Σ'αγα(Πάου) Γκασόλ! (photos+video)

Μπορεί να είναι για πολλούς (κυρίως σε εμάς τους Έλληνες και λόγω Ισπανίας) αντιπαθητικός. Σε καμία περίπτωση όμως, αν δούμε αντικειμενικά το ζήτημα, δεν είναι κακός παίκτης. Κάθε άλλο μάλιστα. Ο λόγος για τον Πάου Γκασόλ, ο οποίος τα τελευταία δέκα χρόνια κάνει την καριέρα της... ζωής του στο μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.

«Μικρή» η Ισπανία για να τον κρατήσει

Τρία χρόνια στην ACB και τη Μπαρτσελόνα (1998-2001) ήταν αρκετά για τον Ισπανό σέντερ, προκειμένου να μεταπηδήσει στο ΝΒΑ. Στον πρώτο γύρο των drafts, επιλέχθηκε στην τρίτη θέση από τους Ατλάντα Χοκς, οι οποίοι τον αντάλλαξαν με τον Αμπντούλ Ραχίμ των Μέμφις Γκρίζλις.

Ξεκίνησε το... όνειρο

Επτά χρόνια στις «Αρκούδες» ήταν πολλά για έναν παίκτης εξελίξιμο. Με έναν μέσο όρο κοντά στους 19 πόντους, με 10 περίπου ριμπάουντ ανά αγώνα, ήταν ό,τι έπρεπε για να καλυφθεί το κενό του... οδοστρωτήρα «Saq» στους «λιμνανθρώπους».

Το δαχτυλίδι του Πρωταθλητή

Με παρουσίες και ποσοστά ενός πλήρους σέντερ, και με την πολύτιμη βοήθεια του μεγάλου Κόμπε Μπράιαντ, ήταν θέμα χρόνου η κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος. Το 2008-2009, και με το «double-double» να έχει γίνει δεύτερη... φύση του, οι Λέικερς κατακτούν το πρωτάθλημα απέναντι στους Ορλάντο Μάτζικ.

Δεν υφίστανται Λέικερς χωρίς Γκασόλ

Σε πέντε χρόνια παρουσίας στο «Staples Center» o Ισπανός σέντερ αποτελεί λίρα 100 για την ομάδα του. Έχει μέσο όρο 37' παρουσίας σε κάθε παιχνίδι, σκοράρει περί τους 18.5 πόντους και μαζεύει κοντά στα δέκα «σκουπίδια» ανά αγώνα. Ο Μπράιαντ έχει βρει το άλλο του... μισό και ο Τζακ Νίκολσον μαζί με τους υπόλοιπους οπαδούς τους Λος Άντζελες, το ιδανικό... σκιάχτρο κάτω από τα δύο καλάθια.

Είπαμε, πολλοί τον αντιπαθούν, άλλοι τόσοι όμως υποκλίνονται σ'αυτόν.