Και 10 εκατομμύρια, αν το σηκώσουμε!

Και 10 εκατομμύρια, αν το σηκώσουμε!

Σαν σήμερα, πριν από δέκα χρόνια το Μαρούσι κατακτούσε το Σαπόρτα και ο τότε αρχηγός Σωτήρης Μανωλόπουλος με τον Βαγγέλη Αλεξανδρή ξετυλίγουν το κουβάρι των αναμνήσεων.

Της Ρούλας Στεφανάκη

«Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι, ο κυβερνήτης Κώστας Μανωλόπουλος και το πλήρωμα σας καλωσορίζει στην πτήση «όνειρο» και σας εύχεται καλό ταξίδι»!
Ανήμερα του Πάσχα του 2001, η ομάδα του Αμαρουσίου επιβιβαζόταν στο αεροπλάνο με προορισμό τη Βαρσοβία και μετά από δύο ημέρες, στις 17 Απριλίου, επέστρεφε στην Ελλάδα με το Κύπελλο Σαπόρτα στις αποσκευές της, γράφοντας παράλληλα την πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία του συλλόγου.
Το τελικό 74-72 επί της γαλλικής Σαλόν, απλά επισφράγισε με τον καλύτερο τρόπο τη χρονιά, όνειρο, όπως τη χαρακτηρίζουν οι συντελεστές της τότε επιτυχίας με πρωτομάστορα τον Βαγγέλη Αλεξανδρή. Οι πανηγυρισμοί ωστόσο είχαν ξεκινήσει ήδη από την πρόκριση της ομάδας στο φάιναλ φορ.

«Πρόεδρε, πρόεδρε σε παρακαλώ, βάλε ένα τσάρτερ να πάμε τελικό»!!! φώναζαν
οι φίλαθλοι του Αμαρουσίου στον Άρη Βωβό, την ώρα που διασκέδαζαν στα μπουζούκια την πρόκριση της ομάδας στους «4» της διοργάνωσης.
Η πορεία της ομάδας στην Ευρώπη είχε ζεστάνει για τα καλά τους φίλους των «κιτρινόμαυρων» που κατέκλυσαν το κλειστό του Αγίου Θωμά στον ημιτελικό με την Ούνιξ Καζάν. Σε ένα παιχνίδι, που σύμφωνα με τους Αλεξανδρή και Μανωλόπουλο, ήταν πολύ καλύτερο από τον τελικό. Η ομάδα είχε ηττηθεί στη Ρωσία με οκτώ πόντους και στο δεύτερο ματς στην Αθήνα, ήταν στο ημίχρονο με την πλάτη στον τοίχο. Η προσπάθεια του Αλεξανδρή να ντοπάρει τους παίκτες του στην ανάπαυλα και οι οδηγίες του να κάνουν παγίδες στην αντίπαλό τους, λειτούργησε καταλυτικά και στην επανάληψη, το Μαρούσι ήταν καταιγιστικό. Το εισιτήριο για τον τελικό της Βαρσοβίας ήταν ήδη γεγονός.
Τα μπουζούκια είχαν και πάλι την τιμητική τους με τον πρόεδρο της ΚΑΕ, να ξοδεύει επτά εκατομμύρια δραχμές για λουλούδια και ποτά!
Δεν συζητάμε για την έκκληση των φιλάθλων προς τον Άρη Βωβό να βάλει ένα τσάρτερ να πάνε τελικό. Ο πρόεδρος του Αμαρουσίου έκανε δεκτό το αίτημά τους και ναύλωσε όχι ένα, αλλά δύο τσάρτερ, προκειμένου να ικανοποιήσει όσο το δυνατόν περισσότερους φίλους που ήθελαν να βρίσκονται κοντά στην ομάδα τους και να την ενθαρρύνουν στον τελικό.

Η ομάδα του Βαγγέλη Αλεξανδρή, απείχε μόλις ένα βήμα από την κατάκτηση του τροπαίου!
Ποιος θα το φανταζόταν, όταν ξεκινούσε η χρονιά και υπογράφονταν τα συμβόλαια, ότι το Μαρούσι, με την μόλις τριών χρόνων παρουσία του στην Α1, θα έφτανε στην κορυφή της Ευρώπης. Ούτε στα όνειρά τους δεν το φαντάζονταν (η αλήθεια είναι ότι το είχαν δει το… όνειρο, θα καταλάβετε μετά το γιατί). Πάντως, χαρακτηριστικό είναι το σκηνικό που συνέβη στην αρχή της σεζόν, όταν ο Άρης Βωβός την ώρα που συζητούσε τα πριμ των παικτών με τον τότε διευθυντή της ΚΑΕ Ανδρέα Παπαντωνίου, ο τελευταίος γύρισε για πλάκα και του είπε: «Και δέκα εκατομμύρια, αν πάρουμε τον τελικό της Ευρώπης»! Ο πρόεδρος του Αμαρουσίου, χαμογέλασε με νόημα και του είπε εντάξει! Όπως και έγινε τελικά…

Ο τότε αρχηγός του Αμαρουσίου και νυν βοηθός του Αλεξανδρή στον πάγκο Σωτήρης Μανωλόπουλος, ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεων και όλη τη διαδρομή μέχρι τον τελικό της Βαρσοβίας, αλλά και το τι επακολούθησε…
Το θαύμα του Αμαρουσίου είχε κάνει το γύρο του κόσμου, ενώ για μέρες μετά την κατάκτηση του Σαπόρτα, οι πρωταγωνιστές ήταν στο προσκήνιο…

-Με πιλότο τον αδελφό σου, η επιτυχία ήταν δεδομένη…
«(Γέλια) Ναι! Είχαμε ζητήσει να είναι εκείνος στο πιλοτήριο. Εντάξει δεν είχε πολύ ιδέα από μπάσκετ, αλλά ήταν καλός πιλότος και γι αυτό τον προτιμήσαμε. Είχαμε και τα μέσα και όποιος ήθελε έμπαινε στο πιλοτήριο…»

-Από την ώρα που μπήκατε στο αεροπλάνο, ποια ήταν τα συναισθήματά σου;
«Όλο το ταξίδι και η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στον τελικό ήταν ένα όνειρο, το οποίο είχε φτιαχτεί από τον Αλεξανδρή. Εκείνος είχε δώσει το σύνθημα και όλο το κλίμα ήταν πολύ οικογενειακό. Όταν προκριθήκαμε στον τελικό, ο κόουτς είχε πει φέρτε οικογένειες, φέρτε φίλους. Ήταν όλα πολύ χαλαρά. Ήταν σαν να πηγαίναμε μια εκδρομή. Δεν ήμασταν εμείς το φαβορί, είχαμε όμως την πίστη ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Το θέλαμε πολύ και το πιστεύαμε, αλλά δεν είχαμε το άγχος ότι πάμε σε τελικό».

-Ο Αλεξανδρής δηλαδή, ήταν καταλυτικός στο να αποβάλλεται το άγχος;
«Ήταν ο πιο χαλαρός από όλους. Θυμάμαι στην συνέντευξη Τύπου, που ανέλυσε το πλάνο του τελικού, το πώς θα παίξουμε, προκαλώντας την έκπληξη δημοσιογράφων, που αναρωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν να αποκαλύπτει τα πλάνα του. Ο Αλεξανδρής, όμως επέμεινε ότι δεν υπάρχει μυστικό και ότι έτσι θα πάμε να παίξουμε».

-Τι θυμάσαι πιο έντονα από εκείνη τη μαγική βραδιά;
«Η πιο δυνατή σκηνή ήταν η απονομή, είναι μια στιγμή που για όλους τους αθλητές είναι μοναδική. Πολλοί αθλητές κάνουν θυσίες, όμως καλώς ή κακώς λίγοι φτάνουν στην κορυφή και υπάρχουν και αθλητές που άξιζαν να είναι στην κορυφή και δεν τα κατάφεραν ποτέ. Για το Μαρούσι ήταν ένας και μοναδικός τίτλος. Ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη προσπάθεια αυτή που έγινε, διότι ήταν μόλις ο τρίτος χρόνος της ομάδας στην Α1 και δεύτερος στην Ευρώπη. Τον πρώτο χρόνο είχαμε πάει μέχρι τους  «8» του Κόρατς, είχαμε αποκλειστεί από την ομάδα του Μάλκοβιτς τη Λιμόζ. Νομίζω ότι κάτι παρόμοιο  δεν είχε ξαναγίνει την Ευρώπη, μια ομάδα τόσο καινούργια να φτάνει στην κορυφή».

-Μέσα στο γήπεδο πώς ήταν ατμόσφαιρα;
«Είχαμε στις εξέδρες γύρω στους 300 φιλάθλους, που είχαν ταξιδέψει μαζί μας στη Βαρσοβία. Υπήρχε φοβερός ρυθμός, φανατισμός, ενθάρρυνση. Ήταν ένα ματς που γενικά είχαμε τον έλεγχο, εκτός από το τέλος που πήγε κάπως να στραβώσει, αλλά εν τέλει όλα κύλησαν καλά. Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι στο γήπεδο είχαν έρθει και περίπου 300 Γάλλοι και στο τέλος φώναζαν ρυθμικά Μαρούσι και χειροκροτούσαν».

-Με τη λήξη τι επακολούθησε;
«Εντάξει, τρελοί πανηγυρισμοί, όλοι γίναμε ένα κουβάρι, αγκαλιαζόμασταν. Ήμασταν σε μια ξέφρενη κατάσταση, δεν ξέραμε να το πιστέψουμε να μη τον πιστέψουμε. Είναι μεγάλη υπόθεση για οποιοδήποτε αθλητή να κατακτά έναν ευρωπαϊκό τίτλο».

-Στα αποδυτήρια τι επικράτησε;
«Στα αποδυτήρια θυμάμαι τον Μασλαρινό, ο οποίος είχε πάρει ένα καπέλο του Σεφ και γυρνούσε σαν τρελός. Ποτέ κανείς μας δεν κατάλαβε που το βρήκε. Σαμπάνιες, πούρα, φωτογραφίες, αγκαλιές. Γινόταν ένας χαμός. Για να κατακτήσεις έναν τίτλο χρειάζεται να έχεις καλούς παίκτες, καλούς προπονητές, καλούς φυσιοθεραπευτές, καλούς παράγοντες και το Μαρούσι εκείνη τη χρονιά τα είχε όλα αυτά και το κυριότερο, ότι όλοι έβαζαν πάνω απ όλα την ομάδα. Όλοι βοήθησαν και συνέβαλαν στην επιτυχία».

-Η επιστροφή πώς ήταν;
«Ήταν λίγο επεισοδιακή, διότι είχε δημιουργηθεί ένα πρόβλημα με το πάρκινγκ στο αεροδρόμιο. Αν θυμάμαι καλά είχαν ζητήσει παραπάνω λεφτά οι Πολωνοί για τα δύο τσάρτερ που είχαμε, τα οποία δεν έπρεπε να δοθούν και μέχρι να διευθετηθεί το όλο θέμα περιμέναμε επτά ώρες στο αεροδρόμιο μέχρι να πετάξουμε. Είχαμε επτά ώρες καθυστέρηση, αλλά επειδή είχαμε κερδίσει δεν μας ένοιαζε τίποτα. Θυμάμαι είχαμε κάνει και τρενάκι με τους φιλάθλους με ταμπούρλα και πηγαίναμε πάνω κάτω το αεροδρόμιο. Στο αεροπλάνο δε, ήμασταν όλοι μες στην τρελή χαρά».

-Μίλησέ μου για τη σχέση σου με τον Αλεξανδρή.
«Με τον Αλεξανδρή έπαιξα το καλύτερο μπάσκετ στην Α1. Είναι ένας προπονητής ο οποίος μπορεί να βγάλει το 100%, ίσως και παραπάνω, από έναν παίκτη όχι μόνο στο να σε κάνει καλύτερο, αλλά και να σου δώσει κίνητρα. Η συνεργασία που έχουμε τώρα στον πάγκο είναι 500 φορές πιο καλή, από ότι περίμενα. Μου έχει δώσει πολύ χώρο, μιλάμε πάρα πολύ, αναλύουμε και συζητάμε τα πάντα. Έχει φοβερό μπασκετικό ένστικτο, πολύ ανεπτυγμένο, φοβερή όρεξη για δουλειά, παρόλο που είναι τόσα χρόνια στους πάγκους. Δεν κρατάει κακίες και είναι δίκαιος. Αν πιστεύει ότι είσαι καλός θα σου δώσει την ευκαιρία να παίξεις».
 

Βαγγέλης Αλεξανδρής: «Το είχαμε δει το όνειρο»

Ο άνθρωπος που έβαλε τη σφραγίδα του στη χρυσή σελίδα που έγραψε το Μαρούσι με την κατάκτηση του Σαπόρτα, διηγείται με τη σειρά του, τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησε μέχρι η ομάδα να ανέβει στο υψηλότερο σκαλοπάτι του βάθρου. «Όλη η διαδρομή προς τον τελικό ήταν ένα όνειρο», παραδέχεται ο Βαγγέλης Αλεξανδρής και συνεχίζει: «Με την Ούνιξ Καζάν είχαμε χάσει οκτώ πόντους εκτός έδρας και στην έδρα μας στο ημίχρονο ήμασταν πίσω με 11. Ουσιαστικά, δηλαδή έπρεπε να καλύψουμε 19 πόντους. Ήταν… σοκαριστικό. Τότε κατεβαίνω στα αποδυτήρια και λέω στα παιδιά, παγίδες. Δεν μιλάει κανείς, ανεβαίνουμε πάνω, έρχεται ο Νικος Λινάρδος και μου λέει τα παιδιά δεν πιστεύουν τις παγίδες, έχουμε φάει 8//10 τρίποντα, θα μας διαλύσουν. Δεν λέω τίποτα. Μαζεύω τους παίκτες και τους λέω, αν δεν το πιστέψετε ότι μπορούμε να το κάνουμε, τότε τελείωσε θα χάσουμε. Πρέπει να τους βγάλουμε από το ρυθμό τους, να τους δημιουργήσουμε αναστάτωση.

Ήταν εύκολο το δεύτερο ημίχρονο, διότι τους κάναμε παγίδες, βγήκαν από το ρυθμό και φτάσαμε 20 πόντους τη διαφορά. Εξελίχθηκε εύκολη η πρόκριση, αλλά ήταν το πιο συγκλονιστικό ημίχρονο, όλης της καριέρας μου στο Μαρούσι, διότι ήταν και η ατμόσφαιρα. Το γήπεδο ήταν γεμάτο. Δεν έχει ξαναγεμίσει ποτέ. Ήταν όρθιοι μέχρι και έξω από το κλειστό του Αγίου Θωμά σε εκείνο το ματς με την Ούνιξ Καζάν.
Είχαμε την πίεση από την οικογένεια του Βωβού, που ήθελε να πάει στην τετράδα η ομάδα, μετά στον τελικό και στην προσπάθειά μου να δώσω όραμα στους παίκτες τους έλεγα: Φαντάζομαι την ώρα που θα πηγαίνουμε στον τελικό μέσα στο αεροπλάνο με τις οικογένειες, με τις γκόμενες και θα τραγουδάμε. Μέχρι να φτάσουμε στον τελικό ήδη στη φαντασία μας το είχαμε δει το όνειρο, το είχαμε πλάσει».

Μανωλόπουλος για Εθνική

Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος μίλησε και για το νέο κεφάλαιο που ανοίγεται στην καριέρα του με την κλήση του στην Εθνική Ομάδα.

-Με την κλήση σου στην Εθνική, το Μαρούσι συνεχίζει την καλή παράδοση που έχει στο να… τροφοδοτεί την επίσημη αγαπημένη με παίκτες ή προπονητές (ως πρώτοι κόουτς οι  Πετρόπουλος, Γιαννάκης αλλά και ως συνεργάτες οι  Κακιούσης, Λινάρδος. Επίσης ο Ζούρος ήταν συνεργάτης του Πετρόπουλου και στο Μαρούσι και στην Εθνική.
«Μία ομάδα για να κρίνεις αν είναι καλή ή κακή μετρούν τρεις παράγοντες. Πρώτα από όλα τα αποτελέσματα και τα αποτελέσματα από την κατάκτηση του Σαπόρτα και μετά είναι πάρα πολύ σημαντικά. Το δεύτερο είναι η παραγωγή παικτών και στελεχών. Από παίκτες, θα μιλάμε ώρες, για ποιοι παίκτες πήγαν σε καλύτερες ομάδες, με πιο τρανταχτό παράδειγμα του Σπανούλη. Το ίδιο ισχύει όμως και για τους προπονητές. Από το Μαρούσι ο Πετρόπουλος πήγε στην Εθνική, ο Γιαννάκης, ο Λινάρδος… Δεν μπορεί να είναι τυχαίο, σε καμία περίπτωση. Είναι μια ομάδα που αφήνει τον προπονητή να δουλέψει. Έχει δικό της γήπεδο, μπορεί να έχει τους αθλητές από το πρωί μέχρι το βράδυ και είναι μια ομάδα, που παραδοσιακά κάνει καλή επιλογή στο θέμα του προπονητικού τιμ».

-Για το νέο κεφάλαιο που ανοίγεται μπροστά σου με την Εθνική…
«Η κλήση μου στην Εθνική είναι για μένα πολύ μεγάλη τιμή. Νομίζω ότι είναι όνειρο ζωής για όποιον ασχολείται με το μπάσκετ, είτε είναι παίκτης, είτε προπονητής, είτε παράγοντας, να υπηρετήσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του. Από κει και πέρα, είναι πολύ μεγάλη ευθύνη, διότι η εθνική μπάσκετ είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει ο ελληνικός αθλητισμός, χωρίς να θέλω να μειώσω κανένα. Έχουμε πολλοί καλούς αθλητές, καλές εθνικές ομάδες, όμως η εθνική μπάσκετ, πιστεύω ότι είναι το νούμερο ένα. Είναι στην κορυφή και πρέπει να παραμείνει, άρα είναι πολύ μεγάλη ευθύνη».

-Νιώθεις έτοιμος να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις;
«Νιώθω έτοιμος και σίγουρος για το προπονητικό τιμ που έχουμε και για τον Ηλία Ζούρο ο οποίος με επέλεξε και τον ευχαριστώ πολύ γι αυτό, όπως και την ομοσπονδία. Είμαι σίγουρος και για τον πρώτο προπονητή, αλλά και για τον Δημήτρη Πρίφτη ο οποίος έχει κάνει πολύ καλή δουλειά στην Καβάλα. Όπως και για τα στελέχη, τον Παπαγεωργίου τον γυμναστή, τον Φιλίππου με τον οποίο ήμασταν και συμπαίκτες στον Παπάγου ένα φεγγάρι».

-Έχετε συζητήσει καθόλου το πλαίσιο της συνεργασίας σας;
«Όχι, δεν έχουμε συζητήσει ακόμη λεπτομέρειες, το μόνο που έχουμε πει είναι να παρακολουθούμε όλους τους παίκτες. Πρόσφατα σχολιάζαμε τα ματς της Ευρωλίγκας τηλεφωνικά, αλλά δεν χρειάζεται να τον ενημερώνω εγώ τόσο πολύ, διότι βλέπει τα πάντα!».

-Τον Ηλία Ζούρο πώς τον χαρακτηρίζεις;
«Είναι φοβερός γνώστης του μπάσκετ και δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο. Όταν δουλεύεις με τέτοιους αθλητές σε τέτοιο επίπεδο, πρέπει να είσαι γνώστης και να δουλεύεις πολύ για να μπορέσεις να τους βοηθήσεις. Τα απλά πράγματα δηλαδή δεν φτάνουν, ειδικά όταν παίζεις σε τέτοιες διοργανώσεις».

-Που πιστεύεις ότι μπορεί να φτάσει η εθνική;
«Στόχος είναι να διακριθούμε. Όπως είπαν όλοι και στη συνέντευξη Τύπου, στόχος είναι ένα μετάλλιο. Αυτό που πρέπει, σαν καινούργια ομάδα, είναι να αφομοιώσουν οι παίκτες τη φιλοσοφία του προπονητή».

 



ΑΕΚ - Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ με τις καλύτερες αποδόσεις από το Πάμε Στοίχημα
ΑΕΚ - Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ με τις καλύτερες αποδόσεις από το Πάμε Στοίχημα
Ο «τελικός της χρονιάς» στην Μπολόνια για τον Παναθηναϊκό AKTOR - Η ώρα και το κανάλι
Ο «τελικός της χρονιάς» στην Μπολόνια για τον Παναθηναϊκό AKTOR - Η ώρα και το κανάλι
Σεπόλια: Ένοχος για βιασμό, αθώος για εμπορία ο Ηλίας Μίχος - Αθώα για μαστροπεία η μητέρα
Σεπόλια: Ένοχος για βιασμό, αθώος για εμπορία ο Ηλίας Μίχος - Αθώα για μαστροπεία η μητέρα
Αθλητικές μεταδόσεις: Πού θα δείτε Βίρτους - Παναθηναϊκός AKTOR και Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ
Αθλητικές μεταδόσεις: Πού θα δείτε Βίρτους - Παναθηναϊκός AKTOR και Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ
©2011-2024 Onsports.gr - All rights reserved