν του το ζήτησες, μια που προερχόσουν από τραυματισμό, όχι μόνο σε συμπεριέλαβε, αλλά σε χρησιμοποίησε κιόλας.

«Πραγματικά, το νιώθω ότι ο νέος προπονητής πιστεύει σ' εμένα και τις ικανότητές μου, κάτι που νομίζω ότι είναι και το πιο σημαντικό για έναν ποδοσφαιριστή. Ν' απολαμβάνει δηλαδή τη στήριξη και την εμπιστοσύνη του προπονητή του. Σε "φτιάχνει" με τη μία αυτό, σε κάνει να τα δίνεις όλα, πετάς στα ουράνια, άλλος άνθρωπος αισθάνεσαι...».

Γενικά, πάντως, φαίνεται ότι είναι τύπος που αρέσκεται να παίζει με την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών.

«Ναι, είναι αλήθεια αυτό. Του αρέσει να δουλεύει με τους παίκτες του, πάνω σ' αυτόν τον τομέα και μάλιστα, αρκετές φορές και με τον καθένα ξεχωριστά, κάνοντας κατ' ιδίαν συζητήσεις, καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, για οποιαδήποτε θέματα μπορούν να τον απασχολούν».

Η ομάδα, εδώ και τρεις αγωνιστικές παρουσιάζει, σε κάθε παιχνίδι της και μια τελείως, διαφορετική εικόνα. Γιατί συμβαίνει αυτό;

«Ο αγώνας με τον Παναθηναϊκό, εδώ που είχαμε φτάσει, ήταν για μας, τεράστιας σημασίας. Πάρα πολύ καθοριστικός για το μέλλον μας. Φροντίσαμε να το αντιληφθούμε αυτό γρήγορα και να παρουσιάσουμε επιτέλους το πρόσωπο που μας εκφράζει, σαν παίκτες και σαν ομάδα κι αυτό που έπρεπε να δείχναμε απ' το ξεκίνημα κιόλας του πρωταθλήματος.
Την Κυριακή για πρώτη φορά αγωνιστήκαμε με τόσο πάθος και σαν πραγματική ομάδα. Ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως, δηλαδή, που ο ένας να παίζει για τον άλλον...».

Δεν υπήρχε δηλαδή αυτό στα προηγούμενα παιχνίδια;

«Όχι. Έκανε κάποιος ένα λάθος κι ο συμπαίκτης του, όχι απλώς δεν έτρεχε, αλλά δεν προσπαθούσε καν να καλύψει αυτό το λάθος. Κάτι που, πλέον, δεν υπάρχει...».

Όχι απλά συγκλονιστικό αυτό που λες, αλλά παράλληλα και αφάνταστα ανατριχιαστικό κι εκνευριστικό. Δε νοείται να υπάρχουν στην ομάδα μας τέτοιοι χαρακτήρες κι η θέση η δική μας σαν Σύνδεσμος εδώ και χρόνια είναι μια και μοναδική. Στον Άρη πρέπει να παίζουν μόνο αυτοί που θα «ματώνουν» τη φανέλα του.

«Παντού αυτό πρέπει να ισχύει και πιστέψτε με κι εγώ αν ήμουν προπονητής, πάνω απ' όλα, αυτό θα κοιτούσα. Είναι το πρώτο και το πιο βασικό συστατικό για να πάει καλά μια ομάδα. Αν δεν έχεις πάθος και ομοψυχία, δεν μπορείς να ελπίζεις σε τίποτα. Είσαι χαμένος από χέρι...».

Ελπίζουμε, μόνο, ν' αποτελέσει παρελθόν το θλιβερό αυτό φαινόμενο και μη χρειαστεί να επανέλθουμε σε καμιά περίπτωση...

«Κι εγώ το ελπίζω και το εύχομαι. Έχουμε κάνει πάρα πολλές συζητήσεις, με τον προπονητή πάνω σ' αυτό το θέμα και νομίζω ότι η εικόνα που θα παρουσιάζουμε μελλοντικά, θα 'ναι ακόμα καλύτερη. Αυτό που πρέπει να υπάρχει, πάνω απ' όλα είναι η προσπάθεια.
Και να μη μας βγει ένα παιχνίδι, αυτό που 'χει σημασία είναι να το 'χουμε παλέψει καθ' όλη τη διάρκεια του και στο τέλος, αν είναι να το χάσουμε να το χάσουμε μόνο γιατί ήμασταν άτυχοι».

Η ομάδα την Κυριακή, έτσι για πλάκα νίκησε τον... πρωτοπόρο, δείχνοντας ότι έχει απεριόριστες δυνατότητες. Καταλάβετέ το, τα περιθώρια βελτίωσης είναι τεράστια κι επιτέλους εκμεταλλευθείτε τα.

«Το θέμα είναι να μη μείνουμε πάλι στα λόγια και να προσπαθήσουμε επιτέλους, να τα κάνουμε πράξη. Κάναμε μια πολύ σημαντική νίκη, τόσο από βαθμολογικής, όσο και ψυχολογικής άποψης, αλλά αυτό που έχουμε ανάγκη κι αυτό που μετράει πάνω απ' όλα είναι να 'χουμε διάρκεια στην απόδοση και στα αποτελέσματα που θα φέρνουμε.
Χρειαζόμαστε ένα σερί νικών που, σε συνδυασμό με τα δυο επιπλέον, παιχνίδια που έχουμε να δώσουμε, θα μας βοηθήσει να καλύψουμε το χαμένο έδαφος και να δούμε με πολύ καλύτερο μάτι τη συνέχεια του πρωταθλήματος».

Προλαβαίνουμε να τη σώσουμε τη χρονιά;

«Πιστεύω πολύ άνετα, αφού μπροστά μας έχουμε ακόμη πάρα πολλά παιχνίδια. Ηρεμία θέλουμε μόνο, αυτοσυγκράτηση και να συνεχίσουμε το ίδιο σοβαροί και πειθαρχημένοι. Δεν κάναμε, άλλωστε, και τίποτα σπουδαίο ακόμη...».