«Θα μεγαλουργήσει ξανά»
Το συγκρότημα του Γιάννη Ιωαννίδη, έχοντας στις τάξεις του «το κορυφαίο δίδυμο που έπαιξε ποτέ στην Ευρώπη», τον Γκάλη και τον Γιαννάκη, αλλά και χιλιάδες κόσμου στο πλευρό του είχε την ατυχία να πέσει πάνω στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Φίλιπς Μιλάνο του Μπομπ Μάκαντου. «Είχε προηγηθεί μια χρονιά κατά την οποία σιγόβραζε η μετέπειτα επιτυχία του Άρη. Όλοι περίμεναν πως θα ακολουθήσει μια ευρωπαϊκή επιτυχία και πράγματι ήταν μια χρονιά εποποιίας για ολόκληρο το ελληνικό μπάσκετ. Το καλοκαίρι κατακτήσαμε το Ευρωμπάσκετ, στη συνέχεια ο Άρης προκρίθηκε στο Φάιναλ Φορ. Το 1988 ήταν η χρονιά του μπάσκετ 100%. Ήταν πολύ μεγάλη επιτυχία που η ομάδα κατάφερε να πάει στη Γάνδη, η ατυχία ήταν που κλήθηκε να αντιμετωπίσει την πιο έμπειρη και μεστή Μιλάνο. Ήταν διαφορετικές οι εποχές τότε, το ιταλικό μπάσκετ μεσουρανούσε, δεν είναι όπως τώρα», εξήγησε ο Νίκος Φιλίππου.
Ο Άρης δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, για να διεκδικήσει τον τίτλο, αφού ηττήθηκε με 87-82 από τη Φίλιπς Μιλάνο και περιορίστηκε στη συμμετοχή του στον μικρό τελικό. «Μπορούσε και το δικαιούταν ο Άρης. Δεν τα κατάφερε λόγω απειρίας. Ήταν και διαφορετικές οι συνθήκες τότε. Έπαιζε μόνο ένας ξένος, η ομάδα είχε πολύ έντονο το ελληνικό στοιχείο. Βέβαια, για αυτό αγαπήθηκε τόσο πολύ από όλο τον κόσμο κι έμεινε ορόσημο από εκείνα τα χρόνια. Την επιτυχία του Άρη τη θυμόμαστε γλυκά όχι μόνο εμείς, αλλά ολόκληρη η Ελλάδα».
Ακριβώς αυτή η αγάπη του κόσμου οδήγησε στην… απόβαση στο Βέλγιο. Η παρουσία των Ελλήνων φιλάθλων ήταν τόσο εντυπωσιακή, που ακόμα μνημονεύεται. Ο νυν τιμ μάνατζερ της Εθνικής Ανδρών παραδέχεται: «Όλος αυτός ο κόσμος ήρθε με τη χαρά και τη διάθεση να απολαύσει την εμπειρία, που ήταν πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. Και μας άγχωσε, αλλά και μας δυνάμωσε. Για αυτό που στενοχωρούμαστε είναι πως του αφήσαμε αυτή την πικρή ανάμνηση της 4ης θέσης. Το ταξίδι αυτό δεν είχε ευτυχή κατάληξη, παρότι όλοι πίστευαν σε εμάς. Οι αντίπαλοι μας υπολόγιζαν και μας σέβονταν, δεν είναι τυχαίο πως ευτυχήσαμε να έχουμε το κορυφαίο δίδυμο που έπαιξε ποτέ στην Ευρώπη, από τότε δεν έχει συνυπάρξουν ξανά δύο τέτοιοι παίκτες. Μας σέβονταν και μας φοβούνταν κι αυτό αύξανε και τις προσδοκίες του κόσμου. Δεν ταξιδέψαμε στη Γάνδη απλώς για τη συμμετοχή, αλλά με μεγάλα όνειρα. Στον αθλητισμό όμως, πάντα ή κερδίζεις ή χάνεις. Στο μπάσκετ δεν έχει καν ισοπαλία. Ήταν άδικο που ο Άρης πήγε σε τρία Φάιναλ Φορ ((1988, 1989, 1990) και δεν έπαιξε σε κανέναν τελικό, μια και την πρώτη χρονιά πέσαμε πάνω στη Μιλάνο και μετά στη Γιουγκοπλάστικα, που ήταν υπερδύναμη».
Η παρθενική συμμετοχή ελληνικής ομάδας σε Φάιναλ Φορ και η πρώτη από τις συνολικά τέσσερις που έχει πάρει μέρος (τρεις με τον Άρη και μία με τον ΠΑΟΚ το 1993) του άφησε τελικά γλυκόπικρη γεύση. Τι του έμεινε, τόσα χρόνια μετά; «Όλη εκείνη η μεγάλη εκδρομή που κάναμε. Η απομόνωσή μας στο ξενοδοχείο, η συγκλονιστική παρουσία των φιλάθλων, η άγνοια κινδύνου που είχαμε, μια και συμμετείχαμε για πρώτη φορά σε Φάιναλ Φορ. Δεν τα καταφέραμε και μας έμεινε μια πικρία, αν και τα επόμενα χρόνια συνεχίσαμε να πρωταγωνιστούμε, ασχέτως εάν και πάλι δεν καταφέραμε να πάρουμε έναν τίτλο, όπως δικαιούμασταν».
Κλείνοντας, ο Νίκος Φιλίππου δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στον τωρινό Άρη: «Ο Άρης είναι μια υπολογίσιμη δύναμη, είναι καταξιωμένος στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Έχει τον πιο μπασκετικό κόσμο στην Ελλάδα. Από εκεί και πέρα, βέβαια, δεν είναι μόνο το όνομα. Ούτε μόνο οι παίκτες. Υπάρχει και η διοίκηση. Ο κόσμος αγαπάει την ομάδα, εάν βρεθεί η κατάλληλη χημεία και δέσουν και πάλι όλα τα συστατικά, ο Άρης θα μεγαλουργήσει ξανά εντός και εκτός Ελλάδας. Έχει τις βάσεις».
Η πορεία του Άρη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988 και το Φάιναλ Φορ της Γάνδης ΕΔΩ.
