«Μπορούμε το triple crown»

Ο παίκτης των «πράσινων» δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στον αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό (15/05) και τον στόχο του triple crown, εκφράζοντας την πεποίθησή του ότι ο Παναθηναϊκός έχει αναγάγει το μπάσκετ σε επιστήμη.

Αναλυτικά η συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»:

-Ας πάμε λίγο πίσω. Αλήθεια ένιωσες καθόλου απογοήτευση, σκέφτηκες να τα παρατήσεις τότε που ο Ομπράντοβιτς σε είχε καθίσει στον πάγκο και σε υποχρέωνε να παρακολουθήσεις με φόρμα παιχνίδια με πολύ πιο αδύναμους αντιπάλους από την Μπαρτσελόνα;

Ούτε στιγμή. Κατ' αρχήν γιατί πίστευα στον εαυτό μου και ήξερα ότι μπορούσα να προσφέρω αυτό που μου ζητούσε ο προπονητής μου. Άλλωστε, μέσα από αυτή τη διαδικασία είχα την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω και να τοποθετήσω στα σωστά κουτάκια πολλά χρήσιμα στοιχεία, που τα αξιοποίησα στη συνέχεια, μέσα και έξω από το παρκέ. Έβαλα το κεφάλι κάτω και δούλεψα όσο σκληρά μπορούσα. Μιλώντας με τους συμπαίκτες μου και ξέροντας ότι ο κόουτς είναι δίκαιος, ήξερα πως ότι κάνει το κάνει για το καλό μου. Για να με βοηθήσει να γίνω καλύτερος.

-Τελικά αυτή η μέθοδος έπιασε…

Με μένα ναι, δεν ξέρω αν το ίδιο θα συνέβαινε με κάποιον άλλον. Ενδεχομένως ο τρόπος για τον καθένα είναι διαφορετικός. Μην ξεχνάμε ότι εγώ έμαθα το μπάσκετ και έπαιξα τα περισσότερα χρόνια μου στις ΗΠΑ. Εκεί όπου ο τρόπος σκέψης και στυλ είναι τελείως διαφορετικά. Από πέρυσι που υπέγραψα στον Παναθηναϊκό, βρίσκομαι σε μία διαδικασία εκπαίδευσης. Κάθε μέρα που περνάει, σε κάθε προπόνηση, σε κάθε αγώνα, το καλοκαίρι με την Εθνική, εμπεδώνω και νέα δεδομένα που με αλλάζουν και ως παίκτης και ως άνθρωπο. Είμαι τυχερός  ότι όλο το χρόνο κάνω προπόνηση μαζί με τους καλύτερους. Και στην ομάδα μου, και στην Εθνική. Πιστεύω ότι ένα οικογενειακό διπλό με αντίπαλο τον Διαμαντίδη, τον «Ντρου», τον Σάτο, ή πέρυσι τον Βασίλη Σπανούλη, τον Σάρας είναι πολλές φορές πιο ζόρικο από ένα επίσημο παιχνίδι.

-Ποιοι σε στήριξαν σε στιγμές που ένιωθες ανασφάλειες;

Εκτός από τους προπονητές μου, όλοι οι συμπαίκτες μου. Η ατμόσφαιρα μεταξύ μας είναι τρομερή. Ο ένας βοηθάει τον άλλον, γιατί  έχουμε έναν κοινό σκοπό και στόχο. Εγώ δεν θα έλεγα μόνο ότι στηρίζει ο ένας τον άλλον, αλλά και ότι ο ένας στηρίζεται στον άλλον.

-Θα κουραστείς αν σε ξαναρωτήσω για τον Δημήτρη Διαμαντίδη;

Μπα, εκείνος πάντως πρέπει να κουράστηκε να κουβαλάει τόσα βραβεία, την παραμονή του τελικού. Ήρθε πίσω από το γκαλά και τα έκρυψε, λες και τα είχε. κλέψει.

Ναι, αλλά την άλλη μέρα σας ξύπνησε, εσένα , τον Μπόγρη, τον Ζούμπο και τον Καραμολέγκο, και πριν το πρωινό σας πήγε για σουτ στο «Παλάου Σαν Τζόρντι»…

Αν πηγαίνει εκείνος στις οκτώ, εμείς πρέπει να πηγαίνουμε από τις έξι.

-Ποια είναι η βασικότερη αλλαγή που παρατηρείς στον εαυτό σου, εσύ που τον… ξέρεις καλύτερα;

Ότι προσπαθώ να μην είμαι τόσο παρορμητικός στις αποφάσεις μου. Στη Φλόριντα παίζαμε με πιο γρήγορο στιλ. Στην Ευρώπη και ειδικά στον Παναθηναϊκό, το βασικότερο που πρέπει να μπορείς να κάνεις είναι να διαβάζεις τη φάση. Και όχι μόνο την πρώτη πάσα, αλλά και δυο τρεις πάσες μετά, όταν αρχίσουν οι περιστροφές. Υπό αυτή την έννοια βρίσκομαι στην ομάδα που αυτό το κομμάτι το έχει αναγάγει σε επιστήμη.

-Ναι, αλλά το ευχαριστιέσαι ή καταπιέζεσαι;

Με είδες πάνω στο βάθρο την ώρα της απονομής. Σου φάνηκα καταπιεσμένος; Το βασικότερο που έχω καταλάβει είναι ότι έχει διαφορά το να παίζεις θεαματικά και να ξέρεις να κερδίζεις. Αν δεν κάνω λάθος, στον επαγγελματικό αθλητισμό το δεύτερο είναι σημαντικότερο.

-Ποια είναι η πιο βασική απ’ όλες τις συμβουλές που σου έχει δώσει ο Ομπράντοβιτς;

Να παίζω χρησιμοποιώντας το μυαλό μου.

-Αυτό σου φώναξε όταν έκανες εκείνο το βιαστικό σου στο 33^ο λεπτό του τελικού; Μην το αρνηθείς γιατί ακόμα παίζει το σχετικό βίντεο στο Youtube.

Ναι, αλλά μου είπε ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή έπαιζα πολύ καλά. Είχε δίκιο, πάντα βλέπουμε ή τον ακούμε νιώθουμε σιγουριά. Ξέρει τι κάνει, πως το κάνει και γιατί το κάνει. Έχει φτάσει οκτώ φορές μέχρι το τέλος αυτής της διαδρομής. Είναι ο καλύτερος.

-Πότε σιγουρεύτηκες ότι θα στεφθείς πρωταθλητής Ευρώπης; Όταν υπέγραψες στον Παναθηναϊκό, όταν αποκαθηλώσατε την Μπαρτσελόνα στα πλέι οφ ή όταν τελείωσε το ματς με την Μακάμπι στη Βαρκελώνη;

Αυτή η ερώτηση είναι παγίδα. Όλα αυτά που είπες είναι ένα παζλ. Όταν τελείωσε το ματς με τη Μακάμπι είναι η τελική μου απάντηση. Εντάξει, πέρυσι υπέγραψα σε μία ομάδα που ήταν ήδη πρωταθλήτρια Ευρώπης, ανήκει σταθερά τα τελευταία χρόνια στην ελίτ, αλλά αυτό δεν αποτελεί εγγύηση. Απλά σου αυξάνει τις πιθανότητες να διεκδικήσεις υψηλούς στόχους. Πέρυσι, από δικά μας λάθη, «κολλήσαμε» στο ΤΟP 16. Κι αυτό μας πείσμωσε. Επίσης ξέρω ότι πολλοί σπουδαίοι παίκτες χρειάστηκε να περιμένουν και δέκα χρόνια για να γευτούν αυτή τη χαρά. Άλλοι πάλι δεν τα κατάφεραν ποτέ. Με την Μπαρτσελόνα ήταν μία οριακή μονομαχία. Μέχρι τότε δεν παίζαμε τόσο καλά, όμως πιστεύαμε στην ομάδα μας. Κάναμε μία τρομερή σειρά και βγάλαμε έξω το φαβορί. Άνοιξε ο δρόμος, οι πιθανότητες έγιναν ακόμη πιο πολλές, τουλάχιστον 25%. Από εκεί και πέρα και με τη Σιένα, που απέκλεισε τον Ολυμπιακό, για να μην το ξεχνάμε, αλλά και την Μακάμπι χρειάστηκε να δώσουμε μάχες. Ήταν δύο παιχνίδια νοκ άουτ. Απλώς εμείς ήμασταν πανέτοιμοι και κάναμε αυτό που έπρεπε. Αν δεν το κάναμε θα σου έλεγα εγώ.

-Με την Μπαρτσελόνα, με το μαρκάρισμα του Ναβάρο, λες και εκτοξεύτηκες σε άλλο επίπεδο.

Ακολούθησα τις οδηγίες. Ή τουλάχιστον προσπάθησα. Είχα τις απαραίτητες πληροφορίες για τον τρόπο που κινείται ο Ναβάρο. Με βοήθησε και η δική μου ταχύτητα. Κατάλαβα ότι τον χρόνο μου τον κέρδισα μέσα από την άμυνα.

-Βάθρο, απονομή, υποδοχή…

Φοβερές στιγμές, δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Νιώθεις κι εσύ πιο ευτυχισμένος όταν κάνεις πολλούς άλλους ανθρώπους ευτυχισμένους.

-Θέλουν το 7^ο και το 8^ο για να φτάσουν τη Ρεάλ…

Πρώτα έχουμε τον τελικό κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, που μας νίκησε πέρυσι, μετά τα ημιτελικά με τον ΠΑΟΚ και μετά τους τελικούς. Λογικά με τον Ολυμπιακό θέλουμε να κάνουμε το triple crown. Κάθε τι στην ώρα του.

-Ποιος σε πήρε πρώτος τηλέφωνο, μετά τον τελικό;

Ο αδελφός μου, ο Πατ. Μου έλεγε ότι ήταν περήφανος. Δεν ήρθε γιατί ήταν στις ΗΠΑ. Είδε το ματς από το ΝΒΑ ΤV. Πέρυσι με το Μαρούσι μας είχαν κάνει μεγάλη ζημιά στο ΟΑΚΑ.

-Μήπως σε πήρε κανένας από το Ντάλας, που έχει τα δικαιώματα σου στο ΝΒΑ; Ο Νέλσον δεν έκρυψε ότι τους ενδιαφέρεις.

Αυτή τη στιγμή είμαι συγκεντρωμένος στην προσπάθεια που έχουμε να πάρουμε άλλους δύο τίτλους. Ειλικρινά δεν με απασχολεί.  Έχω έναν χρόνο συμβόλαιο, με οψιόν του Παναθηναϊκού. Από την άλλη δεν θα πω ψέματα: Μπορεί η καταγωγή μας να είναι από τη Λήμνο, αλά έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει σε μία χώρα όπου όνειρο του κάθε νέου μπασκετμπολίστα είναι να παίξει και να κάνει καριέρα στο ΝΒΑ. Μη με ρωτήσεις τίποτε άλλο γι' αυτό το θέμα.