Τρελός και παλικάρι
Θα το γράψω όπως ακριβώς το νιώθω: Δεν είναι μόνο η μπάλα «πόρνη» όπως την είπε κάποτε ο μεγάλος Όσιμ, είναι και η τύχη.
Όχι απλά πόρνη, τσούλα! Και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα στην περίπτωση του Μαρίνου Ουζουνίδη που έκλεισε έναν χρόνο στον Παναθηναϊκό. Ο Παναθηναϊκός εδώ και 365 ημέρες έχει στον πάγκο του όχι απλά έναν κανονικό, καλό προπονητή αλλά ένα μεγάλο παλικάρι. Και αυτή η συγκυρία είναι τύχη για τον Παναθηναϊκό αλλά τεράστια ατυχία για τον Ουζουνίδη. Γιατί με αυτόν προπονητή, υπό τις συνθήκες που δούλεψαν όλοι οι προκάτοχοι του Μαρίνου επί εποχής Αλαφούζου, ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε το πρωτάθλημα, όχι ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, οι διαιτητές, οι επόπτες, η ΕΠΟ, η Σούπερλιγκ να ήταν απέναντι του αλλά Θεός και ο διάολος μαζί… Γιατί ο Μαρίνος, πέρα από τις γνώσεις και τις ικανότητες του, την εμπειρία και το ταλέντο του, έδωσε στον Παναθηναϊκό αυτό που του έλειπε για πολύ καιρό: Σωστή νοοτροπία.
Ο Παναθηναϊκός επί ημερών Ουζουνίδη, δεν έχει κλάψει ποτέ πάνω από το χυμένο γάλα. Κι ας του το έχουν πάρει από τα χέρια άλλοι για να το χύσουν. Ας του έχουν κλέψει την καρδάρα… Συνειδητά ο Μαρίνος υποχρέωσε πρώτα τους παίκτες του και μετά σχεδόν ολόκληρο τον Σύλλογο να μην ασχολείται με τους διαιτητές. Και το έκανε με έναν και μόνο στόχο και σκοπό: Να μην υπάρχει άλλοθι για την αποτυχία. Σε κανέναν.
Κι όμως η ατυχία αυτού του τύπου είναι πως όχι μόνο δεν πάρει αυτό που πραγματικά δικαιούται και κυρίως μπορεί να πάρει με το τριφύλλι αλλά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να είναι στον πάγκο, στις χειρότερες στιγμές της Ιστορίας του Παναθηναϊκού.
Κάποιες μάλιστα από αυτές τις βιώνει ήδη, αφού το περίφημο «δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει» που είπε τις προάλλες στους παίκτες, σε μια επίδειξη ειλικρίνειας, αντιλαμβάνεται και ο πλέον άσχετος από αθλητισμό ότι είναι τραγικό για μια ομάδα. Πόσο μάλλον δε όταν αυτή η ομάδα έχει το ειδικό βάρος και την πίεση του Παναθηναϊκού…
Το γεγονός ότι ο Ουζουνίδης (επιμένει να) δουλεύει σε επίπεδο… Champions League και κυρίως να κρατάει ολομόναχος, ουσιαστικά, το μαγαζί για κάποιους ίσως να είναι μεγαλύτερο παράσημο και από ένα πρωτάθλημα… Αν θέλουμε όμως να είμαστε ρεαλιστές, επειδή ο χρόνος φθείρει ακόμη και τις… αναμνήσεις, ο Ουζουνίδης είναι απίστευτα αδικημένος. Περισσότερο και από τον ίδιο τον Παναθηναϊκό…
Κάποιοι θα πουν ότι ο Ουζουνίδης είναι τρελός. Άλλοι θα πουν πως είναι παλικάρι… Σε αυτόν τον Παναθηναϊκό ίσως να χρειάζεσαι και τα δύο για να αντέξεις. Να είσαι δηλαδή Τρελός και παλικάρι.
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.