Το γράμμα του Βαλντές στον Κασίγιας

Ίκερ Κασίγιας και Βίκτορ Βαλντές αποτέλεσαν για πολλά χρόνια τους βασικούς τερματοφύλακες των Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα αντίστοιχα, ενώ μαζί σχημάτιζαν το δίδυμο κάτω από τα δοκάρια της εθνικής ομάδας της Ισπανίας.

Μέσα στο πέρασμα των χρόνων, δημιουργήθηκε μια ισχυρή σχέση μεταξύ τους, που μένει αναλλοίωτη μέχρι σήμερα. Φυσικά αμέσως μετά το σοκαριστικό περιστατικό του Ίκερ Κασίγιας με το έμφραγμα το οποίο υπέστη στην προπόνηση της Πόρτο, ο Βαλντές θέλησε να εκφράσει όσα νιώθει για τον Κασίγιας σε μια συγκινητική επιστολή.

Αναλυτικά:

«Αγαπημένε Ίκερ, αγαπημένε φίλε.

Σε αυτόν τον κόσμο του ποδοσφαίρου, κάποιοι επιλέγουν να είναι τερματοφύλακες, άλλοι παρ’ όλα αυτά πρέπει να μάθουν να είναι, με τα μειονεκτήματα και τις αρετές τους

Εσύ, είσαι και θα είσαι πάντα από εκείνους που γεννιούνται με ένα γάντι σε κάθε χέρι, αυτό το είδωλο όπου συναντάς τις αυθεντικές αρετές που οι υπόλοιποι πρέπει να φτάσουν, εκείνα τα είδωλα που οι λιγότερο ικανοί προσέχουν, κάνοντας όνειρα ότι κάποια μέρα θα μπορέσουν να σηκώσουν, όπως εσύ, το τρόπαιο που σε αναγνωρίζει ως τον καλύτερο, τον δικό μας παγκόσμιο πρωταθλητή με το «1» στην πλάτη.

Είσαι, και θα είσαι για πάντα η δύναμη και το κίνητρο αυτού που κάθε τερματοφύλακας κάτω από τα δοκάρια ονειρεύεται να γίνει, κάποιος ικανός να πετάξει πιο ψηλά και πιο μακριά απ’ όλους τους άλλους μαζί, μεταμορφώνοντας το ασύλληπτο σε πιθανό, εκτελώντας στην εντέλεια εκείνο για το οποίο ονειρευόμαστε σε κάθε φάση κοντινή στα δίχτυα μας, εκείνη την καταπληκτική απόκρουση. Αποκρούσεις που μόνο εσύ ήλεγχες, σε εδάφη αποκλειστικά για τους εκλεκτούς, αυτούς που άγγιζε το «μαγικό ραβδάκι».

Φίλε μου, είναι αναπόφευκτο να μην συγκινούμαι, γράφοντας αυτές τις γραμμές, ενθυμούμενος όσα έζησα, θαυμάζοντας με κάποια νοσταλγία εκείνες τις μεγάλες μονομαχίες όπου βεβαίως το να σε έχω μπροστά μου, με έκανε να εκτιμώ τα πάντα πολύ περισσότερο και, χωρίς εσύ να το ξέρεις, για το πόσα μου έδινες σε κάθε προπόνηση μαζί. Μια ολόκληρη χώρα σε αποθέωνε στους δρόμους της.

Αγαπημένε Ίκερ, αγαπημένε φίλε, ως τερματοφύλακες που είμαστε, αποδεχόμαστε χωρίς φόβο και με την αξία που μας χαρακτηρίζει, εκείνον τον κίνδυνο που η ζωή αποφασίζει να φέρει κοντά στην περιοχή μας και σε αυτή την περίπτωση είναι περισσότερο από μια απλή απόκρουση.

Η καρδιά σου, αυτή που εξακολουθεί να χτυπάει για το καλό εκείνων που σήμερα ονειρεύονται να φτάσουν αυτό που ήσουν μια ημέρα, σου ζητάει, και εγώ ως φίλος και αντίπαλος παλαιότερων εποχών, σε ενθαρρύνω να είσαι ξανά εκείνο το λευκό λιοντάρι αλλά αυτή την φορά, πίσω από την πλάγια γραμμή.

Είναι η κληρονομιά που σε καθορίζει και αυτή είναι πλέον ιστορική.

Πάντα στις σκέψεις  μου, από τερματοφύλακα σε τερματοφύλακα.

Το διπλό V.V.»