Πρόκριση με κατάθεση ψυχής και χωρίς φόβο

Η Λουντογκόρετς δεν ήταν καλύτερη από τον Ολυμπιακό, αλλά το βράδυ της 3ης Αυγούστου θα μπορούσε να είχε φύγει με το «διπλό» από το φαληρικό γήπεδο και να είχε κάνει τη… ζημιά στους Πειραιώτες, διότι πολύ απλά έκανε τα… βασικά.

Οι Βούλγαροι δεν έχουν καμία σχέση με τη Νέφτσι Μπακού που αντιμετώπισαν οι Πρωταθλητές Ελλάδας στον προηγούμενο γύρο. Οι γείτονες είναι μία κανονική ομάδα, δύο σκαλοπάτια πάνω από τους Αζέρους και το βράδυ της Τρίτης (03/08) έκαναν τα βασικά στον αγωνιστικό χώρο και θα μπορούσαν εύκολα να είχαν πετύχει πολλά περισσότερα.

Οι Πρωταθλητές Βουλγαρίας είχαν πλάνο στο παιχνίδι τους. Αρχικά να αποκρούσουν τα πρώτα κύματα επιθέσεων από τον Ολυμπιακό και στην συνέχεια, με τον χρόνο να είναι σύμμαχος να προσπαθούν να χτυπήσουν τα αδύνατα σημεία των «ερυθρόλευκων». Και μπόρεσαν να πετύχουν αυτό που είχαν σχεδιάσει, διότι βρήκαν τον κατάλληλο χώρο στην μεσαία γραμμή. Βέβαια, σ’ αυτό ευθύνη έχουν και οι γηπεδούχοι, μια και έκαναν ότι μπορούσαν να το χάσουν.

Αν φέρουμε στο μυαλό μας το πρώτο ημίχρονο, οι δύο κεντρικοί μέσοι, αλλά και οι παίκτες που θέλησαν να βγουν στον «κύκλο» της μεσαίας γραμμής για να βοηθήσουν, έκαναν το ένα λάθος πίσω από το άλλο και κυρίως σε απλές μεταβιβάσεις, τις οποίες τις έκαναν διεκδικήσιμες και έδωσαν την ευκαιρία στους Βούλγαρους να βγουν από την άμυνά τους και να πιστέψουν πως μπορούν να κάνουν τη ζημιά.

Αυτή δεν έγινε στο χαζό φάουλ του Σεμέδο λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, μπροστά από την περιοχή του Τζολάκη, αλλά έγινε στην έναρξη του δεύτερου μέρους με το χαζό φάουλ του Σισέ, απ’ όπου προήλθε και το γκολ του Ντεσπόντοφ.

Εκείνο ήταν και το σημείο που ο Πέδρο Μαρτίνς αναγκάστηκε να ρισκάρει και να διώξει από πάνω του τον φόβο. Ο Πορτογάλος δεν ήθελε η ομάδα του να δεχθεί γκολ και γι’ αυτό το λόγο προτίμησε τριάδα στην άμυνα. Όμως, μ’ αυτή την τακτική έχασε έναν παίκτη στον άξονα. Ίσως σημαντικό ρόλο να έπαιξε το γεγονός πως ο Γιαν Εμβιλά προερχόταν από τραυματισμό και ήθελε να τον έχει πιο φρέσκο στη διάρκεια του ματς, ειδικά από την στιγμή που ο Πιέρ Κουντέ προερχόταν από την μεγάλη προσπάθεια στην ρεβάνς με την Νέφτσι.

Όμως, στο ματς με την Λουντογκόρετς ο κόουτς των Πρωταθλητών Ελλάδας είδε και τον Μαντί Καμαρά να μην πατάει καλά στα πόδια του. Ο Αφρικανός δεν είχε τα στοιχεία αυτά που τον έκαναν να είναι αναντικατάστατος στον Ολυμπιακό και να έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον ομάδων του εξωτερικού.

Παράλληλα, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε πρόβλημα στο κέντρο της άμυνας. Ο Ρούμπεν Σεμέδο δεν ήταν ο «βράχος» που θα περίμεναν στο Ρέντη πριν την έναρξη του αγώνα, ενώ σε εύκολα λάθη υπέπεσε και ο Παπέ Σισέ, ο οποίος πολλές φορές ξεχνούσε τη θέση του και ανέβαινε σε μεγάλο βαθμό. Αντίθετα, σωστός σ’ όλες τους τις τοποθετήσεις ήταν ο Ουσεϊνού Μπα.

Ωστόσο, αν κάποιος παίκτης πρέπει να αποτελέσει σημείο αναφοράς, αυτός δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο Τζολάκη. Ο νεαρός τερματοφύλακας ήταν ο «φύλακας» του Ολυμπιακού, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Ίσως να φέρει και μία μικρή ευθύνη στο γκολ που δέχθηκε, αλλά ουδείς μπορεί να του πει κάτι, αφού έκανε ότι μπορούσε για να καλύψει τα κενά των συμπαικτών του.

Βέβαια, τις περισσότερες δάφνες παίρνει τώρα ο Αγκιμπού Καμαρά. Άλλωστε αυτός είναι που κράτησε «ζωντανό» τον Ολυμπιακό για την πρόκριση. Όμως, για να μπορέσουν οι Πειραιώτες να την πάρουν και να βρεθούν στην επόμενη φάση θα πρέπει να εμφανιστούν εντελώς διαφορετικοί στην ρεβάνς της Βουλγαρίας.

Το συγκεκριμένο ματς έχει σαφώς μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας από αυτό της Τρίτης 903/08). Οι Βούλγαροι έχουν την ευκαιρία να πανηγυρίσουν μια σημαντική πρόκριση και θα κάνουν ότι μπορούν για να το πετύχουν. Όμως, θεωρώ προσωπικά πως ακόμα και τώρα ο Ολυμπιακός έχει τον πρώτο λόγο. Αρκεί να παρουσιαστεί συγκεντρωμένος, έτοιμος να παλέψει κάθε φάση και χωρίς να φοβηθεί το ματς.

Βέβαια, θα πρέπει να έχει και την… τύχη με το μέρος του ή τουλάχιστον να πάρει στον αγώνα αυτά που δικαιούται από τον διαιτητή. Όπως θα μπορούσε να είχε πάρει ένα πέναλτι στην αγκωνιά του Χασάν, αλλά και αριθμητικό πλεονέκτημα, όχι μόνο στην φάση με το εγκληματικό μαρκάρισμα με τις τάπες στα πλευρά του Καμαρά, αλλά και στον Βερντόν, ο οποίος αρχικά γκρέμισε τον Ελ Αραμπί και ήταν ο πρωταγωνιστής στην φάση του πέναλτι που ζήτησαν οι Πειραιώτες.