«Μαθαίνω από τον καλύτερο»

Ο Έλληνας φόργουορντ μίλησε στην εφημερία «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» με τα καλύτερα λόγια για τον προπονητή του, τους συμπαίκτες του και τους αδελφούς Γιαννακόπουλους. Διαβάστε ένα απόσπασμα της συνέντευξης του Κώστα Καϊμακόγλου…

- Φοβηθήκατε ότι μόλις στο δεύτερο λεπτό του τέταρτου τελικού τραυματίστηκε ο Διαμαντίδης;
«Πιστεύω ότι, αν προλαβαίναμε να το σκεφτούμε, ίσως και να επηρεαζόμασταν περισσότερο. Ευτυχώς που η πίεση του ματς και ο προπονητής μας δεν το επέτρεψαν. Ότι και να πω εγώ για τη σημασία που έχει ο Διαμαντίδης στον Παναθηναϊκό θα είναι λίγο. Να ξέρετε όμως πως ο Δημήτρης έπαιξε και σε αυτό το παιχνίδι με τον δικό του τρόπο. Και μας βοήθησε να τελιώσουμε τη δουλειά που αρχίσαμε. Αν δεν τα καταφέρναμε, σίγουρα τα δεδομένα θα άλλαζαν με δραματικό τρόπο. Γι’ αυτό νιώσαμε την ανάγκη να του αφιερώσουμε τη νίκη. Τόσες φορές μας είχε βγάλει εκείνος από τη δύσκολη θέση. Του το χρωστάγαμε».

- Μίλησες για τον προπονητή σας, τι κερδίζει ένας παίκτης παίζοντας για τον Ομπράντοβιτς;
«Εκτός από τίτλους, αυτοπεποίθηση. Ξέρουμε ότι είναι ο κορυφαίος. Το καταλαβαίνουμε δουλεύοντας μαζί του καθημερινά. Κάθε παίκτης του νιώθει σιγουριά πως, αν ακολουθήσει τις οδηγίες του, έχει τις περισσότερες πιθανότητες να πετύχει τον στόχο που έχει βάλει η ομάδα. Δεν χρειάζεται να κάνει δεύτερες σκέψεις. Ξέρει τι κάνει, πότε το κάνει και γιατί το κάνει. Οπότε ανεξάρτητα αν νικήσεις ή χάσεις, είσαι σίγουρος ότι έκανε αυτό που έπρεπε. Και η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι. Οι μεγάλες ομάδες φαίνονται από τον τρόπο που αντιδρούν και στην ήττα και στη νίκη».

- Γιατί ο Παναθηναϊκός κερδίζει τον Ολυμπιακό;
«Γιατί μόλις χάσαμε το κύπελλο μας περίμενε ο κόσμος στο ξενοδοχείο και μας αποθέωσε. Πέρυσι, μόλις είχε χάσει από… εμάς (σ.σ. Μαρούσι) και αποκλείστηκε από την Ευρωλίγκα στο ΤΟΠ16, μαζεύτηκαν χίλια άτομα. Υπάρχει εμπιστοσύνη. Μια εμπιστοσύνη όμως που «χτίστηκε» με τον καιρό και ενισχύθηκε με τα αποτελέσματα. Δεν απονεμήθηκε».

- Ποιο είναι το βασικότερο όπλο σας;
«Ότι δεν είμαστε εγωιστές, αλλά έχουμε εγωισμό. Νιώθουμε μία οικογένεια με ξεκάθαρους κανόνες και ρόλους. Η διοίκηση διοικεί, ο προπονητής και οι συνεργάτες του προπονούν και οι παίκτες παίζουν. Ο ένας βλέπει τον άλλον ως συνεργάτη και χαίρεται για τη χαρά του, συμπαραστέκεται στη στενοχώρια του. Κανείς δεν λογαριάζει πόσα χρήματα παίρνει ο άλλος ή πόση προβολή του αναλογεί. Το παράδειγμα το δίνουν οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι, που ζουν για την ομάδα. Οι προπονητές που αποδίδουν την επιτυχία στους παίκτες. Οι παλιοί που αγκαλιάζουν τους καινούριους και τους δείχνουν τον δρόμο. Αυτή η συνέχεια και η ομοιογένεια στη νοοτροπία και στο αγωνιστικό προφίλ είναι θέμα χαρακτήρων. Ο Τσαρτσαρής έλεγε ότι ο Φώτσης είναι καλύτερος, ο Καλάθης ότι έμαθε από τον Διαμαντίδη, ο Μπατίστ γιατί βοηθάει τον Βουγιούκα και τον Μάριτς γιατί ξέρει πως όσο καλύτεροι γίνουν τόσο περισσότερο χρόνο θα τον ξεκουράσουν στη διάρκεια της σεζόν».