Καλαβρός: «Για μεγάλα πράγματα η Κηφισιά»

Ο έμπειρος τεχνικός, με δηλώσεις του στην επίσημη ιστοσελίδα της ΑΕΝΚ, μίλησε για το νέο πόστο του ως μέλος του προπονητικού επιτελείου, τους λόγους που τον οδήγησαν να δεχθεί την πρόταση των διοικούντων την ΚΑΕ, τον Ηλία Παπαθεοδώρου, αλλά και τις μπασκετικές εμπειρίες του. Αναλυτικά τα όσα είπε…

-Ποιοι ήταν οι βασικοί λόγοι που σε έκαναν να ενταχθείς στην ομάδα της Κηφισιάς;
«Αρχικά ο προπονητής και ο τρόπος με τον οποίο με προσέγγισε. Τον Ηλία τον γνωρίζω πολλά χρόνια και τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση. Στη συνέχεια, η σταθερότητα που έχει η ομάδα της Κηφισιάς διοικητικά, αλλά και το αγωνιστικό πνεύμα που έδειξε στο περσινό πρωτάθλημα. Παρ’ όλο που είναι νεοφώτιστη στην Basket League έδειξε ότι μπορεί να αφήσει εποχή. Έχει φτιαχτεί για μεγάλα πράγματα. Σημαντικό ρόλο επίσης έπαιξαν και τα ονόματα των παικτών που έχει, γιατί το να δουλεύεις με παίκτες όπως ο Κακιούζης, ο Τσαλδάρης και ο Λιακόπουλος είναι ένα κίνητρο για κάθε προπονητή».

-Ποια ήταν η εικόνα που είχες για την Κηφισιά παρακολουθώντας την πέρυσι;
«Η ομάδα πρώτα απ’ όλα μου έβγαζε αγωνιστική υγεία και επειδή παρακολούθησα και κάποιες ημέρες από την προετοιμασία της είδα μια ομάδα με αρχές, οι οποίες έμπαιναν στην προπόνηση και φαινόντουσαν στον αγώνα. Ήταν μια ομάδα σοβαρή, οι παίκτες ακολουθούσαν το πλάνο του προπονητή, είχαν πιστέψει στη φιλοσοφία του προπονητή κι αυτό έβγαινε στο γήπεδο. Αυτό ουσιαστικά έφερε την επιτυχία. Δεν ήταν μόνο η εμπειρία των παικτών, πολλές ομάδες έχουν έμπειρους παίκτες αλλά δεν κατάφεραν στην πρώτη χρονιά να βγουν στην 5άδα».

-Με δεδομένο ότι ένας μικρός κορμός Ελλήνων παικτών έμεινε από πέρυσι, ποια θα είναι η αγωνιστική φιλοσοφία που θα δούμε φέτος;
«Είναι θετικό ότι έμειναν βασικοί παίκτες και επιπλέον σχεδόν όλη η μπασκετική Ελλάδα θέλει να έρθει στην Κηφισιά κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Νομίζω ότι θα ακολουθηθεί η ίδια αγωνιστική συνταγή και φιλοσοφία με την περσινή, με κάποιο εμπλουτισμό νέων στοιχείων και μικρές αλλαγές. Ο κόουτς ξέρει καλύτερα τα σημεία που δεν πήγε καλά η ομάδα και σε συνεργασία με εμάς θα τα διορθώσουμε και θα κρατήσουμε τα καλά στοιχεία που βοήθησαν την ομάδα να βγει 5η».

-Θεωρείσαι από τους καλύτερους προπονητές στον τομέα της ατομικής προπόνησης των παικτών. Πόσο σημαντικό είναι για έναν αθλητή να δουλεύει και σε ατομικό επίπεδο, πέρα από την προπόνηση που κάνει με την ομάδα του;
«Πάρα πολύ σημαντικό! Για εμένα είναι το Α και το Ω για έναν αθλητή. Παράδειγμα, έχεις έναν αθλητή που του λείπουν στοιχεία και παραστάσεις από το παιχνίδι του και πρέπει να του βάλεις στοιχεία στο παιχνίδι του και υπάρχουν και οι έμπειροι τους οποίους πρέπει να τους κρατάς φρέσκους και σε εγρήγορση. Δεν νομίζω για παράδειγμα στον Κακιούζη να μπορεί να δείξεις πολλά νέα πράγματα, μπορείς βέβαια να του βάλεις ένα στοιχείο στο παιχνίδι του, όμως η φιλοσοφία με τους πιο έμπειρους παίκτες είναι να τους έχεις φρέσκους. Να διατηρήσουμε τα ποσοστά τους στο σουτ στο ίδιο επίπεδο ή να τα καλυτερέψουμε, να δούμε τι δεν πήγε καλά στο παιχνίδι και να το δουλέψουμε. Το σκάουτινγκ πλέον σε ξεγυμνώνει και πρέπει κάθε χρόνο να βάζεις ένα δύο καινούρια στοιχεία στο παιχνίδι σου. Αυτό είναι το νόημα της ατομικής προπόνησης και δεν είναι μόνο για το καλοκαίρι, όλη τη χρονιά πρέπει να το κάνεις».

-Έχεις δουλέψει δίπλα σε πολλούς καλούς προπονητές τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ποια στοιχεία κράτησες και από ποιους;
«Κοίτα, ο μέντορας μου είναι ο Κώστας Πολίτης και από τον Πολίτη κράτησα την πειθαρχία του και τις αρχές που έχει σαν άνθρωπος. Κυρίως την πειθαρχία του, την αγωνιστική πειθαρχία που είχε σαν προπονητής, αλλά και εξωαγωνιστικά. Από το Γιώργο Μπαρτζώκα κράτησα τον τρόπο με τον οποίο «χτίζει» την ομάδα του. Έχει μια απίστευτη αρμονία στον τρόπο με τον οποίο φτιάχνει την ομάδα. Δεν υπήρχε ούτε ένα ερωτηματικό, «εάν κάνουμε αυτό τι θα γίνει μετά;» Είχε απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα. Από τον Τσάρλς Μπάρτον έμαθα πάρα πολλά στο κοουτσάρισμα. Εκπληκτικός κόουτς την ώρα του ματς. Από τον Πανάζιο κράτησα τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεσαι στα μεγάλα αστέρια όπως ο Γκίλπερτ Αρίνας. Έμαθα και την τριγωνική επίθεση από τον Πανάζιο, που ναι μεν δεν χρησιμοποιείται πολύ πλέον, αλλά είναι πολύ μεγάλο εργαλείο για έναν προπονητή να την ξέρει. Όλα τα plays στο μπάσκετ είναι κομμάτια της τριγωνικής επίθεσης. Αυτά σε γενικές γραμμές, αλλά κυρίως η συνεργασία μου με τους Πολίτη και Μπαρτζώκα έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της φιλοσοφίας μου».

-Ποιες είναι οι εμπειρίες σου από τις πρόσφατες σου δουλείες στην Κίνα με την ομάδα του Γιάο Μινγκ και στη Νέα Ζηλανδία; Δύο διαφορετικοί ήπειροι, δύο διαφορετικές μπασκετικές φιλοσοφίες…
«Η δουλειά στην Κίνα, στους Σανγκάι Σαρκς, ήταν καταπληκτική, τεράστια εμπειρία, γιατί πραγματικά δεν έχω δουλέψει ξανά με παιδιά που έχουν τόσα πολλά προσόντα. Δεν θα έλεγα ταλέντο, αλλά προσόντα. Έβλεπες ψηλόλιγνα παιδιά με ύψος 2,08μ., 2,11μ. κι έπαιζαν στο «3». Προσόντα που μόνο από Σέρβους τα βλέπεις στην Ευρώπη και σου έφερναν 5-6 παιδιά κάθε μήνα καινούρια, που έλεγες τι κορμιά είναι αυτά. Τα προσόντα και το ταλέντο που είδα στην Κίνα δεν τα έχω δει πουθενά. Βέβαια, είναι φυσιολογικό αφού έχουν 1,6 δισ. πληθυσμό. Επίσης, είναι εμπειρία να δουλεύεις με τον αυταρχικό τρόπο που δουλεύουν οι Κινέζοι και να προσαρμοστείς στη δική τους φιλοσοφία. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο για εμένα, γιατί είναι παλιά μυαλά και δεν έχει αλλάξει αυτό. Στη Νέα Ζηλανδία σαφέστατα και είναι πιο πίσω μπασκετικά από την Ευρώπης, όμως και εκεί έχει καλό μπάσκετ. Το πρωτάθλημα είχε πολύ ενδιαφέρον, απλώς εκεί ζουν για το ράγκμπι, το έχουν θεό τους. Βέβαια, το να δουλέψω εκεί σαν πρώτος προπονητής με βοήθησε στο γίνω καλύτερος βοηθός. Βλέπω το παιχνίδι πολύ πιο ώριμα πια… Στην Κίνα αφοσιώθηκα στο play development, δηλαδή στο πώς να εξελίξεις ένα ταλέντο να το βοηθήσεις να φθάσει στην κορυφή, και στη Νέα Ζηλανδία έμαθα να σκέφτομαι σαν πρώτος προπονητής το οποίο θα με βοηθήσει τα μέγιστα σαν βοηθό».

-Από τις άλλες χώρες στις οποίες έχεις δουλέψει;
«Εντάξει, στη Νορβηγία ήταν παλιά, δεν θα σταθώ. Στην Αμερική, κολεγιακό μπάσκετ καταπληκτικά και στη Γερμανία μου έκανε μεγάλη εντύπωση η οργάνωσή τους και το πόσο αμφίρροπο ήταν το πρωτάθλημα. Όλοι μπορούσαν να κερδίσουν τον οποιονδήποτε. Ο πρώτος έχανε για πλάκα στην έδρα του από το δέκατο…».

-Και για να κλείσουμε, επειδή είσαι λάτρης του Μαραντόνα, ειλικρινά πες μου, με Ντιέγκο το έχανε η Αργεντινή φέτος;
«Τώρα να έβαζε σορτσάκι ο Μαραντόνα θα το κέρδιζε μόνος του! Δεν συγκρίνεται με κανέναν!».