Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη…

Αν σκεφτεί κανείς την πορεία της «ένωσης» τα τελευταία χρόνια θα καταλάβει ότι φαινόταν από χιλιόμετρα μακριά ότι η ώρα του –απόλυτου- ξεπεσμού δεν αργούσε.

Το μόνο ευχάριστο που προκύπτει πλέον είναι ότι η ΑΕΚ μπορεί να επιλέξει να πέσει στη Β’ Εθνική και να γλιτώσει από τα –μεγάλα- χρέη που την ταλανίζουν.

Πίσω στη φετινή σεζόν όμως. Το Onsports σας θυμίζει μερικά από τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν τον «δικέφαλο» στον υποβιβασμό που κρίνεται πέρα για πέρα δίκαιος.

Χάθηκε το μέτρημα!

Η ΑΕΚ με άλλους ξένους ξεκίνησε τη χρονιά και με άλλους την τελείωσε. Βέβαια δεν είναι η μόνη ομάδα που το έπραξε αυτό. Είναι όμως η μόνη ομάδα η οποία είχε στην αρχή έναν παίκτη, τον έδιωξε όμως στη συνέχεια τον έφερε ξανά πίσω! Ο λόγος για τον Ντάρκο Κοχαντάρεβιτς ο οποίος είχε αποχωρήσει όταν στον πάγκο βρισκόταν ο Μηνάς Γκέκος και επέστρεψε όταν τα ηνία ανέλαβε ο Άγγελος Κορωνιός.

Αναλυτικά η ΑΕΚ είχε στο ρόστερ της τους Άντονι Γκράντι, Λαμόντ Μακ, Ρόντρικ Μελς, Έντι Σάννον, Πάτρικ Σπαρκς. Αυτοί οι πέντε έφυγαν. Οι ξένοι παίκτες οι οποίοι απάρτιζαν το ρόστερ «ένωσης» στο τέλος της σεζόν ήταν οι Τέρελ Καστλ, Ντάρκο Κοχαντάρεβιτς, Τζάρετ Χαρτ, Φλίντερ Μπόιντ, Βούλε Μάντιτς και Σαρόντ Κάρι.

Από όλους όσους γράφτηκαν παραπάνω οι μόνοι που πρόσφεραν ήταν οι Καστλ και Κοχαντάρεβιτς.

Ο Γκράντι είχε όλα τα φόντα για να βοηθήσει όμως ήταν πολύ ακριβός, ο Μακ έφυγε απογοητευμένος, ο Μελς μία απ’ τα ίδια, ενώ ο Σάννον και ο Σπαρκς δεν έδειξαν καν καλά στοιχεία.

Σχετικά με εκείνους οι οποίοι ολοκλήρωσαν τη σεζόν, ο Τζάρετ Χαρτ δεν δικαίωσε τις προσδοκίες και δεν έκανε την παραμικρή διαφορά, ο Μπόιντ ήταν μετριότατος, ο Μάντιτς δεν μπορεί να κριθεί διότι και μόνο το γεγονός ότι τα προηγούμενα χρόνια αγωνιζόταν στην Α2, τα λέει όλα, ενώ ο Κάρι δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου, επειδή απλά δεν έκανε.

Η αλλαγή έδρας

Προβλήματα υπήρχαν και με τα γήπεδα που χρησιμοποίησε ως έδρα η ΑΕΚ. Το κλειστό του Αιγάλεω φιλοξένησε τον εντός έδρας αγώνα του «δικέφαλου» με το Μαρούσι, ενώ στα πρώτα ματς και μέχρι εκείνο με τον Πανελλήνιο έπαιζε στο κλειστό του Ελληνικού με το οποίο πάντως υπήρξε δικαστική κόντρα από την οποία η «ένωση» βγήκε χαμένη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κατάσταση του γηπέδου του Ελληνικού ήταν –επιεικώς- τραγική καθώς δεν λειτουργούσαν οι ηλεκτρονικοί πίνακες, ενώ δεν υπήρχε και θέρμανση.

Ακολούθησε η μετακόμιση στη Ζωφριά. Τα πράγματα εκεί ήταν κάπως καλύτερα, αλλά και πάλι μόνο ιδανικά δεν θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κάποιος.

Η σύγκριση με τους υπόλοιπους

Από άποψη ιστορίας η ΑΕΚ είναι μέσα στις πέντε μεγαλύτερες ομάδες του ελληνικού μπάσκετ. Οι επιτυχίες της είναι πολύ μεγάλες με κορυφαίες στιγμές τα δύο ευρωπαϊκά Κύπελλα του 1968 και του 2000. Όμως αγωνιστικά τη φετινή σεζόν ο «δικέφαλος» ήταν η δεύτερη χειρότερη ομάδα με τον Ηρακλή. Ο Ηλυσιακός ήταν σαφέστατα πιο ποιοτικός και αυτό φάνηκε, μιας και οι Ιλισιώτες διεκδίκησαν τη νίκη ακόμα και στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό!

Αντίθετα η ΑΕΚ γινόταν συχνά – πυκνά ο σάκος του μποξ. Και από άποψη ρόστερ αν το δει κάποιος και πάλι ο Ηλυσιακός ήταν ανώτερος. Ενώ μάλιστα είδε και τον καλύτερό του παίκτη, τον Τζίμι Μπάξτερ, στο κρισιμότατο παιχνίδι με τον Πανελλήνιο να μη συνεισφέρει τα μέγιστα…

Συμπέρασμα…

Στην ΑΕΚ θα πρέπει μέσα από τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουν να βρουν τον τρόπο να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους. Ιδανική προοπτική είναι η ομάδα να πέσει στη Β’ Εθνική και να βρει κάποιον επενδυτή σοβαρό, ο οποίος θα κάνει μετρημένες κινήσεις και θα οδηγήσει την ομάδα εκεί που της αξίζει. Στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα της Α1. Αν αυτό είναι αδύνατο, θα φανεί στο μέλλον…