Ότι πληρώσεις παίρνεις

Ένα από τα στοιχεία που κάνουν τεράστιο το μεγαλείο του αθλητισμού είναι η αναγνώριση του αντιπάλου.

Είτε πρόκειται για ομαδικό άθλημα είτε για ατομικό, οι αντίπαλοι θα πρέπει να διαθέτουν αλληλοσεβασμό αφού αναγνωρίζοντας το μέγεθος του «εχθρού» η επιτυχία τους αποκτά μεγαλύτερη αξία, ενώ στην περίπτωση της αποτυχίας ξέρεις ότι προσπάθησες απέναντι στον καλύτερο και μαθαίνεις ότι όσο «δυνατός» κι αν νομίζεις ότι είσαι, πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης.

Κάπως έτσι νομίζω ότι θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η χθεσινή ήττα του Ολυμπιακού από την Φενέρμπαχτσε. Γιατί κακά τα ψέματα, όταν ξεκίνησε η Euroleague οι Τούρκοι μαζί με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας ήταν τα μεγάλα φαβορί και λόγω μπάτζετ και επειδή οι αστέρες που πλαισιώνουν τα ρόστερ είχαν αποκτήσει πλέον ομοιογένεια και είχαν αφομοιώσει με τον καιρό τον τρόπο λειτουργίας τους.

Η οικοδέσποινα στον τελικό είχε τα πάντα υπέρ της. Ξεκινούσε από την ψυχολογία των παικτών που ένιωθαν έτοιμοι ότι ήρθε η σειρά τους, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο και φυσικά ένα κοινό φανατισμένο που είχε καταλάβει σχεδόν όλο το γήπεδο.

Από τον ημιτελικό με την Ρεάλ Μαδρίτης έδειξε ότι δύσκολα θα έδινε σε κάποιον το δικαίωμα να την κερδίσει εκεί μέσα, αφού κατάφερε να «πνίξει» κυριολεκτικά την ισπανική ομάδα και να την στείλει με συνοπτικές διαδικασίες στον μικρό τελικό.

Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του στον αγώνα με την ΤΣΣΚΑ «εκτέλεσε» το σενάριο που ξέρει να παίζει καλύτερα με τους Ρώσους. Ακολουθούσε στο σκορ μέχρι την τελευταία περίοδο και τότε έβαζε τα σουτ που έπρεπε να μπουν αφήνοντας τους Μοσχοβίτες «αγάλματα» όπως και είχε ξανακάνει στον τελικό της Πόλης και τον ημιτελικό της Μαδρίτης.

Οπότε οι «ερυθρόλευκοι» θα έπρεπε να αντιπαρατάξουν την ψυχή, τον εγωισμό τους και το... Greek way of basketball,  απέναντι στο ταλέντο των αντιπάλων, την εμπειρία του προπονητή τους και την... παράνοια των οπαδών της Φενέρμπαχτσε. Επικράτησαν λοιπόν οι γηπεδούχοι πρώτα επειδή ήταν καλύτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό και επειδή έκαναν αυτό που ξέρουν καλά. Έπαιξαν άμυνα εξαφανίζοντας τους βασικούς πυλώνες των επιτυχιών των Πειραιωτών, δηλαδή τον Σπανούλη και τον Πρίντεζη και μπροστά έβαζαν την μπάλα στο διχτάκι από όπου και να σούταραν. Σε ατομικό επίπεδο ο Ούντοχ είναι ένας σέντερ που δίνει ρέστα και είναι πολυτέλεια για την Ευρώπη, ενώ οι Μπογκντάνοβιτς, Κάλινιτς και Ντατόμε αποτέλεσαν τους «εκτελεστές» του Ολυμπιακού αφού τον φόρτωσαν οι τρεις τους με εννιά τρίποντα, ενώ η ομάδα τους συνολικά σούταρε με 52% ευστοχία. Αυτό δείχνει και την κακή λειτουργία της άμυνας του Ολυμπιακού, όμως κάνει ξεκάθαρο το ότι η ήττα δεν οφείλεται στο γεγονός ότι η Φενέρ έπαιζε μπροστά στο κοινό της, αλλά στο γεγονός ότι οι παίκτες της τα έκοβαν και τα έβαζαν.