«Στο βάθρο, τα ξεχνάω όλα»

Στις 23 Οκτωβρίου ένα κατάμεστο γήπεδο στο Ρότερνταμ τραγουδούσε τον Εθνικό ύμνο, την ώρα που στο στήθος του κρεμόταν το χρυσό μετάλλιο του Παγκόσμιου πρωταθλητή. Ο Λευτέρης Κοσμίδης, αν και μόλις 20 ετών, έχει «γευτεί» πολλές επιτυχίες στην καριέρα του, κάνοντας τους Έλληνες υπερήφανους και είναι μία από τις μεγάλες ελπίδες της χώρας μας για κατάκτηση Ολυμπιακού μεταλλίου στο Λονδίνο το 2012.

Ας μην τρέχουμε όμως τόσο, αφού προηγείται η…  Ευρώπη. Ο Λευτέρης Κοσμίδης αυτές τις ημέρες βρίσκεται στο Βερολίνο, όπου θα διεκδίκησει ένα μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, που ξεκινά αύριο (6/4). Αν τον ρωτήσεις τι χρώμα θέλει να είναι, «μα φυσικά το χρυσό, αυτός είναι στόχος μου».

Βρεθήκαμε λοιπόν, στον Άγιο Κοσμά και παρακολουθήσαμε την προπόνηση του Παγκόσμιου πρωταθλητή, λίγες ημέρες προτού αναχωρήσει για το Βερολίνο και μας μίλησε για τους στόχους του, την οικογένειά του, τη ζωή ενός πρωταθλητή και το… τατουάζ του.

Αναλυτικά η συνέντευξη

Το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό είναι ο επόμενος στόχος σου;

Σίγουρα πρώτο μου στόχος είναι να ανέβω στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Βερολίνο και μετά ακολουθεί το Παγκόσμιο πρωτάθλημα, όπου θα εξαρτηθεί και η πρόκρισή μου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Όνειρο ζωής είναι το μετάλλιο στο Λονδίνο;

Θα ήθελα πολύ να πάρω μέρος σε μία Ολυμπιάδα και να κατακτήσω το χρυσό μετάλλιο. Είναι ο επόμενος στόχος μου, που έχω δείξει ότι μπορώ να τον καταφέρω, με βάση τα αποτελέσματα που έχω φέρει μέχρι τώρα. 

Που οφείλονται οι μέχρι τώρα επιτυχίες;

Στη θέληση, στη σκληρή δουλειά και στην πίστη. Περισσότερο όμως στη θέληση, γιατί όταν κάνεις ένα άθλημα που για μένα είναι το πιο δύσκολο και το πιο extreme, αφού υπάρχει περίπτωση να χτυπήσεις πολύ σοβαρά, αν δεν έχεις θέληση, δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα.

Πώς ήταν η πρώτη φορά που ανέβηκες στο βάθρο;

Είχα ανατριχιάσει ολόκληρος. Έγινε το 2006 σε ένα μίτινγκ στο εξωτερικό, την πρώτη μου φορά εκτός Ελλάδος και είχε γυρίσει ο προπονητής μου και μου είχε πει: «Έκανες ένα από τα όνειρά μου πραγματικότητα, να ακούσω τον εθνικό ύμνο από έναν αθλητή μου». Είχα βουρκώσει και ήμουν έτοιμος να αρχίζω να δακρύζω. Όταν άκουγα και τον Εθνικό ύμνο είχα ανατριχιάσει.

Το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο του Ρότερνταμ ήταν επίσης, ξεχωριστή εμπειρία;

Η κατάκτηση του Παγκοσμίου πρωταθλήματος νομίζω ότι ήταν η καλύτερη στιγμή στην καριέρα μου. Όλα είχαν πάει τέλεια. Πριν αγωνιστώ στον τελικό, θυμάμαι ότι καθόμουν σε μία γωνία και ένιωθα πολύ καλά. Χαιρέτησα τους κριτές και θυμάμαι πως μόλις μπήκα στο ταπί, είχα ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Το είχα πιστέψει και χαιρόμουν τόσο πολύ, μόνο και μόνο που βρισκόμουν εκεί, στον τελικό.

Πώς διάλεξες την ενόργανη;
Ήταν και οι δύο γονείς μου αθλητές και μετά έγιναν προπονητές. Επίσης, έχω έναν αδερφό, τον Ξενοφώντα, που είναι δύο χρόνια μεγαλύτερος και είχε ξεκινήσει αυτός πρώτα. Ήμασταν και οι δύο από μικρά παιδιά μες στο γυμναστήριο και σιγά σιγά ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε στην ηλικία των πέντε ετών.

Και το έδαφος; Πώς προέκυψε η συγκεκριμένη επιλογή;

Όσοι ξεκινούν κάνουν όλα τα όργανα, αφού είναι υποχρεωτικό. Στη συνέχεια όμως, ο αθλητής μαζί με τον προπονητή επιλέγουν πιο όργανο που ταιριάζει καλύτερα με βάση τις επιδόσεις και το σωματότυπο του αθλητή. Εμένα μου άρεσε περισσότερο το έδαφος.

Παρατήρησα πως στο πέλμα σου έχεις ένα τατουάζ. Τι συμβολίζει;

Είναι τα αρχικά της μάνας μου, του πατέρα μου και του αδερφού μου στα Θιβετιανά.

Μας μίλησες για τους στόχους στον αθλητισμό. Στόχους εκτός αθλητισμού έχεις θέσει;

Έχω μπει στη σχολή της φυσικοθεραπείας, που ήταν και η μόνη σχολή που μου άρεσε και πιστεύω ότι θα καταφέρω να πάρω το πτυχίο μου. Έχω κάποια κενά λόγω του πρωταθλητισμού αλλά είναι μία σχολή που όταν αποφασίσω να ασχοληθώ, είμαι σίγουρος ότι θα την τελειώσω, επειδή μου αρέσει πολύ.

Θα μου πεις τα υπέρ και τα κατά που σου έχει αφήσει ο αθλητισμός;

Στα υπέρ είναι το γεγονός ότι με έχει κάνει πιο δυνατό. Έχει μεγαλώσει η υπομονή μου, έχω μεγαλύτερο σεβασμό σε όλα τα πράγματα  και νομίζω πως με έχει κάνει και καλύτερο άνθρωπο. Σε αυτό βέβαια, έχει παίξει ρόλο και η οικογένεια μου, αφού εκεί έχει γίνει η αρχή. Στα αρνητικά, είναι κάποιοι πόνοι στη μέση και στο πόδι, αλλά δεν το βάζω κάτω. Όταν έρχονται επιτυχίες τα ξεχνάω όλα.  Όταν ανεβαίνω στο βάθρο, και κομμένος στη μέση να είμαι, δεν το καταλαβαίνω.

Κλείνοντας θέλω να μου πεις και ένα σχόλιο για τον προπονητή σου, τον Γιώργο Αγγέλου.

Είναι σαν δεύτερος πατέρας μου, ξέρει τα πάντα για μένα, με βοηθά και εκτός ενόργανης, τον ακούω και μου λέει σωστά λόγια. Με βοηθά πολλές φορές να ξεκινήσω προετοιμασία γιατί μπορεί να είναι αλλού το μυαλό μου και με συγκρατεί. Είναι πολύ καλός άνθρωπος.

Ο Γιώργος Αγγέλου μίλησε για τον αθλητή του, Λευτέρη Κοσμίδη. Δείτε, όσα μας είπε ο προπονητής του Έλληνα πρωταθλητή στο βίντεο που ακολουθεί...