«You’ll Never Walk Alone»

Τη δεκαετία του ’60, όταν η Λίβερπουλ είχε αρχίσει να αποκτά την αίγλη της υπό την καθοδήγηση του Μπιλ Σάνκλι και είχε επιστρέψει για τα καλά στην μεγάλη κατηγορία και τη διεκδίκηση τίτλων, ήταν συνηθισμένο φαινόμενο το KOP να τραγουδάει τραγούδια που ήταν στις ψηλές θέσεις των Charts στο Ηνωμένο Βασίλειο, που ακόμα και σήμερα αντιπροσωπεύουν την κίνηση στην μουσική βιομηχανία.

Από τους Beatles, στον ύμνο…

Εκείνο το βροχερό Σάββατο του Νοεμβρίου του 1963, έμελλε να αλλάξει ωστόσο το μότο των οπαδών αλλά και της ομάδας ολόκληρης για τις επόμενες δεκαετίες. Στις 2 Νοεμβρίου λοιπόν η Λίβερπουλ αντιμετώπιζε στο «Άνφιλντ» την Λέστερ, ήταν μόλις δυο βαθμούς από την κορυφή και επιζητούσε εκδίκηση για τον αποκλεισμό στα ημιτελικά του Κυπέλλου Αγγλίας την προηγούμενη σεζόν από τις «αλεπούδες»…

Όπως συνήθιζε να κάνει ο… DJ του «Άνφιλντ», έβαζε τραγούδια για να διασκεδάσει το ήδη ανυπόμονο κοινό. Εκείνη την μέρα ωστόσο, σε ένα γήπεδο γεμάτο 45 λεπτά πριν την έναρξη του αγώνα πράγμα σπάνιο για Αγγλία, οι αγαπημένοι του κοινού στο Λίβερπουλ Beatles, πέρασαν στο περιθώριο! Το «She loves you», που ήταν για καιρό Νο1 στα charts και είχε τραγουδηθεί από τον κόσμο ακόμα και στα γήπεδα (!), αντικαταστάθηκε από τον σημερινό… ύμνο της ομάδας του μεγάλου λιμανιού της Αγγλίας!

Βλέπετε, το «You’ ll Never Walk Alone» του συγκροτήματος «Gerry and the Peacemakers» είχε περάσει στο νο1 των Charts και επιλέχθηκε να ακουστεί στα μεγάφωνα του σταδίου. Έκτοτε, και για τα επόμενα 48 χρόνια, σε κανένα παιχνίδι της Λίβερπουλ δεν έλειψε έστω κι ένας οπαδός της και φυσικά, δεν πέρασε αγώνας που να μην ακουστεί από αυτούς το συγκεκριμένο τραγούδι, που έγινε φυσικά ο αντιπροσωπευτικός ύμνος της ομάδας του Μέρσισαϊντ.

Η ιστορία του τραγουδιού…

Το «You’ ll Never Walk Alone» υπάρχει από το 1945 και δημιουργήθηκε για την παραγωγή των «Rodgers and Hammerstein» για την παράσταση-μιούζικαλ «Carousel», με την ηθοποιό που ενσάρκωνε το δεύτερο γυναικείο ρόλο να το τραγουδά στη δεύτερη πράξη του έργου για να ενθαρρύνει την πρωταγωνίστρια να συνεχίσει τη ζωή της παρά τις αντιξοότητες.

Με τα χρόνια, το τραγούδι υιοθετήθηκε από πολλούς καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων και το συγκρότημα «Gerry & The Pacemakers» το 1963, που ήταν η αφορμή για να τραγουδηθεί από τους οπαδούς της Λίβερπουλ και να μετατραπεί σε ποδοσφαιρικό ύμνο. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός των οπαδών της Λίβερπουλ, το συγκεκριμένο έχουν τραγουδήσει σε διάφορα γήπεδα οι οπαδοί των Σέλτικ, Φέγενορντ, Τβέντε, Ντόρτμουντ, Καϊζερσλάουτερν, Γκλάντμπαχ, Ζενκτ Πάουλι και Τόκιο FC.

«Σκέτη ανατριχίλα»

Ένας από τους Έλληνες που μπορούν να αποδώσουν πιστά όλα όσα νιώθει ένα μέλος του KOP όταν τραγουδάει ένα γεμάτο «Άνφιλντ» το «You’ ll Never Walk Alone», είναι ο πρόεδρος του συνδέσμου φιλάθλων Λίβερπουλ στην Αθήνα, Γιάννης Σκοτίδας.

Το Onsports ήρθε σε επικοινωνία μαζί του και πήρε την άποψή του για τον ύμνο της Λίβερπουλ.

«Νομίζω πως οι στίχοι του τραγουδιού αυτού αντιπροσωπεύουν και το κοινό και την ομάδα. Είναι το συναίσθημα που σου δημιουργούν, το πόσο ένθερμα στηρίζεις την ομάδα και γίνεσαι ένα μαζί της», ανέφερε αρχικά ο Γιάννης Σκοτίδας που γνωρίζει καλά την ιστορία του τραγουδιού καθώς συνέχισε λέγοντας: «Το τραγούδι αρχικά είχε γραφτεί για μια αμερικάνικη θεατρική παράσταση. Στη συνέχεια το υιοθέτησε το συγκρότημα «Gerry & The Pacemakers» και έγινε νο1 επιτυχία παρά το γεγονός ότι τότε μεσουρανούσαν οι Beatles όχι μόνο στην Αγγλία και το Λίβερπουλ, αλλά σε όλο τον κόσμο».

Στη συνέχεια, ο πρόεδρος των φίλων της Λίβερπουλ στην Ελλάδα, τονίζει: «Αν προσέξει κανείς τους στίχους, καταλαβαίνει πως το τραγούδι είναι… γραμμένο για την Λίβερπουλ. Καθαρά γραμμένο για την ομάδα! Η μέρα που τραγουδήθηκε για πρώτη φορά, ήταν σημαντική για την ομάδα κι έμεινε στην ιστορία. Έγινε ο ύμνος της ομάδας και την ακολουθεί παντού. Συνδέθηκε μαζί της. Υπάρχει ακόμα και στο σήμα της πλέον, στο γήπεδο, παντού».

Όσο για το συναίσθημα που υπάρχει όταν κάποιος είναι στο KOP και το τραγουδά, σχολίασε: «Εκείνη τη στιγμή, δεν υπάρχει χρόνος. Δεν υπάρχει τόπος. Όλος ο πλανήτης είναι το Άνφιλντ. Θεωρώ ότι έμεινε για χρόνια γιατί όπως είπα αντιπροσωπεύουν την ομάδα οι στίχοι αλλά και γιατί ήρθε σε μια περίοδο που με τον Σάνκλι η Λίβερπουλ άρχισε να φτιάχνει το δικό της μύθο. Έδεσε σε μια εποχή ανοδική για την ομάδα».

Για το αν η εικόνα ενός γεμάτου «Άνφιλντ» να τραγουδά το «You’ ll Never Walk Alone» μπορεί να γεννήσει φιλάθλους, απάντησε: «Σίγουρα όταν βλέπεις αυτή την εικόνα, επηρεάζεσαι. Είναι τρομακτική αυτή η αύρα που υπάρχει εκείνη τη στιγμή. Να ακούς αυτό τον ήχο να ανεβαίνει από το γήπεδο στον ουρανό και στη συνέχεια να πέφτει πάνω στο κεφάλι σου, είναι φοβερό».

Ενώ για τη δική του εμπειρία στο KOP, ανέφερε: «Θυμάμαι χαρακτηριστικά πολλά παιχνίδια, από τα εκατοντάδες που έχω βρεθεί, αλλά θυμάμαι και ένα τουρ του γηπέδου που είχα πάρει το 1998 μαζί με δυο Έλληνες φίλους μου. Όταν η ομάδα μάλιστα δε διεκδικούσε τίποτα. Όταν φτάσαμε στο σημείο του τούνελ που οδηγεί στον αγωνιστικό χώρο και είδαμε την πινακίδα «This is Anfield», ο υπάλληλος που με γνώριζε, έβαλε το ηχητικό που ήταν το γήπεδο γεμάτο να τραγουδά τον ύμνο. Ένιωσα απίστευτη ανατριχίλα. Μάλιστα, επειδή με γνώριζε ο υπάλληλος μας έβαλε σε μια κατάσταση να φανταστούμε πως είμαστε μέλη της ομάδας και βγαίνουμε στο γεμάτο γήπεδο και μου είπε να φανταστώ πως εγώ ήμουν ο αρχηγός. Ήταν απίστευτο, ένιωθα υπνωτισμένος. Ήξερα πως ο ήχος ήταν τεχνητός, αλλά ανατρίχιασα».

Τέλος, για τα παιχνίδια που θυμάται το KOP να τραγουδάει έντονα τον ύμνο, σχολίασε: «Ήμουν στο KOP σε αγώνα με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2001 που το Άνφιλντ ήταν κατηφορικό και νικήσαμε με 2-0. Όλο το γήπεδο τραγουδούσε και ήταν εκπληκτικά. Υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα, όπως το 2005 με τον Ολυμπιακό που προκρίθηκε στην επόμενη φάση του Champions League η ομάδα, πολλές φορές. Ο ήχος είναι φοβερός. Σταματάει ο χρόνος…».

Για να έχετε πλήρη πρόσβαση στις κυριότερες ειδήσεις της ημέρας και μέσα από τη σελίδα σας στο Facebook, κάντε LIKE στο Onsports πατώντας ΕΔΩ.