Με όλα τα κομμάτια ο Παναθηναϊκός μπορεί να φτιάξει ένα ωραίο παζλ

Μία νίκη σε ένα φιλικό παιχνίδι είναι ευπρόσδεκτη για την αυτοπεποίθηση των παικτών, όταν μάλιστα σε τρεις εβδομάδες ξεκινούν αγώνες-τελικοί.

Το ματς με την Αλ Ντουχαϊλ αποτέλεσε μία ακόμα ευκαιρία για τον τεχνικό του Παναθηναϊκού Ιβάν Γιοβάνοβιτς να δει πράγματα που δουλεύει. Είδε την ομάδα του να δημιουργεί ευκαιρίες, είδε και να δέχεται κάποιες φάσεις.

Ο Παναθηναϊκός αν σταθούμε μόνο στο αποτέλεσμα, μπορούσε να νικήσει και με μεγαλύτερο σκορ (με τις φάσεις του πρώτου μέρους ή τις ευκαιρίες στο β’ με Παλάσιος, Καμπετσή), θα μπορούσε και στο τέλος να ισοφαριστεί. Μικρή σημασία θα είχε ό,τι κι αν διαφορετικό συνέβαινε. Το σίγουρο είναι ότι στο πρώτο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός δεν ήταν προβλέψιμος.

Αυτό είναι σημαντικό για μία ομάδα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Στεκόμαστε στο πρώτο 45λεπτο, διότι στο δεύτερο έγιναν αλλαγές κι έπεσε ο ρυθμός, ενώ μετά το 60’ μπήκαν και τα νέα παιδιά, όπως οι Σαρδέλης, Κρυπαράκος, Φρόκου, Σιδεράς, οι οποίοι δεν θα είναι παίκτες πρώτης γραμμής, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, στο πρώτο ημίχρονο έπαιζε από δεξιά με Βαγιαννίδη, Παλάσιος, Έπαιζε από αριστερά με Γκάνεα, Αϊτόρ. Ο Ρουμάνος ανέβαινε, όπως κάνει και ο Χουάνκαρ. Φουλ μπακ. Κι έχουμε τονίσει πόσο σημαντικό είναι σε μία μεγάλη ομάδα, που βρίσκει συχνά κλειστές άμυνες στο ελληνικό πρωτάθλημα, οι μπακ να ανεβαίνουν. Ο Αϊτόρ πήγαινε στον άξονα, έδινε την πλευρά στον Γκάνεα και πολλές φορές ο τελευταίος δημιουργούσε.  

Ο Ισπανός με τη σειρά του βρέθηκε δύο φορές στη μικρή περιοχή σαν κρυφός φορ. Όχι ο Ιωαννίδης ή ο Καρλίτος, αλλά ο εξτρέμ. Αστόχησε μία φορά σε μπαλιά του Βαγιαννίδη, μία στου Γκάνεα κι έβαλε το πέναλτι. Ο Ρουμάνος με τη σειρά του, επίσης, βρέθηκε μία φορά σε ρόλο φορ στο ύψος της μικρής περιοχής.

Με καλές μπαλιές ο Αλεξανδρόπουλος, ενώ πότε έβγαινε το παιχνίδι και πότε όχι στον Καρλίτος που δεν συνολικά δεν ενθουσίασε. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που είδαμε κι επισημαίνουμε είναι ότι ο Παναθηναϊκός πλέον δεν είναι προβλέψιμος. Παίζει από τα άκρα, από τον άξονα, επιδιώκει τις συνεργασίες και τη γρήγορη επιθετική μετάβαση. Χρειάζεται κι αυτή όταν ο αντίπαλος έχει την κατοχή (όπως την είχαν οι Άραβες) ή όταν μία ομάδα που παίζει κλειστά ξεμυτίσει και θελήσει ν’ απειλήσει.

Όλα αυτά χωρίς τον Μάγκνουσον, ώστε να δούμε πως θα έρχεται η μπάλα από τα μετόπισθεν. Χωρίς τον θεωρητικά βασικό δεξιό μπακ, τον Κώτσιρα. Χωρίς τον Χουάνκαρ, τον Πέρεθ στο αρχικό σχήμα. Φυσικά χωρίς τον φορ ποιότητας που θέλει να φέρει ο Παναθηναϊκός, τους εξτρέμ που θα βάλουν πίεση στους μόνιμους τώρα Αϊτόρ, Παλάσιος και φυσικά χωρίς δύο ακόμα ποιοτικούς μέσους, που επίσης έχει στόχο να φέρει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Οι «πράσινοι» με τα υπόλοιπα κομμάτια, μπορούν να δημιουργήσουν ένα ωραίο παζλ. Να προσθέσουν περισσότερη φαντασία στο παιχνίδι τους, μεγαλύτερη ποικιλία στην ανάπτυξη.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι με τη φιλική νίκη, δεν θριαμβολογούμε. Καταγράφουμε το τώρα. Μπορεί να έρθουν καλοί παίκτες, η ομάδα ν’ αποδίδει, αλλά «δοκάρι κι έξω» ίσον αρνητικό αποτέλεσμα. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό με μουρμούρα και κακή ψυχολογία. Το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός βαδίζει σε έναν σωστό δρόμο. Πως θα ξεπεράσει τα εμπόδια, αν θα τα ξεπεράσει και θα φτάσει εκεί που ονειρεύεται, θα φανεί στα επίσημα.