Όταν είδα για πρώτη φορά Champions League σε Πρακτορείο…

Πόσες φορές στη ζωή σού έχει τύχει να βλέπεις έναν αγώνα με κάποιον κολλητό και να κάνεις μια πρόβλεψη η οποία λίγη ώρα αργότερα πραγματοποιείται;

Αν πεις καμία, τότε ή δεν βλέπεις πολύ ποδόσφαιρο, ή δεν έχεις πολλούς κολλητούς για να τα λέτε την ώρα της μπάλας. Εκτός από προπονητές της κερκίδας, η πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων είναι και μάντεις. Οπότε, όσοι παίζουν το στοιχηματάκι τους, έχουν συνηθίσει στις προβλέψεις.

Κάπως έτσι το σκεφτήκαμε μια μέρα με τον Κώστα και αντί για καναπέ, σπίτι και σουβλάκια, κατεβήκαμε στο Πρακτορείο της Ανθούπολης να δούμε Champions League και να παίξουμε live.

Ήταν η πρώτη φορά που θα το κάναμε για πείραμα. Έξω από το μετρό της Ανθούπολης το Πρακτορείο είναι μεγάλο και έχει πολλές τηλεοράσεις. Οπότε είχαμε την ευκαιρία να δούμε την Μπαρτσελόνα για την οποία και ξεσπιτωθήκαμε, αλλά και το λεπτό προς λεπτό των άλλων αγώνων. Εκεί, γίναμε μια παρέα με τους υπόλοιπους και μαζί μοιραστήκαμε το πάθος μας για το ποδόσφαιρο, ενώ παρακολουθούσαμε το καθηλωτικό ματσάκι. Το καλύτερο όμως ήταν όταν μπορούσαμε να συμμετέχουμε σε αυτό, και να το «ζήσουμε» διαφορετικά ποντάροντας στον συγκεκριμένο αλλά και πολλούς ακόμη αγώνες πριν αλλά και κατά τη διάρκειά τους. Και κάπως έτσι το παιχνίδι απέκτησε άλλο ενδιαφέρον…

Οι επιλογές μας για στοίχημα ήταν απεριόριστες: Ποιος θα είναι ο τελικός νικητής; Ποιος ο πρώτος σκόρερ; Ποιος θα είναι νικητής από το ημίχρονο; Παίξαμε τα σιγουράκια μας και στη συνέχεια αρχίσαμε το live. Ο Κωστάκης, ο άτιμος, πέτυχε δύο ανατροπές, οπότε «τα πήρε» καλά. Εγώ δεν έχασα, αλλά δεν έκανα και κομπόδεμα.

Η ουσία είναι ότι το να δεις έναν αγώνα μέσα σε ένα Πρακτορείο, είναι κάτι ανάλογο σαν το γήπεδο, με τη διαφορά ότι στο Πρακτορείο σού δίνεται η δυνατότητα να κερδίσεις πίσω το εισιτήριό σου κι αν σου κάτσει και καμιά καλή έμπνευσή, είναι σαν να πήγες με πρόσκληση και έφυγες με… διαρκείας!

Και τον αγώνα βλέπεις και αν είσαι υπεύθυνος φεύγεις πάντα χαρούμενος.