Συγκλονιστικό! Ο Φερράρα προσομοίασε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ντιέγκο Μαραντόνα! (video)

Ο Τσίρο Φερράρα έζησε πολύ καλά τον Ντιέγκο Μαραντόνα.

Ο παλαίμαχος διεθνής άσος της Νάπολι, είχε ηγέτη τον Ντιεγκίτο και μαζί πανηγύρισαν τίτλους στον ιταλικό σύλλογο. Με αφορμή το γεγονός ότι αύριο συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον χαμό του τεράστιου Μαραντόνα, ο Φερράρα ανέβασε βίντεο στον λογαριασμό του στο instagram, όπου προσομοίασε μία φανταστική συνομιλία με τον Ντιέγκο. Διαβάστε τη συγκλονιστική αφήγηση του Φερράρα:

 «Γεια. Είσαι αλήθεια, Ντιέγκο; Περίμενα την κλήση σου. Αμέσως έκλεισα το τηλέφωνό μου. Την περασμένη εβδομάδα πέρασα αρκετές ώρες κοιτάζοντας τη φωτισμένη οθόνη. Διάβασα τους αριθμούς που εμφανίστηκαν, τα ονόματα που αναβοσβήνουν. Ήταν σε αναμονή, σαν να το ένιωθε. Αλλά τίποτα. Αντίθετα, σήμερα το πρωί με πρόλαβες, ε; Ποιος καλύτερος από εσένα να το κάνει;

Πολλά έγιναν μέσα σε λίγες μέρες. Ναι, φανταζόμουν ότι θα συγκινήθηκες όταν έμαθες ότι οι δρόμοι της Νάπολης και του Μπουένος Άιρες ήταν γεμάτοι από κόσμο με λυπημένα μάτια. Το φως καλύπτεται, όλα έχουν γίνει οδυνηρά και σκοτεινά. Ξαφνικά μας έλειψε το ζεστό αίμα στις φλέβες μας, δεν ήμασταν προετοιμασμένοι.

 Όχι, Ντιέγκο, δεν ήμασταν. Και εκείνη η Τετάρτη του Νοέμβρη θα συνεχίσει να είναι μια από τις πιο θλιβερές μέρες της ζωής τους για πολλούς. Πώς λες; Θες να μάθεις πώς αντέδρασαν σε άλλα μέρη του κόσμου; Πώς μπορώ να σας τα πω όλα; Παντού έχετε τιμηθεί. Ήταν τρελό, Ντιέγκο, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί.

Αν και η καρδιά μου είναι ραγισμένη σήμερα, η πιο γλυκιά παρηγοριά είναι η τύχη να ήμουν μέρος των σελίδων του μυθιστορήματός σου. Τώρα που ακούω τη φωνή σου νιώθω μια ευχάριστη και παρηγορητική δόνηση. Μου έλειψε η φωνή σου, ξέρεις, είναι ένα μαγικό τράνταγμα.

Ντιέγκο, είσαι ο καλύτερος. Τι στο διάολο έχεις εξαπολύσει; Τι έκανες σε αυτή τη γη; Σε συνέκριναν με έναν άνθρωπο Θεό, αλλά κάποιος δεν δέχεται έναν ολόκληρο κόσμο λυπημένος και στεναχωρημένος για την απώλειά σου. Αν θέλετε να μάθετε τα ονόματα, ξεχάστε το. Κάποια που δεν τα ξέρεις καν, Ντιέγκο. Η γήινη ζωή σας έχει ήδη βαρύνει και δεν οφείλετε τίποτα σε κανέναν.

Αχ! Γνωρίζεις ότι η πόλη της Νάπολης έδωσε το όνομά σου στο γήπεδο; Σε διαβεβαιώνω ότι είναι αλήθεια... Στάδιο Diego Armando Ma-ra-do-na! Καλό ακούγεται, σωστά;

Μην μπλέξεις κι εσύ, είμαστε ήδη αρκετά ενθουσιασμένοι, θυμάσαι πόσες φορές σε περιμέναμε στον αγωνιστικό χώρο; Υπήρχαν μέρες που ξέραμε ότι θα έρχεσαι και άλλες που ξέραμε ότι δεν θα σε βλέπαμε μέχρι την επόμενη μέρα. Μερικές φορές μας έστελνες στο άσυλο όταν εμφανιζόσουν χωρίς προειδοποίηση! Όταν δεν σε υπολογίζαμε πια, εμφανιζόσουν μπροστά μας, σαν παιδί ανυπόμονο να ξεκινήσει, και μας κοιτούσες σαν να λες: «Τι κάνουν εκεί που στέκονται; Θα παίξουμε, σωστά;». Τι ωραίο που είναι να γελάμε ξανά μαζί, όπως όταν ήμασταν μικροί. Ξέρω αυτό το χαμόγελο... γιε της σκύλας.

Θα ήθελα να δω μια από εκείνες τις μέρες που έμεινα στο παρκέ, περιμένοντας να σε δω να φτάνεις ακριβώς τη στιγμή που η μοίρα φαίνεται να είπε την τελευταία της λέξη. Μακάρι να μπορούσα, αλλά ξέρω ότι είναι μια αδύνατη επιθυμία.

Τώρα, πρέπει να πούμε αντίο, υποθέτω. Ας το κάνουμε γρήγορα γιατί νιώθω ότι τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα. Αλλά πρώτα πες μου κάτι, πώς είσαι, Ντιέγκο; Λοιπόν, τι ανακούφιση. Είχε ένα βάρος στο στομάχι του και χίλιες σκέψεις.

Ευχαριστώ που κάλεσες. Μην ξεχνάς ότι σε αγαπώ πολύ. Αντίο Ντιέγκο, αντίο αρχηγέ».