«Superman» αποθεώνει Διαμαντίδη!

Ο «Σούπερμαν» παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Βήμα» και μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τον αρχηγό του Παναθηναϊκού. Αναλυτικά η συνέντευξη του Χάουαρντ…

-Μέσα σε λίγες ώρες τάισες τα περιστέρια στο Σύνταγμα έπαιξες λατέρνα στην Ερμού, πρόβαρες μια περικεφαλαία στην Πλάκα και έπαιξες μπάσκετ με νεαρούς αθλητές στην Αργυρούπολη…
«Πέρασα φανταστικά! Αυτό που θα μου μείνει όμως ήταν τα περιστέρια. Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να ταΐσω βάζοντας την τροφή στα χέρια και στους ώμους μου. Ήταν τρομερή εμπειρία. Μου άρεσε επίσης που περπατήσαμε ανάμεσα στα μαγαζιά, πήγαμε στην Πλάκα και δοκίμασα την περικεφαλαία του Λεωνίδα. Από όταν ήμουν μικρός μου άρεσε φανατικά η ελληνική Ιστορία. Αλήθεια που πέφτει η Σπάρτη; Μακάρι να μπορούσα να την επισκεφθώ! Να αισθανθώ λίγη από τη δύναμη των 300 πολεμιστών του Λεωνίδα. Έχω δει πολλές φορές την ταινία και μου άρεσε τόσο πολύ που έχω αποστηθίσει τους διαλόγους. Ειδικά το σημείο όπου ο πρωταγωνιστής φωνάζει… «This is Sparta» (Εδώ είναι Σπάρτη)».

-Μην το πάρεις στραβά, αλλά… ανάλογες κραυγές έβγαζαν οι Έλληνες και στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ 2006 απέναντι στις ΗΠΑ, στη Σαϊτάμα της Ιαπωνίας, όπου σημειώθηκε η μεγάλη έκπληξη…
«Δεν είχα παίξει σε εκείνο το ματς! Εννοώ δεν είχα αγωνιστεί πολύ. Το θυμάμαι καλά εκείνο το παιχνίδι, αλλά προφανώς ο κόουτς Σιζέφσκι είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. Μου δίνετε όμως την ευκαιρία να σας πω το εξής: Πιστεύω ότι μια ομάδα δεν χρειάζεται να είναι γεμάτη σούπερσταρ για να διακριθεί. Αρκεί να συνδυάσει ταλέντο με καλή χημεία για να τα καταφέρει. Μια ομάδα με σταθερό κορμό παικτών, οι οποίοι γνωρίζονται με κλειστά μάτια μεταξύ τους, μπορεί να πετύχει πολλά πράγματα. Όπως η Εθνική Ελλάδας στην Ιαπωνία.  Δεν είχε πλουσιότερο ταλέντο από εμάς, αλλά οι παίκτες της είχαν ομοιογένεια, έπαιξαν έξυπνα και γι’ αυτό μας κέρδισαν. Γι’ αυτό και επιμένω ότι στη δική μου ομάδα, τους Ορλάντο Μάτζικ, θέλω συμπαίκτες που να τα δίνουν όλα στο παρκέ και όχι να είναι γεμάτη σούπερσταρ. Μια ομάδα όπως η Ελλάδα».

-Μετά την ήττα σας στη Σαϊτάμα αρκετά αμερικανικά δίκτυα είχαν υποστηρίξει ότι η βασική αιτία ήταν η έλλειψη κινήτρου, ενώ αντιθέτως ο αρχηγός της Ελλάδας, Μιχάλης Κακιούζης, θα έχει να το λέει στα εγγόνια του…
«Μπορώ να μιλήσω για τον εαυτό μου. Είχα πολύ ισχυρό κίνητρο! Απλώς δεν μπορείς να κάνεις πολλά από τον πάγκο. Κάθε φορά όμως που χάνει η Εθνική ΗΠΑ από οποιαδήποτε ομάδα του εξωτερικού γίνεται πρωτοσέλιδο».

-Αλήθεια παρακολουθείς την πορεία του ευρωπαϊκού μπάσκετ; Παρεπιπτόντως, γνωρίζεις ότι ο MVP της Ευρωλίγκας και αντίπαλός σου στην Ιαπωνία, Δημήτρης Διαμαντίδης, ανήκει στην ίδια εταιρία που σπονσοράρει και εσένα;
«Μπορώ να πω ότι μου αρέσει πολύ το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά λόγω της τεράστιας διαφοράς ώρας είναι δύσκολο να παρακολουθώ αγώνες. Χαίρομαι που ανήκω στην ίδια εταιρεία με τον Διαμαντίδη, έναν παίκτη που έχει απογειώσει το παιχνίδι του και αναδείχθηκε MVP της Ευρωλίγκας. Είναι σπουδαία αυτά που έχει πετύχει στην Ευρώπη και του εύχομαι τα καλύτερα».

-Ένας παίκτης με συμβόλαιο κοντά στα 18 εκατ. δολάρια όπως εσύ δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί σε ευρωπαϊκό σύλλογο. Δεδομένου ωστόσο ότι μπορεί να προκύψει λοκ άουτ στο ΝΒΑ θα το σκεφτόσουν να παίξεις για λίγο στην Ευρώπη;
«Δεν το έχω σκεφτεί. Δεν θα είχα πρόβλημα, αλλά πιστεύω ότι αν έχουμε λοκ άουτ στο ΝΒΑ θα προτιμήσω να κάνω πράγματα τα οποία δεν έχω χρόνο να κάνω όσο αγωνίζομαι στο πρωτάθλημα. Μου αρέσει η υποκριτική, να παίζω σε ταινίες, σε καρτούν, να ανοίγω συνεχώς καινούργιες πόρτες και να γνωρίζω διαφορετικά πεδία. Από την άλλη, δεν ξεχνώ ότι η βασική μου απασχόληση είναι το μπάσκετ, οπότε κατά τη διάρκεια πιθανού λοκ άουτ δεν θα σταματήσω να γυμνάζομαι και να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος».

-Εκτός από τις διακρίσεις σου στα παρκέ του ΝΒΑ, είσαι πασίγνωστος για το φιλανθρωπικό σου έργο. Δεδομένου ότι θα έχεις σίγουρα φίλους που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα λόγω της παγκόσμιας κρίσης, αντιλαμβάνεσαι ότι οι δωρεές είναι ένας τρόπος που σε κάνει να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου;
«Μου αρέσει να ανταποδίδω και να βοηθάω ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Έχω υπάρξει και στις δύο πλευρές. Για πολλά χρόνια δεν είχαμε αρκετά ως οικογένεια, αλλά ποτέ δεν γκρινιάξαμε. Πάντοτε ευγνωμονούσα τον Θεό για τα μικρά πράγματα που είχαμε και τώρα που με ευλόγησε ώστε να βγάζω τόσα χρήματα δεν γίνεται να μην τα επιστρέψω στην κοινωνία. Θεωρώ ευλογία τις φιλανθρωπίες και πρέπει να το κάνουν όλοι όσοι έχουν την οικονομική ευχέρεια. Να δίνουν πίσω, να προσφέρουν ένα χαμόγελο σε ανθρώπους που το χρειάζονται. Ήταν πάντα ο στόχος μου να βοηθώ τους άλλους».