Μπατίστ: «Περισσότερους τίτλους»

Ο Αμερικανός σέντερ του Παναθηναϊκού, μίλησε στις εφημερίδες «Εξέδρα» και «Goal» αναλύοντας το Final-4 και τη συνέχεια…

Οι δηλώσεις στην εφημερίδα «Εξέδρα»:

Για τα συναισθήματά του: «Ένιωσα απίστευτη χαρά όταν είδα τον Μήτσο να με καλεί. Ένιωσα ότι αξίζαμε εκείνος, εγώ και ο «Τσάρτσα» να σηκώσουμε το τρόπαιο. Είμαστε πάντα μαζί… Τον ευχαριστώ για την τιμή που μας έκανε», δήλωσε ο Αμερικανός φόργουορντ, ο οποίος σε σχόλιο για το ότι πανηγύρισε σαν μικρό παιδί, είπε: «Φυσικά… Έτσι πρέπει… Το να κατακτάς την Ευρωλίγκα είναι η απόλυτη ικανοποίηση και χαρά. Είναι ο μεγαλύτερος τίτλος και όταν πηγαίνεις στο φάιναλ φορ, παρά τα σκαμπανεβάσματα που είχες, και το κατακτάς με τον τρόπο που το κατακτήσαμε εμείς είναι τεράστια χαρά. Είναι σίγουρα ο πιο γλυκός. Υπήρξαν πολλοί αμφισβητίες φέτος. Το 2007 οι περισσότεροι το περίμεναν λόγω της ομάδας που είχαμε και του ότι το φάιναλ φορ γινόταν στην Αθήνα. Το 2009 έγινε κάτι ανάλογο… Πολλοί πόνταραν τα λεφτά τους σε εμάς. Όταν όμως αποδεικνύεις στους άλλους ότι έκαναν λάθος, η ικανοποίηση που νιώθεις είναι ακόμη μεγαλύτερη».

Για πρώτη φορά στην ευρωπαϊκή του καριέρα ο Μάικ Μπατίστ συμπεριλήφθηκε (και επισήμως) στους κορυφαίους της Ευρωλίγκας, ενώ λίγες ώρες αφότου παρέλαβε το σχετικό βραβείο, πήρε στα χέρια του και την κούπα. Ερωτηθείς για το αν θα μπορούσε να ζητήσει κάτι περισσότερο, απάντησε: «Περισσότερους τίτλους φυσικά! Έχουμε μπροστά μας τον τελικό του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, έχουμε τα πλέι οφ και θέλουμε να στεφθούμε ξανά πρωταθλητές Ελλάδας, όπως πέρυσι που κατακτήσαμε τον τίτλο μέσα στο ΣΕΦ! Θα πρέπει να σπάσουμε το πλεονέκτημα έδρας που έχουν… Θα δούμε… Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε ακόμη, όμως για λίγες ώρες θέλω να χαρώ αυτό που καταφέραμε και μετά θα γυρίσουμε και πάλι στη δουλειά…».

Οι δηλώσεις στην εφημερίδα «Goal»:

Για τον εαυτό του: «Οι τραυματισμοί που είχα τα τελευταία χρόνια δεν ήταν μείζονος σημασίας. Ωστόσο δεν είμαι ο ίδιος παίκτης. Εχω μεγαλώσει και δεν μπορώ να είμαι όπως στα 25 ή στα 26. Επειδή ήμουν μαθητής του παιχνιδιού όλα τα προηγούμενα χρόνια αυτό που κατάλαβα είναι ότι πρέπει να βρεις άλλους τρόπους για να βοηθήσεις την ομάδα να είναι επιτυχημένη. Δεν είμαι τόσο αθλητικός όπως παλιά, αλλά μπορώ να παίξω ακόμη σε υψηλό επίπεδο. Πολλά πράγματα μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά όσο το κορμί λέει ότι είμαι καλά, θα συνεχίσω να παίζω».

Για την χειρότερη στιγμή της φετινής χρονιάς: «Φέτος δεν ήμασταν όπως τα προηγούμενα χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι η πορεία μας ήταν ελαφρώς επίπεδη. Δεν είχαμε μεγάλες διακυμάνσεις. Δεν φτάσαμε ποτέ ψηλά σε απόδοση, μα ούτε και πολύ χαμηλά. Θα έλεγα ότι η χειρότερη, η πιο αρνητική καμπύλη της χρονιάς, ήταν η ημέρα που γνωρίσαμε την ήττα από τη Λιέτουβος στην έδρα μας. Τότε που μαχόμασταν για το πλεονέκτημα στα πλέι οφ, αλλά καταλήξαμε να χάσουμε».

Για τις αναμετρήσεις με την Μπαρτσελόνα: «Εγώ πίστευα ότι έχουμε καλές πιθανότητες. Οταν μάθαμε ότι η Κάχα κέρδισε τη Λιέτουβος κι εμείς θα παίζαμε με την Μπαρτσελόνα, δεν φοβήθηκα ποτέ. Εξάλλου, όλα τα παιδιά συμφωνήσαμε ότι αν θέλαμε να καταφέρουμε κάτι σπουδαίο στη φετινή σεζόν, θα έπρεπε να μετρήσουμε τους εαυτούς μας απέναντι στους καλύτερους. Και η κατάταση είχε αντιστραφεί. Το 2010, όταν αντιμετωπίσαμε ο ένας τον άλλον στο Τop-16, αυτοί είχαν τρομερό κίνητρο διότι αντιμετώπιζαν εμάς που ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης. Φέτος συνέβη το αντίθετο. Ηταν τεράστιο κίνητρο για εμάς».

Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: «Τι να πω; Τι μπορώ να πω;Είναι ο προπονητών των παικτών. Ο δικός τους άνθρωπος. Είναι δύσκολο να βρεις κόουτς που να περνούν την πόρτα του γηπέδου και να σου ζητούν να δουλέψεις τόσο σκληρά. Εντάξει, είμαι σίγουρος ότι σε πολλές ομάδες σε ολόκληρη την Ευρώπη θα υπάρχουν προπονητές που εργάζονται πάρα πολύ σκληρά, που ζητούν πολλά, αλλά ο Ομπράντοβιτς είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Ισως να γνωρίζετε ότι στον Ομπράντοβιτς δεν του αρέσει να παίζει ζώνη. Ούτε φυσικά αυτό το box and 1 που παίξαμε κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Δεν το είχε χρησιμοποιήσει ποτέ διότι δεν του αρέσει. Από τη στιγμή που παίξαμε αυτήν την άμυνα εναντίον της Μπαρτσελόνα πείστηκα, έλαβα το μήνυμα ότι αυτός ο άνθρωπος έχει την επιθυμία, τη διάθεση και τα κότσια για να κάνει τα πάντα για να κερδίσει. Τον ενδιαφέρει η νίκη και είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να την κατακτήσει. Ο Ομπράντοβιτς έκανε αυτό που έπρεπε και προσωπικά εξέλαβα αυτές τις αναμετρήσεις ως ένα τεστ για εμάς. Να δούμε πόσο καλή ομάδα είμαστε, παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε τα τρία παιδιά μαζί μας, τον Σπανούλη, τον Σάρας και τον Πέκοβιτς. Μετά τις δύο νίκες στο ΟΑΚΑ η αυτοπεποίθησή μας εκτοξεύθηκε στα ύψη».

Για την Σιένα: «Είχαμε στο μυαλό μας το γεγονός ότι είχαν κερδίσει τον Ολυμπιακό, ενώ εμείς είχαμε ηττηθεί και μάλιστα δύο φορές. Ακόμα κι εγώ σκέφτομαι πολλές φορές ότι, αν παίξω με έναν αντίπαλο που έχει χάσει από κάποιον τον οποίο εγώ έχω κερδίσει, η αυτοπεποίθηση είναι πολύ υψηλή. Ετσι λοιπόν πίστευα ότι και τα παιδιά της Σιένα θα σκέφτονταν με τον ίδιο τρόπο. Ολοι έλεγαν ότι εμείς είμαστε το φαβορί, αλλά προσωπικά δεν «αγόραζα» αυτές τις κουβέντες. Ο Διαμαντίδης, ο Τσαρτσαρής, ακόμα κι εγώ, προσπαθήσαμε να μεταδώσουμε στα υπόλοιπα παιδιά ότι δεν πρέπει να πάμε στο φάιναλ φορ με τις μύτες ψηλά. Να έχουμε πίστη, αλλά όχι τουπέ. Μετά την πρόκριση επί της Μπαρτσελόνα προσέξαμε πολύ. Δεν ξετρελαθήκαμε. Δεν χάσαμε το μέτρο. Ξέραμε ότι μπορούσαμε να γνωρίζουμε την ήττα οποιαδήποτε στιγμή, ειδικά στο φάιναλ φορ που είναι δύο μοναδικά παιχνίδια»

Για τον τελικό απέναντι στην Μακάμπι: «Είχαμε εκπληκτικό πλάνο. Ξέραμε τι έπρεπε να κάνουμε για να κερδίσουμε. Ημασταν εκπληκτικοί στην άμυνα, στην επίθεση πήραμε πολλές βοήθειες από όλα τα παιδιά και έτσι κατακτήσαμε το τρόπαιο».

Για τον Βασίλη Σπανούλη: «Με τον Βασίλη είχα μία πολύ ιδιαίτερη σχέση. Ολοι το γνωρίζουν. Δεν ήταν απλά ο συγκάτοικός μου, ήταν ένας φίλος, με τον οποίο μιλούσαμε για τα πάντα, για τη ζωή, τις γυναίκες μας, είχαμε πολλά κοινά. Οταν αποφάσισε να πάει στον Ολυμπιακό, ήταν λίγο περίεργο και στην αρχή δεν ήθελα καν να το πιστέψω. Οταν τον άκουσα, αναρωτήθηκα... Να τον πάρω τηλέφωνο ώστε να κάνω μία προσπάθεια να τον μεταπείσω ή μήπως θα έπρεπε να τον αφήσω να πάρει τη δική του απόφαση. Επέλεξα το δεύτερο. Η απώλεια του Μπίλι ήταν σκληρή για μένα. Ηταν ο καλύτερος φίλος μου. Είχαμε απίστευτες σχέσεις και φαντάσου ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν αστόχησε στο τελευταίο σουτ με την Αργεντινή, ήμουν αυτός που τον πήρε πρώτος τηλέφωνο και του ζήτησα να σηκώσει το κεφάλι ψηλά. Να του πω ότι δεν έγινε τίποτα και ότι μετά από αυτό το άστοχο σουτ θα γίνει πιο δυνατός. Μου λείπει ο Βασίλης, αλλά δεν το σκέφτομαι. Είμαστε φίλοι, αλλά μέσα στο γήπεδο δεν υπάρχουν φιλίες, συγγενικές σχέσεις ή οτιδήποτε τέτοιο.Είναι λογικό να μιλάμε στο τηλέφωνο. Πριν από τα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα μού είπε ότι, αν υπάρχει μία ομάδα που μπορεί να κερδίσει την Μπαρτσελόνα, είστε εσείς».