O θρύλος του Walter Payton (photos+video)
Την 1η Νοεμβρίου του 1999, ο Walter Payton έφυγε από την ζωή, αλλά η κληρονομιά του παραμένει ενεργή και επίκαιρη έπειτα από δώδεκα ολόκληρα χρόνια.
Μπορεί να έγραψε ιστορία σαν running back των Σικάγο Μπέαρς από το 1975 μέχρι το 1987, αλλά τα γεγονότα έπειτα από το τέλος της καριέρας του στο φoύτμπολ ήταν αυτά που εξασφάλισαν σε μεγαλύτερο βαθμό την υστεροφημία του.
Τον Φεβρουάριο του 1999 διαγνώστηκε μία σπάνια ασθένεια στο συκώτι του. Ήταν μόλις 45 ετών. Αν και οι γιατροί δεν του είχαν δώσει πολλές πιθανότητες να ξεπεράσει την ασθένεια, στους τελευταίους μήνες της ζωής του ο Payton προσπάθησε να πείσει τους Αμερικανούς να δραστηριοποιηθούν στον τομέα της μεταμόσχευσης οργάνων. Μάλιστα, από τότε έχει αρχίσει ένα τεράστιο κύμα σχετικών προσπαθειών των πολιτών της πατρίδας του Payton.
Έχασε την μάχη με την ζωή την πρώτη μέρα του Νοεμβρίου, αφού είχε ολοκληρώσει μία αυτοβιογραφία του και αφού είχε πείσει μεγάλο κομμάτι των συμπατριωτών του. Άλλωστε, η στάση του ήταν, αν μη τι άλλο, συγκινητική.
Ο θρύλος...
Φυσικά, οι επιδόσεις του Payton στο NFL ήταν τουλάχιστον αξιοπρόσεκτες. Ήταν μέλος της ομάδας των Μπέαρς, η οποία έφθασε στο μοναδικό Super Bowl της ιστορίας της. Επίσης, κατέχει το ρεκόρ των running backs με 170 συνεχόμενες εμφανίσεις. Μάλιστα, σε όλη του την καριέρα έχασε μόλις ένα ματς, στο οποίο μπορούσε να αγωνιστεί, λόγω σχετικής προπονητικής επιλογής.
Από το 1976 μέχρι το 1979 ήταν συνεχώς πρωτοπόρος στα rushing yards και ολοκλήρωσε την καριέρα του με 16.726 γιάρδες στην συγκεκριμένη στατιστική. Σε ένα ματς της 20ής Νοεμβρίου του 1977 είχε 275 rushing yards (εναντίον των Μινεσότα Βάικινγκς)! Αυτή η επίδοση αποτέλεσε το απόλυτο ρεκόρ για 23 ολόκληρα χρόνια.
Το 1975, ο Sweetness είχε επιλεχθεί στην τέταρτη θέση των ετήσιων ντραφτ έχοντας συμπληρώσει το 21ο έτος της ηλικίας του. Η εξαιρετική του κατάταξη στο ντραφτ προκάλεσε υψηλές προσδοκίες, τις οποίες δικαίωσε από την πρώτη του χρονιά στους Μπέαρς. Εντός των επόμενων δώδεκα ετών εξελίχθηκε σε σύμβολο ολόκληρης της πόλης του Σικάγο.
... και η αναγνώριση
Πολλά από τα ρεκόρ του είχαν χαρακτηριστεί «μυθικά» και σίγουρα παραμένουν εκπληκτικά, αν συγκριθούν οι συνθήκες του NFL εκείνης την εποχής, με τις σημερινές. Ωστόσο, ο αγώνας του υπέρ της μεταμόσχευσης οργάνων του διασφάλισε οριστικά μία θέση στην ιστορία του φούτμπολ, η οποία δεν μπορεί να διαγραφεί, όπως τα ρεκόρ του.
Το 1993 εισήλθε στο Pro Football Hall of Fame, ενώ το #34 που φορούσε έχει αποσυρθεί από τις αγαπημένες του «αρκούδες». Μέχρι και σήμερα, τα βίντεο του εμπνέουν τους νεαρούς running backs του NFL, ενώ ο τρόπος αντιμετώπισης της ζωής του ενέπνευσε χιλιάδες Αμερικανούς, οι οποίοι ακόμα τον μνημονεύουν.
