«Βασιλιάς» ετών 51! (video)

Το Onsports σας παρουσιάζει τα επιτεύγματα του κορυφαίου προπονητή μπάσκετ της Ευρώπης.

Τα πρώτα βήματα

Γεννημένος στην πόλη Τσάτσακ, ο «Ζοτς» ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ στην τοπική Μπόρας. Από μικρός ξεχώριζε τόσο για το ταλέντο του όσο και για το μυαλωμένο του παιχνίδι. Αποτέλεσμα; Το 1984 (σε ηλικία 24 ετών), η Παρτιζάν τον καλεί να ενταχθεί στο ρόστερ της. Άνθρωπος φιλόδοξος, δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη.

Η καριέρα του ως παίκτης

Στην τρίτη του σεζόν με τα χρώματα της ομάδας του Βελιγραδίου, πανηγυρίζει την κατάκτηση του πρώτου του τίτλου. Το γιουγκοσλαβικό πρωτάθλημα του 1987 είχε «βαφτεί» ασπρόμαυρο. Το 1988 μπορεί η Παρτιζάν να μην κατέκτησε κάποιον τίτλο, όμως βρέθηκε για πρώτη φορά σε Φάιναλ Φορ Κυπέλλου Πρωταθλητριών, σε έναν θεσμό στον οποίο θα έγραφε ιστορία ως προπονητής αργότερα.

Μεγαλύτερα προσόντα του ως πλέι μέικερ, το καθαρό μυαλό, η αξιοπιστία και το σωστό διάβασμα του παιχνιδιού. Οι τελευταίοι τίτλοι που κατέκτησε ως παίκτης σε διασυλλογικό επίπεδο, ήταν το Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας του 1989 και το Κύπελλο Κόρατς της ίδιας αγωνιστικής περιόδου, φυσικά και αυτά με τη φανέλα της Παρτιζάν.

Το 1988 αλλά και το 1990 υπήρξε διεθνής με την Εθνική Σερβίας. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ (1988), οι «πλάβι» κατέκτησαν το αργυρό μετάλλιο, καθώς στον μεγάλο τελικό ηττήθηκαν από την πανίσχυρη –και μεγάλη τους αντίπαλο εκείνη την εποχή- Σοβιετική Ένωση. Δύο χρόνια αργότερα (1990), είχε έρθει η ώρα της εκδίκησης. Η νίκη στον τελικό κόντρα στους Σοβιετικούς με 92-75 ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία του «Ζοτς» με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του και παράλληλα ο καλύτερος τρόπος για να ολοκληρωθεί η θητεία του στην Εθνική.

Προπονητής… σε ένα βράδυ

Η αγάπη του για την προπονητική ήταν ανέκαθεν δεδομένη. Όταν λοιπόν μία βραδιά (1991) τον φώναξαν και του ζήτησαν να βγάλει τη φόρμα και να φορέσει κοστούμι, δεν το σκέφτηκε και πολύ. Παρά το γεγονός ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για τη Γιουγκοσλαβία (είχε ξεσπάσει ο εμφύλιος πόλεμος) και η Παρτιζάν αγωνιζόταν στην Ευρωλίγκα έχοντας ως έδρα ένα προάστιο της Μαδρίτης, ο «Ζοτς» δεν αρνήθηκε την πρόκληση. Η καλή πορεία της ομάδας κατά τη διάρκεια της σεζόν, δεν συγκίνησε πολλούς, καθώς θεωρούσαν σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν ο αποκλεισμός.

Ο πρώτος τίτλος

Το «παραμύθι» της Παρτιζάν έδειχνε να φτάνει στο τέλος του, όταν λίγα δευτερόλεπτα πριν από την ολοκλήρωση του μεγάλου τελικού του Φάιναλ Φορ της Κωνσταντινούπολης η Μπανταλόνα ήταν μπροστά στο σκορ με 70-68. Ένα απίστευτο τρίποντο του Σάσα Τζόρτζεβιτς έστειλε τους Σέρβους στα ουράνια και χάρισε στον 32χρονο τότε Ομπράντοβιτς τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο. Την ίδια χρονιά η Παρτιζάν πανηγύρισε εκτός από την Ευρωλίγκα και την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, κάνοντας τριπλ κράουν!

«Μαγεία» και στην Ισπανία!

Το καλοκαίρι του 1993, η Μπανταλόνα του καταθέτει πρόταση. Η ευκαιρία του για να μετακομίσει στο ισπανικό πρωτάθλημα έχει έρθει και δεν την αφήνει ανεκμετάλλευτη. Εκ νέου ως αουτσάιντερ, η ομάδα της Καταλονίας βρίσκεται στην τελική τετράδα της Ευρωλίγκας με το Φάιναλ Φορ να λαμβάνει χώρα στο Τελ Αβίβ. Όλος ο κόσμος πίστευε ότι όποιος νικούσε από τον ημιτελικό των «αιωνίων» μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού θα κατακτούσε το τρόπαιο, όμως η «Πένια» του «Ζοτς» είχε άλλη άποψη. Σε έναν πολύ «κλειστό» τελικό, η Μπανταλόνα επικρατεί χάρη σε τρίποντο του Κορνίλιους Τόμπσον και πλέον ο μύθος γύρω από το όνομα του Ομπράντοβιτς έχει αρχίσει να δημιουργείται, καθώς στα 34 του χρόνια, είχε προλάβει να κατακτήσει ήδη δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης. Επόμενος σταθμός, η Μαδρίτη. Σκηνικό παρόμοιο, κατάληξη ίδια. Το Φάιναλ Φορ του 1995 διεξάγεται στη Σαραγόσα, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός διασταυρώνουν τα ξίφη τους στον ημιτελικό, νικητές είναι και πάλι οι «ερυθρόλευκοι» όμως στον τελικό περιμένει ξανά ο «κακός τους δαίμονας». Η «βασίλισσα» -καθοδηγούμενη με μαεστρία από τον «Ζοτς» είναι καλύτερη σε όλο το παιχνίδι και νικάει εύκολα τον Ολυμπιακό, κατακτώντας για όγδοη φορά (και τελευταία μέχρι στιγμής) την Ευρωλίγκα.

Στην πρωτεύουσα της Ισπανίας παρέμεινε μέχρι το 1997, κατακτώντας το Κύπελλο Σαπόρτα εκείνης της περιόδου.

Τελευταία στάση… Μπένετον

Το καλοκαίρι του 1997 είχε έρθει η ώρα να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και στο –άκρως ανταγωνιστικό τότε- ιταλικό πρωτάθλημα. Στην Μπένετον έμεινε για δύο χρόνια, πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα του 1999.

Βρήκε την «Ιθάκη» του

Το γεγονός ότι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς κυκλοφορούσε ελεύθερος στην αγορά τους καλοκαιρινούς μήνες του 1999 δεν άφησε ασυγκίνητες τις ομάδες που είχαν υψηλούς στόχους. Νικητής στη «μάχη» αναδείχθηκε ο Παναθηναϊκός ο οποίος έφερε στην Ελλάδα τον –εκ των κορυφαίων εκείνη την εποχή- «Ζοτς».

Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους. Στα δώδεκα –έως τώρα- χρόνια παρουσίας του στην Αθήνα, μετράει τέσσερις κατακτήσεις Ευρωλίγκας (2000, 2002, 2007, 2009), δέκα πρωταθλήματα Ελλάδας (2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010), έξι κύπελλα (2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009) και δύο τριπλ κράουν (2007, 2009).

Η σχέση που έχει αναπτύξει με τον κόσμο του «τριφυλλιού» είναι κάτι το ιδιαίτερο. Άλλωστε κάθε φορά που ο Ομπράντοβιτς μπαίνει στο παρκέ του ΟΑΚΑ, το γήπεδο σείεται από χειροκροτήματα, αλλά και το ρυθμικό σύνθημα που υπάρχει ειδικά για αυτόν.

Η διοίκηση του Παναθηναϊκού τον εμπιστεύεται πλήρως και ο ίδιος ο 51χρονος (πλέον) προπονητής νιώθει πλέον ότι το «τριφύλλι» είναι σπίτι του.

Μετάλλια και με τους «πλάβι»

Το ξεχωριστό ρεκόρ του «Ζοτς» -εκτός από όλα τα τρόπαια που έχει στη συλλογή του- είναι ότι όποια ομάδα έχει κοουτσάρει έχει κατορθώσει να κατακτήσει μαζί της κάποιο τρόπαιο. Έτσι και με την Εθνική Σερβίας δεν θα μπορούσε να μην έχει επιτυχίες. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996, οι Γιουγκοσλάβοι κατακτούν το αργυρό μετάλλιο, χάνοντας μόνο ένα παιχνίδι, τον μεγάλο τελικό, από τις κυρίαρχες ΗΠΑ.

Στο Ευρωμπάσκετ του 1997 που διεξήχθη στα γήπεδα της Ισπανίας, ο Ομπράντοβιτς καθοδηγεί το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του στην κορυφή, νικώντας στον ημιτελικό την Ελλάδα και στον τελικό την Ιταλία.

Ίδιο έργο και την επόμενη χρονιά (1998). Το Μουντομπάσκετ φιλοξενείται στην Αθήνα και οι «πλάβι» φτάνουν στην κορυφή του κόσμου, με τον «Ζοτς» να κρεμάει στο στήθος του το δεύτερο διαδοχικό χρυσό μετάλλιο, επικρατώντας στον ημιτελικό -και πάλι- της Ελλάδας, ενώ στον τελικό κατέβαλε με δυσκολία τους Ρώσους (64-62).

Στη Γαλλία το καλοκαίρι του 1999 (λίγο πριν ξεκινήσει η θητεία του στον Παναθηναϊκό), η Γιουγκοσλαβία δεν μπόρεσε να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης, όμως δεν θα γυρνούσε πίσω με άδεια χέρια. Το χάλκινο μετάλλιο ήταν το τέταρτο διαδοχικό που προστέθηκε στη συλλογή του.

Δείτε στο image gallery φωτογραφίες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς από μερικές από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του.