Η δική του επταετία

Σαν σήμερα, 30 Μαΐου 2004, η ομάδα της Κρήτης νικούσε 1-0 τον Ακράτητο στο μπαράζ της Ν. Ευκαρπίας και εξασφάλιζε την τρίτη διαδοχική άνοδο κατηγορίας. Τον Μάιο του 2002 ανέβαινε από τη Δ’ στη Γ’ Εθνική, ένα χρόνο αργότερα από τη Γ’ στη Β’ Εθνική και την επόμενη χρονιά άφηνε τη Β’ για τη Α’ Εθνική.

Εκείνη η παρέα που συστάθηκε από τον προπονητή Μύρωνα Σηφάκη και το διοικητικό δίδυμο των Σουλτάτου - Τζώρτζογλου έφτασε μέχρι τη μεγάλη κατηγορία. Το εντυπωσιακότερο ίσως στοιχείο σε αυτή την πορεία των «κιτρινόμαυρων» του Ηρακλείου από τη Δ’ μέχρι και την Α’ Εθνική είναι ότι οκτώ ποδοσφαιριστές αγωνίστηκαν με την ομάδα και στις τέσσερις κατηγορίες! Μιχάλης Ξημεράκης, Μανόλης Μακρυδάκης, Φραγκίσμος Οικονομάκης, Μιχάλης Αργυράκης, Αλκιβιάδης Δημήτρης, Σταύρος Λαμπράκης, Μανόλης Σουτζής και Βασίλης Γωνιωτάκης φόρεσαν τη φανέλα του Εργοτέλη και στις τέσσερις κατηγορίες.

Από τούτη την οκτάδα, ο Σταύρος Λαμπράκης είναι πλέον γενικός αρχηγός της κρητικής ομάδας και ο Μιχάλης Ξημεράκης προπονητής τερματοφυλάκων.

Την Κυριακή 30 Μαΐου 2004 το γήπεδο του Μακεδονικού είχε… βαφτεί κιτρινόμαυρο. Φίλοι του Εργοτέλη και όχι μόνο, Κρητικοί από τη Θεσσαλονίκη και άλλες περιοχές της Μακεδονίας, Ηρακλειώτες φοιτητές που σπούδαζαν στην συμπρωτεύουσα και εκδρομείς από το Ηράκλειο βρέθηκαν στο πλευρό της ομάδας και πανηγύρισαν την μεγαλύτερη μέχρι τότε επιτυχία της.

Το γκολ του Ζαν Μαρί Σιλά στο 88ο λεπτό αποδείχθηκε αρκετό, προκειμένου ο Εργοτέλης να πάρει τη νίκη απέναντι σε μια ομάδα που εκείνη τη χρονιά αγωνιζόταν στην Α’ Εθνική και ταυτόχρονα το εισιτήριο της ανόδου. Σε εκείνο το παιχνίδι το… χρίσμα από τον Μύρωνα Σήφάκη είχαν πάρει οι: Μακρυδάκης, Οικονομάκης, Δημήτρης, Χαραλαμπάκης. Λαμπράκης, Σιλά, Σουτζής, Σπυριδάκης, Ογκουνσότο και Γωνιωτάκης. Σαν αλλαγές είχαν περάσει στο παιχνίδι οι Τζανετής, Πάρβου και Γκοσποντίνοφ.

Η επιστροφή στην Κρήτη επιφύλλασε στους παίκτες και τα μέλη της αποστολής αποθεωτική υποδοχή. Το πούλμαν συνοδεύτηκε από μηχανοκίνητη πορεία από το αεροδρόμιο μέχρι την έδρα της ομάδας, το Μαρτινέγκο, όπου στήθηκε το μεγάλο πανηγύρι. Ήταν η τελευταία φορά που η ιστορική έδρα του Εργοτέλη γέμισε κόσμο, καθώς ακολούθησε η αναγκαστική μετακόμιση στο Παγκρήτιο Στάδιο.