Χάσι, είδες Γιουβέντους-Ολυμπιακός;

Για την ποιότητα της Γιουβέντους δεν χρειάζεται να γράψεις πολλά. Και μόνο που ο Ιγκουαϊν ήταν στον πάγκο και μετά το 60' ξεκλείδωσε το παιχνίδι, φτάνει.

Αντίθετα για τον Ολυμπιακό το ζήτημα ήταν ένα: να πάρει ό,τι μπορεί στο Τορίνο. Και προφανώς το θετικό αποτέλεσμα δεν ήταν στο μυαλό κανενός μετά τα απόνερα της ήττας στο ΟΑΚΑ.

Οι «ερυθρολεύκοι» λοιπόν δεν βγήκαν και τόσο χαμένοι στο ματσάρισμα με την Κυρία. Ας έχασαν με 2-0, ας παραμένουν στο μηδέν στον όμιλο.

Η έλευση του Τάκη Λεμονή έφερε και την επαναφορά της κανονικότητας στην προσέγγιση ενός αγώνα. Στην επιλογή της ενδεκάδας και στη νοοτροπία.

Τι έκανε ο Τάκης; Τα απλά πράγματα. Αυτά που συνήθως μοιάζουν με... επιστήμη αλλά μερικές φορές είναι υπεραρκετά στο ποδόσφαιρο και στον Πειραιά κόντεψαν να τα ξεχάσουν με τον Μπέσνικ Χάσι.

Οι παίκτες αγωνίστηκαν στις θέσεις τους και είχαν ρόλους. Ο Ρομαό για παράδειγμα, που είναι αμυντικός μέσος, επιτέλους δεν έπαιξε ξανά στόπερ(!) όπως τον «βάφτιζε» ο Κοσοβάρος. Κεντρικός αμυντικός χρησιμοποιήθηκε ο Νικολάου που τα πήγε εξαιρετικά για τις δυσκολίες και το επίπεδο ενός τέτοιου αγώνα. Για τον Χάσι πάλι ο συγκεκριμένος ήταν αόρατος. Αν είδε το παιχνίδι, το πιθανότερο είναι να βαράει το κεφάλι του στον τοίχο.

Στο θέμα μας όμως: ο Ολυμπιακός με τον Λεμονή δείχνει πως αποκτά ταυτότητα, πλάνο και ορθολογισμό. Κι αυτό θα του βγει σε καλό από εδώ και πέρα. Εκτός αν κανείς δεν είδε πως στο Τορίνο ο Έλληνας τεχνικός παρέταξε μια ομάδα με λογική τακτική και τους πιο γρήγορους διαθέσιμους χαφ που είναι σε θέση να πιέσουν τον αντίπαλο για παραπάνω από ένα ημίχρονο.