Την Κυριακή θα φτάνει μια αγκαλιά για να μην γίνει πόλεμος;
Από την περασμένη Κυριακή μέχρι τις 8.30 μμ. το βράδυ της Πέμπτης, το λιγότερο που είχαμε ακούσει για τον τέταρτο τελικό του μπάσκετ ήταν ότι θα γίνει κόλαση και το περισσότερο ότι δεν θα ξεκινήσει...
Βλέπεις, όταν η τελευταία εικόνα από τον τρίτο τελικό ήταν ο «καμένος» Διαμαντής Παναγιωτόπουλος και το ντου του Τσουκαλά στο παρκέ δεν ήταν δύσκολο να αντιληφθείς και να υποθέσεις ότι οι Παναθηναϊκοί θα ήταν όλοι με λυμένο το ζωνάρι για καβγά…
Όλα αυτά μέχρι τις 8.30 μμ. Τη στιγμή δηλαδή που ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πήρε αγκαλιά τους αδελφούς Αγγελόπουλους και ζητώντας χαρακτηριστικά από τον κόσμο να ηρεμήσει, ουσιαστικά εξασφάλισε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για τον Ολυμπιακό. Τηρουμένων, πάντα, των αναλογιών και δεδομένων των συνθηκών που επικρατούν σε ένα ντέρμπι αιωνίων… Κι όλα αυτά, το ξαναλέμε για να το αντιληφθούν κάποιοι, στο πρώτο ματς μετά από αυτό του ΣΕΦ που κάποιοι ανεγκέφαλοι-επίδοξοι δολοφόνοι θεώρησαν σωστό να… ξεπροβοδίσουν την αποστολή του Παναθηναϊκού με μια φωτοβολίδα στη φυσούνα! Όταν όμως ο ισχυρός άνδρας της ομάδας σου, δίνει το σύνθημα όχι απλά να πέσουν οι τόνοι αλλά να παιχτεί το ματς αποκλειστικά και μόνο μέσα στο γήπεδο χωρίς το παραμικρό παρατράγουδο, προφανώς και η κατάσταση έχει περισσότερες πιθανότητες να παραμείνει ήρεμη παρά να ξεφύγει.
Αυτό που μένει τώρα να απαντηθεί είναι όχι τόσο αν την Κυριακή οι Αγγελόπουλοι θα επιδείξουν ανάλογη συμπεριφορά αλλά αν μια αγκαλιά θα φτάνει για να μην γίνει πόλεμος… Και γιατί το παρελθόν δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας αλλά και γιατί μόλις μια εβδομάδα πριν και σε ένα ματς μικρότερης κρισιμότητας, όχι απλά έγιναν αίσχη αλλά παραλίγο να γίνει «φλαμπέ» ένας άνθρωπος…
Για το τέλος. Δεν ξέρω τι είπε ο Σπανούλης στον Γκιστ. Δεν έχω ταλέντο στο να διαβάζω τα χείλη... Δεν ξέρω όμως ποιος δίνει το δικαίωμα στον αρχηγό του Ολυμπιακού να υψώνει το δάχτυλο και να κάνει «σιωπή» στον Νίκο Παππά…Πολύ περισσότερο δε όταν η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι και η κάθε κίνηση μπορεί να προκαλέσει έκρηξη... Α… Κι όταν λίγη ώρα πριν ο Γιαννακόπουλος, στην πράξη όχι στα λόγια, καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε ο Σπανούλης να παίξει μπάσκετ υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες… Εκτός κι αν σημασία έχει μόνο ο σκοπός, οπότε ότι μέσα κι αν χρησιμοποιήσουμε είναι άγια… Ακόμη κι αυτά που στο τέλος του δρόμου κρύβουν μια «κόλαση» για έναν ή για πολλούς… Και μεταξύ μας, αν συμβαίνει αυτό, είναι χειρότερο από το να πεις κάποιον «πίθηκο»…
Σε κάθε περίπτωση, Κυριακή κοντή γιορτή…
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.