Ζελενίτσας: «Να διασκεδάζουν»

Ο Διευθυντής της Ακαδημίας της ΠΑΕ Ολυμπιακός, μίλησε αποκλειστικά στο Onsports, στο περιθώριο της παρουσίας του στο 8ο «EYGENIOS GERARD SOCCER CAMP 2011», για τις βάσεις που θα πρέπει να έχουν τα νέα παιδιά, αλλά και τα camp για τους… γονείς.

Πείτε μας δύο λόγια για τη συμμετοχή σας στο φετινό camp…

«Είναι μια ωραία προσπάθεια, που διοργανώνεται κάθε χρόνο. Φέτος, ο κ. Γκέραρντ με τον κ. Παπαδάκη έφεραν το camp στην Αθήνα και από την πλευρά την δική μου δεν μπορούσα να μην ανταποκριθώ σε αυτή την πρόσκληση. Είναι μια παραδοσιακή… δραστηριότητα και όλα τα παιδιά χαίρονται που έρχονται εδώ και μαθαίνουν από καταξιωμένους τεχνικούς του χώρου πάρα πολύ σπουδαία πράγματα στο ποδόσφαιρο».

Πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά που μετέχουν προπονητές από τις μεγάλες ομάδες;

«Νομίζω ότι το ποδόσφαιρο πρέπει να έχει αυτή την εικόνα. Εμείς που εργαζόμαστε σε διαφορετικές ομάδες, στα τμήματα υποδομής δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Εμείς προσπαθούμε να μάθουμε όλα τα παιδιά βασικές αρχές του ποδοσφαίρου. Προσδοκούμε όλοι μας να δούμε παιδιά ανδρωμένα μέσα από τα τμήματα υποδομής, στις επαγγελματικές ομάδες. Ευελπιστούμε να είναι του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού ή της ΑΕΚ, ανάλογα που δουλεύει ο καθένας, αλλά όλοι μας προσδοκούμε τα παιδιά να στελεχώνουν τις ελληνικές ομάδες. Οπότε μέσα από τη βασική αρχή, χειροκροτούμε κάθε νέο παιδί που επανδρώνει τη βασική ομάδα».

Ποια στοιχεία θα πρέπει να έχει ένα μικρό παιδί που ασχολείται με το ποδόσφαιρο;

«Πρέπει να αγαπάει αυτά που κάνει. Αν το ποδόσφαιρο το κάνει για άλλους λόγους, μακροπρόθεσμα θα το μισήσει και θα το σταματήσει. Άρα, με τη βασική αρχή: «Μ’ αρέσει αυτό που κάνω, διασκεδάζω, μαθαίνω και κάθε μέρα προσδοκώ να πάω στο επόμενο στάδιο» και το επόμενο στάδιο είναι πάντα η μάθηση, δεν είναι να παίξω ποδόσφαιρο στην επαγγελματική ομάδα, να υπογράψω συμβόλαιο, που δυστυχώς το κατευθύνουν διάφοροι παράμετροι σε αυτό το στάδιο. Οπότε, εμείς από την πλευρά μας, προσπαθούμε να πούμε ότι η βασική μας αρχή είναι: «Ερχόμαστε να χαρούμε αυτό που κάνουμε. Είτε είναι 8 ετών, είτε είναι 15 ετών, είτε είναι 18, αν δεν το αγαπάει το παιδί, δεν θα πετύχει».

Θεωρείτε υπάρχει η σωστή νοοτροπία ή έχουμε να κάνουμε μερικά βήματα;

«Δεν έχουμε μόνο κάποια βήματα να κάνουμε. Πρέπει καθημερινά να κάνουμε βήματα που να στηρίζει την προσπάθεια αυτή των παιδιών. Αν φέρνουμε τα παιδιά εδώ, σε αυτό το camp ή τα φέρνουμε στο camp που κάνουμε αυτή την περίοδο στον Ολυμπιακό ή σε οποιοδήποτε άλλο camp ευελπιστώντας να το δει κάποιος τεχνικός μιας μεγάλης ομάδας για να τον πάει στην ομάδα αυτή και να τον κάνουμε μετά από πέντε χρόνια επαγγελματία ποδοσφαιριστή, έχουμε χάσει το παιχνίδι. Όλοι μας εστιάζουμε, είτε είμαστε γονείς, είτε είμαστε προπονητές είναι πως θα βοηθήσουμε το παιδί αυτό να περνάει όμορφα την στιγμή που είναι στο γήπεδο».

Πιστεύετε πως βοηθάει τα παιδιά να δουλεύουν κάτω από ένα ενιαίο πλάνο;

«Είναι πολύ καλό, τα παιδιά από την μικρότερη ηλικιακή κατηγορία να μπαίνουν σε μία ενιαία φιλοσοφία, με ενιαίο προγραμματισμό, που κάθε ομάδα έχει τον δικό της τρόπο».

Όπως κάνουν οι μεγάλες ομάδες…

«Οι μεγάλες ομάδες αυτό προσπαθούν να πετύχουν. Μέσα από έναν ενιαίο τρόπο δουλειάς, από την μικρότερη ηλιακή ομάδα, μέχρι την μεγαλύτερη, να μπορούν να μαθαίνουν το ποδόσφαιρο. Αν νωρίς και έχει τα προσόντα και τη διάθεση και την ευχέρεια να μαθαίνει και να κατανοεί τα νέα στοιχεία, θεωρείται πως θα είναι πιο εύκολο για αυτόν να δει τα οφέλη του ποδοσφαίρου».

Σε ποια ηλικία καταλαβαίνουμε πως ένα παιδί είναι ταλέντο;

«Ταλέντο για μένα είναι μια έννοια που σε ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Το ταλέντο είναι πως θα διαχειριστείς και πως θα το εκπαιδεύσεις. Οπότε στην ηλικία, δεν θα απαντήσω που ξεχωρίζει ένα παιδί, αλλά η πιο δύσκολη ηλικία, ιδιαίτερα επειδή μιλάμε για αγόρια, στην ηλικία της προεφηβείας και της εφηβείας. Εκεί συντελούνται οι μεγαλύτερες αλλαγές για ένα παιδί, το οποίο μπορεί να είναι ταλαντούχο, αλλά αστάθμητοι παράγοντες, είτε είναι το σχολείο, είτε είναι κάποια οικογενειακή τριβή να οδηγήσουν το παιδί να σταματήσουν. Αλλά μπορεί να είναι και ένα κακό ποδοσφαιρικό περιβάλλον, που συχνά συμβαίνει, να σταματήσει να εξελίσσεται. Σαν ταλέντο θα πρέπει πάντα να το έχεις, προσπαθείς να το καλλιεργήσεις και να το φτάσεις στο μέγιστο σημείο».

Θεωρείτε πως υπάρχουν ταλέντα στην Ελλάδα;

«Από την πλευρά μου θεωρώ ότι έχουμε. Αλλά είτε δεν τα δουλεύουμε σωστά, είτε τα πιέζουμε πάρα πολύ γρήγορα, μια ακόμα παράμετρος. Εμείς οι προπονητές πιέζουμε πάρα πολύ για το αποτέλεσμα, πράγμα που είναι άτοπο και άδικο, ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά, είτε στο μεταβατικό στάδιο των 17 ετών, που πρέπει να στηριχθούν αυτά τα παιδιά, που είναι επαγγελματίες σε υποχρεώσεις, αλλά όχι επαγγελματίες με την έννοια του επαγγελματία, ενώ δουλεύουν κάθε μέρα, τρεις και τέσσερις ώρες, θέλει στήριξη από όλες τις ομάδες. Και δυστυχώς, εκεί εντοπίζω εγώ το μεγάλο πρόβλημα, ότι δεν στηρίζουμε τα νέα παιδιά. Στο μεταβατικό στάδιο των 17 ετών θα πρέπει να υπάρχει μια καλύτερη καθοδήγηση.

Έχουν βοηθήσει τα παιδιά τα πρωταθλήματα Κ20 και Κ17;

«Είναι μια βασική θετική κατεύθυνση, αλλά θεωρώ ότι έπρεπε να γίνει κάτι παραπάνω. Ιδιαίτερα από τις μεγάλες ομάδες, που θα πρέπει να υποστηρίξουν αυτό το κομμάτι. Αυτή που με βασανίζει τα τελευταία χρόνια, είναι η δημιουργία μιας δεύτερης ομάδες που να παίζει σε επαγγελματικές κατηγορίες».

Κάτι που συμβαίνει και στο εξωτερικό…

«Σε όλες τις προηγμένες, ποδοσφαιρικές, χώρες τα παιδιά που δεν είναι στις ομάδες Κ20 ή Κ19 και σταματάνε, υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο. Το παιδί, το ταλέντο η ωρίμανση μπορεί να έρθει πιο καθυστερημένα. Δεν μπορείς να αποκλείσεις ένα παιδί. Αν δεις ότι εξελίσσεται πρέπει να το βοηθήσεις. Εδώ, δυστυχώς, στα 18 θα πρέπει ένα παιδί να είναι έτοιμος να παίξει στις μεγάλες ομάδες».

Θεωρείτε πως θα ήταν καλό να δημιουργηθούν camp και για τους γονείς;

«Οι γονείς πρέπει να μπαίνουν σε διαδικασία εκπαίδευσης, όπως τα παιδιά. Όχι στον αγωνιστικό χώρο, αλλά με βάση την εικόνα του γηπέδου, να έχουν την συμπεριφορά αυτή που πρέπει, απέναντι στα παιδιά τους πρώτα πρώτα, απέναντι στους προπονητές και απέναντι στους συναδέρφους τους. Γιατί όλοι έχουν έναν προβληματισμό: «Τι θα γίνει με το παιδί μου, όταν το πηγαίνω στην εκάστοτε ομάδα». Εάν υιοθετήσουν πως το παιδί διασκεδάζει. Αν μπουν στην διαδικασία, δεν το έβαλε ο προπονητής ή σφύριξε λάθος ο διαιτητής – άνθρωπος είναι – δυστυχώς θα έχουμε εικόνες, όπως έγινε πρόσφατα και προσπαθούμε να το σταματήσουμε, με βωμολοχίες και δεν μπορούμε να το αποτρέψουμε. Χρειάζεται συνεχή προσπάθεια επιμόρφωσης».