Το «αντίο» του Πελέ

Το ημερολόγιο έδειχνε 1^η Οκτωβρίου του 1977, όταν ο θρυλικός Πελέ αγωνίστηκε για τελευταία φορά, βάζοντας τέλος σε μια καριέρα η οποία μέτρησε 1283 γκολ!

Ο Έντσον Αράντες Ντο Νασιμέντο, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1940 στις φτωχογειτονιές του Τρες Κόρσες. Από μικρός έδειξε πως δεν είναι ένα… συνηθισμένο παιδί, καθώς η μπάλα ήταν… ερωτευμένη με τα πόδια του, κάτι το οποίο ανακάλυψε ο Βαλντεμάρ ντε Μπρίτο, βετεράνος ποδοσφαιριστής..

«Κύριοι, έχω την τιμή να σας παρουσιάσω ένα αγόρι που έχει γεννηθεί για να γίνει ο σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο», είχε πει ο Μπρίτο στην διοίκηση της Σάντος για τον 16χρονο Πελέ, τον οποίο ανέλαβε να προωθήσει στην πρώτη ομάδα της «πέισε».

Το 16χροονο αγόρι, έδειξε για τι είναι γεννημένο όταν πέρασε ως αλλαγή σε ένα παιχνίδι της Σάντος, πετυχαίνοντας το πρώτο από τα 1283 γκολ του. Στην πρώτη του σεζόν ο Πελέ πέτυχε 4 τέρματα, ενώ την δεύτερη 32 γκολ και οι «σειρήνες» της Ρεάλ, η οποία σάρωνε στην Ευρώπη, άρχιζαν να τον καλούν.

Τα κατορθώματα του πιτσιρικά Πελέ, τον έφεραν στην Εθνική Βραζιλίας, και το 1958 το «μαύρο διαμάντι» συμμετείχε σε ηλικία 17,5 ετών στον Μουντιάλ της Σουηδίας με την «Σελεσάο», με τις αντιδράσεις να δίνουν και να παίρνουν στην χώρα του καφέ για την συμμετοχή του νεαρού. Ο κόσμος δεν θα ήταν ποτέ ο ίδιος…

Παγκόσμια Κύπελλα

Σουηδία 1958

Η πρώτη του εμφάνιση έγινε στο παιχνίδι με την Σοβιετική Ένωση, όταν οι αρχηγοί της Βραζιλίας απαίτησαν να μπει ο πιτσιρικάς με το «10» στην πλάτη. Ο νεαρός άσος δεν σκόραρε, αλλά το κατάφερε στον τελικό με την Σουηδία πετυχαίνοντας 2 γκολ στο 5-1 και στο πρώτο τρόπαιο της Βραζιλίας.

Χιλή 1962

Με κεκτημένη ταχύτητα, ο Πελέ ξεκίνησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, σκοράροντας κόντρα στο Μεξικό, αλλά τα πόδια του δεν άντεξαν τις… κλωτσιές και έτσι στο παιχνίδι με την Τσεχοσλοβακία βγήκε νοκ-άουτ. Ωστόσο, η παρουσία του και μόνο, μαζί με τον Γκαρίντσα, οδήγησε την «σελεσάο» στο Παγκόσμιο τρόπαιο.

Μεξικό 1970

Ο Πελέ, εκνευρισμένος από τις… κλωτσιές του 1966 στο Μουντιάλ της Αγγλίας, πήρε την Βραζιλία από το χέρι και την οδήγησε, μαζί με τους άλλους αστέρες, στην άνετη επικράτηση με 4-1 στον τελικό. Ο Πελέ ήταν ο ηγέτης της «ομάδας των θαυμάτων», όπως έμεινε εκείνη η ομάδα στην ιστορία.

Το 1975 αποφασίζει, καθώς δεν κατάφερε να πάρει μεταγραφή στην Ευρώπη και στην Ρεάλ, η οποία τον είχε… καψουρευτεί, να αγωνιστεί στις ΗΠΑ και στην Κόσμος, μετά από περισσότερα από 1000 γκολ που πέτυχε με την φανέλα της Σάντος.

Ο Βραζιλιάνος αστέρας, υπέγραψε σε ηλικία 35 ετών, συμβόλαιο τριετούς διάρκειας με απολαβές 17 εκατομμυρίων δολαρίων, ποσό το οποίο προκαλεί… ίλιγγο για την εποχή εκείνη, ενώ αξίζει να αναφέρουμε μια ιστορία, η οποία δεν είναι γνωστή.

Το… φλερτ με τον Πελέ, ξεκίνησε το 1971, όταν η διοίκηση της Κόσμος, είχε προσεγγίσει τον Βραζιλιάνο για να τον ρωτήσει αν θα τον ενδιέφερε να αγωνιστεί στις ΗΠΑ. Η απάντηση του Πελέ, ήταν: «Κύριε, πείτε τους ότι είναι τρελοί! Δεν πρόκειται να αφήσω ποτέ την ομάδα μου». Τα λεφτά ωστόσο ήταν πολλά…

Νωρίτερα, είχε ολοκληρώσει την καριέρα του με την «Σελεσάο», μετά από 92 αγώνες, 77 γκολ και τρία Παγκόσμια Κύπελλα, κάτι το οποίο δεν έχει καταφέρει ακόμη κανένας ποδοσφαιριστής…

Ο Πελέ στις ΗΠΑ, ήταν ο απόλυτος Θεός. Ήταν ο άνθρωπος που έκανε τους Αμερικανούς να αγαπήσουν το ποδόσφαιρο και να τρέξουν στα γήπεδα για να τον δουν να παίζει. Το αντίο του στην ενεργό δράση έγινε την 1^η Οκτωβρίου του 1977, στο φιλικό παιχνίδι της Σάντος με την Κόσμος.

Ο Πελέ πέτυχε το τελευταίο του γκολ με την φανέλα της Κόσμος με απευθείας χτύπημα φάουλ, ενώ αγωνίστηκε και στις δυο ομάδες. Η Κόσμος πήρε την νίκη με 2-1, ενώ ο δαιμόνιος με το μάρκετινγκ, Βραζιλιάνος, στο τέλος του παιχνιδιού, έκανε τον γύρο του σταδίου των «Giants», κρατώντας την αμερικανική σημαία μαζί με την βραζιλιάνικη. Κίνηση, η οποία τον έκανε λίγα χρόνια αργότερα αρκετά εκατομμύρια δολάρια πιο πλούσιο…

Μετά το τέλος της καριέρας του, ο Πελέ έκανε διαφημίσεις για αρκετές πολυεθνικές εταιρείες, με αρκετούς εχθρούς του να τον κατηγορούν για… ξεπούλημα, ξεχνώντας από πού προήλθε. Το 1994, έγινε υπουργός Αθλητισμού της Βραζιλίας, προχωρώντας στην ανασυγκρότηση του ποδοσφαίρου της χώρας, εξασφαλίζοντας τα δικαιώματα των ποδοσφαιριστών.

Οι κόντρες του με τον Ντιέγκο Μαραντόνα είναι γραμμένες στην ιστορία. Ο Πελέ ποτέ δεν πίστεψε πως ο «Ντιεγκίτο» ήταν καλύτερος από εκείνον, ο Μαραντόνα θεωρούσε πως ο Πελέ ήταν ένας… γέρος ο οποίος έλεγε τα δικά του, ο Τύπος στην αρχή έδωσε διαστάσεις… Ιλιάδας στις δηλώσεις του, ενώ σταδιακά σταμάτησαν να τους δίνουν σημασία καθότι είχαν άπαντες κουραστεί και κάπου εκεί τελείωσε το θέμα. Ενίοτε, ανταλλάσουν «αβρότητες»…

Το ποιος είναι καλύτερος κανείς δεν το ξέρει και η απάντηση δεν θα δοθεί ποτέ. Οι οπαδοί του Πελέ στηρίζονται στα 1283 γκολ, ενώ εκείνοι του Μαραντόνα αναφέρουν πως το ποδόσφαιρο που έπαιζε ο Πελέ δεν είχε καμία σχέση με εκείνο το οποίο αγωνιζόταν ο «Ντιεγκίτο» από πλευράς ρυθμού. Στην Βραζιλία πάντως το δίλημμα, δεν είναι Πελέ ή Μαραντόνα, αλλά Πελέ ή Γκαρίντσα.

Το παλμαρέ του Πελέ…

Προκαλούν δέος τα όσα έχει καταφέρει ο Πελέ, καθώς τα νούμερα μαρτυρούν την πορεία του θρύλου του ποδοσφαίρου…

Κόπα Λιμπερταδόρες: 1962, 1963

Πρωτάθλημα Παουλίστα: 1958, 1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1967, 1968, 1969, 1973[18]

Πρωτάθλημα Βραζιλίας Taça Brasil: 1961, 1962, 1963, 1964, 1965 [19]

Tουρνουά Ρομπέρτο Γκόμες Πεντρόσα: 1968

Πρωτάθλημα Ρίο-Σάο Πάολο: 1959, 1963, 1964, 1966[20][21]

Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1962, 1963

Διηπειρωτικό Σούπερ Καπ: 1968

Kόσμος Νέας Υόρκης

North American Soccer League: 1977

Εθνική Βραζιλίας