Τσαϊρέλης: «Πρέπει να σηκώθουμε και να προχωρήσουμε»

Το απόγευμα του Σαββάτου (30/12) χρειάστηκε να κάνει ένεση στο τραυματισμένο αριστερό χέρι του, για να μπορέσει να παίξει. Γιατί ποτέ δεν κρύφτηκε πίσω από πόνο ή πρόβλημα, για να απέχει από αγωνιστική υποχρέωσή του. Και ήταν από τους στυλοβάτες της νίκης του Αρη, στο Αλεξάνδρειο (στην επιστροφή της ομάδας του σε θετικό αποτέλεσμα στο πρωτάθλημα), για τη 10η «στροφή» της Α1, επί των Τρικάλων.

Κορυφαίος ήταν και πριν από δώδεκα μέρες στο «Nick Galis Hall», στην (ανεπιτυχή παρά την παρουσία του) μάχη των «κίτρινων», για το Champions League, με τη Νίμπουρκ (19/12). Δράση με την οποία κατέγραψε στο... κοντέρ του τους περισσότερους πόντους (23) στους 61, μέχρι τώρα, ευρωπαϊκούς αγώνες της καριέρας του.

Στους αριθμούς δεν... κόλλησε, ωστόσο, ποτέ ο Μιχάλης Τσαϊρέλης! Το ενδιαφέρον του είναι πάντα εστιασμένο στο πως θα βοηθά στο παρκέ την εκάστοτε ομάδα του και μέσα από τη συλλογική διάκριση, όπως πιστεύει, θα προκύπτει και το προσωπικό όφελος. Αυτό έχει κατά νου και στην προκειμένη με τον Αρη, προτάσσοντας το συμφέρον του συλλόγου. Αδιαπραγμάτευτο, επίσης, στη σκέψη του είναι και το ότι παρά τα όποια (αγωνιστικά και όχι μόνο), προβλήματα ταλανίζουν τους Θεσσαλονικείς «Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για να τα παρατήσουμε! Οφείλουμε να... σηκωθούμε και να συνεχίσουμε», όπως τόνισε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ).

Το... μεγάλο «πρέπει»

Χαρακτηριστικό στο πρόσωπο του 29χρονου διεθνούς φόργουορντ, στην αρχή της κουβέντας, η ανακούφιση, μετά την επικράτηση απέναντι στα Τρίκαλα. Εξήγησε το γιατί, λέγοντας εμφατικά: «Η νίκη, προς το παρόν, απαλύνει την... ανοικτή πληγή που έχουμε στην ομάδα, εξαιτίας της μη αποτελεσματικής εικόνα μας το τελευταίο διάστημα. Δεν είμαστε στο καλύτερο... φεγγάρι μας και όταν μπαίνει το «πρέπει», δημιουργείται άγχος. Οπότε, για τώρα, έπρεπε να κερδίσουμε και το σημαντικό είναι πως τα καταφέραμε».

Εύκολο, βέβαια, να... γυρνά κανείς το κουμπί και από τη μια στιγμή στην άλλη να προσπερνά τις στενάχωρες καταστάσεις, δεν είναι, αλλά όπως λέει η «κολόνα» του Αρη: «Αυτή είναι, γενικά, η ζωή του κάθε επαγγελματία. Αυτό πρέπει να κάνει ο καθένας μας! Παίζουμε δύο παιχνίδια την εβδομάδα και όταν αγωνίζεσαι με αυτόν το ρυθμό, δεν έχεις το περιθώριο να σκέφτεσαι τα αρνητικά. Οπότε, πρέπει να κοιτάς παρακάτω. Δεν υπάρχει άλλη λύση, αυτή είναι η ζωή μας! Μπαίνεις μέσα και παίζεις, χάνεις, κοιτάς παρακάτω. Αν χάσεις ξανά, σε παίρνει λίγο από κάτω, άνθρωποι είμαστε, δεν είμαστε ρομπότ... Υπάρχει πίεση, πέφτεις ψυχολογικά, πρέπει, όμως, να συνεχίσεις. Αγωνιστικά η χρονιά είναι 9-10 μήνες. Δεν υπάρχουν περιθώρια για να τα παρατήσεις!».

Ισχυρό το ελληνικό «δέσιμο»

Σημείο αναφοράς, στην προσπάθεια που καταβάλλεται εσχάτως από τον Αρη, αποτελεί για τον Μιχάλη Τσαϊρέλη το έντονο ελληνικό στοιχείο που υπάρχει στο ρόστερ, μετά τις αλλαγές που έγιναν το τελευταίο διάστημα (σ.σ. τον τερματισμό της συνεργασίας με τους Κουάμε Βον, Μπρεντ Πέτγουεϊ, Ντεμέτρις Μοράντ, Κιθ Μπένσον και την έλευση των Λευτέρη Μποχωρίδη, Ομαρ Προύιτ).

«Εχουμε δείξει στα τελευταία παιχνίδια το πόσο «δεμένο» είναι το ελληνικό στοιχείο της ομάδας, κάνουμε τα πάντα για να κερδίσουμε! Είναι πολύ σημαντικό το ότι οι Ελληνες έχουμε «δεθεί» τόσο πολύ, γνωριζόμαστε χρόνια και αυτό πιστεύω είναι σημαντικό και για τη συνέχεια», σχολίασε. Πρόσθεσε αναφέροντας: «Μου αρέσει να ακούω να φωνάζουν όσο γίνεται πιο πολλοί Ελληνες και να είναι συμπαίκτες μου! Οποιος και αν είναι αυτός, είτε ο Βασιλόπουλος, που είναι ο πιο μεγάλος σε ηλικία στην ομάδα, είτε ο Φλιώνης, είτε ο Χρηστίδης, εγώ το ίδιο συναίσθημα έχω».

Οι αλλαγές στο ρόστερ είναι, από την άλλη, και ένα κομμάτι της αγωνιστικής αστάθειας που παρουσιάζει ο Αρης. «Αν χρειάζεται να σκεφτώ το μεγαλύτερο μειονέκτημα της ομάδας, δεν ξέρω ποιο θα επέλεγα, ίσως το ότι δεν έχουμε προλάβει να βρούμε ρυθμό. Εχει αυτό την ερμηνεία του. Ηρθαν, έφυγαν κάποια παιδιά, αυτό αποδιοργανώνει λίγο την κατάσταση, συν του ότι είμαστε ένα καινούργιο σύνολο. Ολα μαζί έχουν ποσοστό ευθύνης για την εικόνα μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ομάδα δεν έχει βρει ρυθμό. Οταν «χτίζεις» μια ομάδα από το μηδέν, παίρνεις καινούργιους ξένους, στην ουσία μείναμε δυο -τρεις από πέρυσι, φεύγουν ξένοι, έρχονται αργότερα καινούργια πρόσωπα, σε συνδυασμό με τα άσχημα αποτελέσματα, την πίεση και τα εξωαγωνιστικά ζητήματα, έχεις συνέπεια, ως ένα βαθμό, την εικόνα που δείχνουμε τελευταία. Ολα παίζουν το ρόλο τους», υποστήριξε ο Τσαϊρέλης.

Συμπλήρωσε τη σκέψη του επισημαίνοντας: «Ξεκινήσαμε καλά τον πρώτο μήνα (σ.σ. πρώτος παιχνίδι της σεζόν ο αποκλεισμός του ΠΑΟΚ στο Κύπελλο), μετά τα πράγματα άλλαξαν, πέσαμε λίγο ψυχολογικά. Είμαστε ένα σύνολο, δεν μπορώ να πω ξεκάθαρα, φταίει αυτό ή το άλλο. Ο καθένας στο μυαλό του έχει κάτι διαφορετικό, νομίζω πως έπαιξαν όλα το ρόλο τους, στη μέχρι τώρα πορεία μας. Το θέμα είναι να... σηκωθούμε, έχουμε ακόμη δρόμο να βαδίσουμε!».

Η περυσινή χρονιά και ο Γιαννάκης

Στον Αρη προβλήματα υπήρχαν και την περασμένη αγωνιστική περίοδο, αλλά, όπως εξήγησε ο έμπειρος φόργουορντ: «Πέρυσι, σε σχέση με το τώρα, ήταν όλοι πιο συνειδητοποιημένοι ότι η κατάσταση είναι δύσκολη. Από τη μια χρονιά στην άλλη, έχει αλλάξει τελείως η κατάσταση και ο κόσμος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό. Η ομάδα, από εκεί που πήγαινε για πολλά πράγματα, βρίσκεται σε θέση να διεκδικεί πολύ λιγότερα. Η κατάσταση είναι δύσκολη, οι περισσότεροι δεν μπορούν να το κατανοήσουν».

Σημαντικό «φως» στο στενάχωρο σκηνικό της ομάδας, είναι η παρουσία του Παναγιώτη Γιαννάκη. «Ο κόουτς ξέρουμε όλοι τι έχει κάνει, τόσο ως αθλητής, όσο και ως προπονητής. Δε χρειάζεται να γινόμαστε κουραστικοί για τη διαδρομή του. Τη δεδομένη στιγμή γνωρίζει ακριβώς την ψυχολογία του παίκτη και κάνει ό,τι χρειάζεται για να παλεύουμε και να διεκδικούμε νίκες», τα λόγια του Τσαϊρέλη.

Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ

Σε προσωπικό επίπεδο, για τη... μοναξιά που αισθάνεται, το τελευταίο διάστημα, στη ρακέτα και την αναγκαστική χρησιμοποίησή του ως σέντερ, ο Μιχάλης Τσαϊρέλης, είπε: «Για να είμαι ειλικρινής, εμένα που φαίνεται το ίδιο! Είτε παίζω στο “5”, είτε στο “4”, δεν κάνει διαφορά, έχω χρησιμοποιηθεί και στις δύο θέσεις στο παρελθόν. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να βοηθώ να κερδίζει η ομάδα και όχι σε ποια θέση αγωνίζομαι. Οταν χάνουμε, ειδικά, με απασχολούν περισσότερο άλλα θέματα».

Γυρνώντας, δε, το χρόνο πίσω, μοιράστηκε πως εντονότερες στιγμές του στη διάρκεια του 2017 ήταν «Οταν κερδίσαμε την ΑΕΚ, στον ημιτελικό του Κυπέλλου (14/1) και προκριθήκαμε στον τελικό και στην πορεία ο τελικός της διοργάνωσης, στο Παλέ, με τον Παναθηναϊκό», ενώ για το 2018 επιθυμία του είναι: «Να μην έχουμε τραυματισμούς, αυτό θέλω μόνο! Είναι γραφικό, αλλά είναι πραγματικότητα και το σημαντικότερο όλων. Η υγεία είναι το μόνο που έχει σημασία και εκτός μπάσκετ».