Δεκατέσσερα χρόνια μετά… (vid)

Η ομάδα της Θεσσαλονίκης έπρεπε να καλύψει τη διαφορά των έντεκα πόντων (66-77) σκορ με το οποίο ηττήθηκε στο πρώτο παιχνίδι στο Αλεξάνδρειο από την Τόφας Προύσα. Ο Λευτέρης Σούμποτιτς και οι παίκτες του ανέτρεψαν όλα τα προγνωστικά, φτάνοντας σε μια παλικαρίσια νίκη με σκορ 88-70, βγάζοντας στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χιλιάδες οπαδούς της και σε κάθε γωνιά που υπήρχε φίλος της ομάδας. Κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών εκείνης της αξέχαστης βραδιάς μίλησαν στην επίσημη ιστοσελίδα του Άρη και μοιράστηκαν τις αναμνήσεις τους και τις ανεπανάληπτες στιγμές που έζησαν.

Τι θυμάστε από εκείνη τη μέρα;

Μάριο Μπόνι: «Θυμάμαι τα πάντα. Θυμάμαι το γήπεδο που ήταν ασφυκτικά γεμάτο από Τούρκους φιλάθλους, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει ένα πανηγυρικό κλίμα όντας σίγουροι, μετά τη νίκη τους στη Θεσσαλονίκη, ότι θα κατακτούσαν τον τίτλο.Εμείς όμως τους χαλάσαμε τα σχέδια.Όλοι μας ήμασταν έτοιμοι να κερδίσουμε και να πάρουμε το Κύπελλο. Παίξαμε με μεγάλη αποφασιστικότητα, πραγματοποιώντας μια εκπληκτική εμφάνιση.Στο τέλος του παιχνιδιού οι Τούρκοι φίλαθλοι δυσαρεστημένοι με την έκβαση του αγώνα άρχισαν να πετούν αντικείμενα στο παρκέ. Εκκενώθηκε το γήπεδο. Εμείς από την πλευρά μας απολαμβάναμε την κάθε στιγμή καθώς είχαμε πάρει το Κύπελλο μέσα σε μια καυτή έδρα».

Ντίνος Αγγελίδης: «Όταν μπήκαμε στο γήπεδο αντικρίσαμε το πάρτι που είχαν ετοιμάσει οι Τούρκοι φίλαθλοι καθώς ήταν σίγουροι ότι θα κατακτήσουν το τρόπαιο. Βλέποντας λοιπόν αυτό το εορταστικό κλίμα φανατιστήκαμε κι άλλο. Επίσης όλη αυτή η ατμόσφαιρα μας έδωσε και κουράγιο γιατί ο αντίπαλος είχε στο μυαλό του πως θα κερδίσει το Κύπελλο και ήταν λογικό να χάσει τη συγκέντρωσή του. Υπήρχε μεγάλο πάθος από την πλευρά μας κατά τη διάρκεια του αγώνα και τελικά ανταμειφθήκαμε, κατακτώντας τον τίτλο».

Γιάννης Σιούτης: «Θυμάμαι σχεδόν τα πάντα. Είναι μέσα στο μυαλό μου χαραγμένη η κάθε στιγμή του παιχνιδιού και όλα όσα ακολούθησαν. Εκείνο που είχε ξεχωρίσει από την πρώτη στιγμή του αγώνα ήταν το πανηγυρικό κλίμα από πλευράς Τούρκων φιλάθλων καθώς ήταν σίγουροι ότι θα κατακτήσουν τον τίτλο έπειτα από την πρώτη τους νίκη στη Θεσσαλονίκη. Εμείς από την πλευρά μας είχαμε απόλυτη συγκέντρωση σε όλη τη διάρκεια της προηγούμενης και της ημέρας του αγώνα. Ξέραμε ότι μπορούσαμε να τα καταφέρουμε παρότι ήταν δύσκολο το έργο μας. Πιστεύαμε ότι έχουμε τη δυνατότητα να ανατρέψουμε το -11 του πρώτου αγώνα και τα καταφέραμε».

Τζανής Σταυρακόπουλος: «Θυμάμαι την κάθε λεπτομέρεια του παιχνιδιού καθώς είναι από τις αναμνήσεις που δεν διαγράφονται εύκολα. Το περιβάλλον ήταν πολύ εχθρικό μέσα στην έδρα της Τόφας Μπούρσα. Προφανώς οι Τούρκοι ήθελαν να μας ασκήσουν κάποια πίεση γιατί το είχαν σίγουρο το Κύπελλο αλλά η ομάδα μας κατάφερε να παίξει πολύ καλά και κατάφερε να ανατρέψει τα προγνωστικά».

Γιώργος Φλώρος: «Αυτό που θυμάμαι είναι ότι εμείς είχαμε πάει να κερδίσουμε, να καλύψουμε τη διαφορά και να πάρουμε το Κύπελλο.  Δεν ξέρω αν το πίστευε πολύς κόσμος μετά την ήττα του πρώτου αγώνα. Ήμασταν αποφασισμένοι να κατακτήσουμε τον τίτλο από τη στιγμή που ξεκινήσαμε το ταξίδι μας στην Τουρκία μέχρι και τη στιγμή που ξεκίνησε το παιχνίδι. Η δίψα για την διάκριση φαινόταν στα μάτια όλων των παικτών».

Αλέξης Παπαδάτος: «Ήταν ένα παιχνίδι όπου οι περισσότεροι δεν μας έδιναν ελπίδες να κερδίσουμε μετά την ήττα με έντεκα πόντους στην έδρα μας, στην πρώτη αναμέτρηση. Εμείς το πιστεύαμε όμως πολύ. Είχαν ετοιμάσει γιορτή οι Τούρκοι πριν τον αγώνα και πανηγύριζαν την κατάκτηση του τροπαίου πριν γίνει το δεύτερο παιχνίδι. Παίζοντας πολύ καλά, στο τέλος πανηγυρίσαμε τον τίτλο».

Αισθανόσασταν ψυχολογική πίεση μετά την ήττα με έντεκα πόντους στο Αλεξάνδρειο;

Μάριο Μπόνι: «Η πίεση που αισθανόμασταν πράγματι ήταν μεγάλη. Κυρίως μετά την ήττα μας στη Θεσσαλονίκη οι φίλαθλοι είχαν απογοητευτεί. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια εφημερίδα που έγραφε «Ελάτε με το Κύπελλο ή μην επιστρέψετε πίσω». Ξέραμε όμως ότι είχαμε μια πολύ καλή ομάδα και ότι μπορούσαμε να γυρίσουμε με το Κύπελλο στις αποσκευές μας».

Ντίνος Αγγελίδης: «Πηγαίναμε να παίξουμε στην Τουρκία για το καλύτερο. Στο πρώτο παιχνίδι στο Αλεξάνδρειο πιστεύαμε ότι θα ήταν εύκολα τα πράγματα για εμάς. Διαψευστήκαμε όμως . Ήταν ένα ματς χωρίς αύριο καθώς έπρεπε να καλύψουμε και τη διαφορά των έντεκα πόντων. Ήμασταν φανατισμένοι και στο γήπεδο βγήκε ο εγωισμός για τον τρόπο που είχαμε χάσει στο γήπεδό μας. Αποδείχθηκε πως αυτό λειτούργησε ευεργετικά».

Γιάννης Σιούτης: «Η αλήθεια είναι ότι το κλίμα ήταν φορτισμένο μετά το πρώτο παιχνίδι και υπήρχε αμφισβήτηση προς εμάς. Κάποιοι θεώρησαν ότι τελείωσε το θέμα τίτλος. Παρόλα αυτά μπορέσαμε και βρήκαμε τη δύναμη. Ξέραμε ότι ήμασταν καλύτερη ομάδα και επικεντρωθήκαμε στο στόχο μας και σε όσα μας είπε ο προπονητής μας. Ο κ. Σούμποτιτς βοήθησε πολύ την ομάδα γιατί μας έκανε να πιστέψουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Έτσι φτάσαμε σε αυτήν τη μεγάλη νίκη».

Τζανής Σταυρακόπουλος: «Η ήττα στο Αλεξάνδρειο μας είχε ταρακουνήσει. Ξέραμε ότι ήμασταν καλύτερη ομάδα από την Τόφας Μπούρσα αλλά όταν χάνεις με έντεκα πόντους στην έδρα σου πηγαίνεις εκεί όντας λίγο μαζεμένος. Δεν ήμασταν βέβαιοι ότι θα πάρουμε το Κύπελλο καθώς ήταν δύσκολο το έργο μας αλλά μας βγήκε σε καλό γιατί παίξαμε χωρίς άγχος , πιάσαμε καλή απόδοση και κερδίσαμε καλύπτοντας τη διαφορά».

Γιώργος Φλώρος: «Όταν παίζεις σε έναν τελικό η πίεση είναι δεδομένη. Υπήρχε βέβαια μεγαλύτερη πίεση καθώς είχαμε χάσει μέσα στην έδρα μας. Αγωνιζόμασταν μέσα στην Τουρκία που ήταν κάτι ιδιαίτερο. Έπρεπε να πάρουμε και τη διαφορά οπότε όλα αυτά μεγάλωναν την ένταση».

Αλέξης Παπαδάτος: «Όταν φεύγαμε από τη Θεσσαλονίκη, δεν πηγαίναμε απλά για να παίξουμε ένα παιχνίδι. Ήμασταν πεπεισμένοι ότι μπορούμε να κερδίσουμε και να καλύψουμε τη διαφορά. Πιστεύαμε στην ομάδα μας γιατί ήταν πολύ καλή. Επίσης ένα ακόμα γεγονός που μας πείσμωσε ήταν ότι συνομιλώντας μεταξύ μας στα αποδυτήρια λέγαμε πώς είναι δυνατόν να πανηγυρίζουν πριν ακόμα γίνει το παιχνίδι; Και έτσι με σωστή αγωνιστική συμπεριφορά καταφέραμε να πάρουμε τη νίκη».

Τι άλλαξε μέσα σε μια βδομάδα;

Μάριο Μπόνι: «Είχαμε συνειδητοποιήσει ότι ήμασταν καλύτερη ομάδα από την Τόφας Μπούρσα. Βλέποντας το βίντεο του πρώτου αγώνα πολλές φορές όλη η ομάδα μαζί, καταλάβαμε ότι δεν ήταν δυνατόν αυτή η ομάδα να μας κέρδισε με έντεκα πόντους. Όταν μάλιστα μιλούσαμε μεταξύ μας λέγαμε συνεχώς πως δεν μπορεί να χάσουμε από την Τόφας άλλη φορά. Πάμε να παίξουμε στην Τουρκία και να τους διαλύσουμε. Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα ανατροπών. Και ποτέ δεν μπορείς να προκαταλάβεις ένα αποτέλεσμα».

Γιάννης Σιούτης: «Μας είχε πειράξει η ήττα του πρώτου αγώνα γιατί δεν είχαμε παίξει σύμφωνα με τις δυνατότητές μας. Τα πράγματα πήγαν ανάποδα και χάσαμε. Όμως επειδή είχαμε πολύ καλούς παίκτες με προσωπικότητα , μπορέσαμε και ανατρέψαμε όλη την κατάσταση. Θέλαμε να αποδείξουμε ότι στο πρώτο παιχνίδι δεν ήμασταν εμείς. Έτσι στο δεύτερο ματς στην Τουρκία παίξαμε με μεγάλη αποφασιστικότητα και ολοκληρώσαμε το παιχνίδι όχι με νίκη αλλά με θρίαμβο».

Τζανής Σταυρακόπουλος: «Δεν άλλαξε κάτι συγκεκριμένο. Πιστεύαμε ότι ήμασταν καλύτερη ομάδα. Ταρακουνηθήκαμε μετά το παιχνίδι στο Αλεξάνδρειο αλλά η στεναχώρια αυτή μας βγήκε σε καλό. Βγήκε ο εγωισμός μας και αντιδράσαμε».

Γιώργος Φλώρος: «Στον κάθε αγώνα ο παίκτης αγωνίζεται για να αποδείξει κάτι. Δεν άλλαξε κάτι στο συγκεκριμένο ματς. Απλά στο παιχνίδι αυτό είχαμε να παλέψουμε με μια πληθώρα πραγμάτων όπως η πρώτη μας κακή εμφάνιση, η οποία δεν είναι άξια ανάλυσης. Είχαμε απογοητεύσει τον κόσμο και τους εαυτούς μας και θέλαμε να ανατρέψουμε όλο αυτό το αρνητικό κλίμα. Ξέραμε ότι ήμασταν καλύτεροι και έμενε να το δείξουμε και στο γήπεδο».

Αλέξης Παπαδάτος: «Αφού είχαμε αποκλείσει τη Μπενετόν στον ημιτελικό, πολλοί πίστεψαν ότι ήμασταν το φαβορί. Στον πρώτο αγώνα πιστεύαμε ότι θα κερδίζαμε πιο εύκολα και αιφνιδιάζοντας μας σε κάποιους τομείς πήραν τη νίκη στην έδρα μας. Στο δεύτερο παιχνίδι λοιπόν ήμασταν πιο προετοιμασμένοι. Ξέραμε τι θα αντιμετωπίζαμε. Είχαμε πεισμώσει μετά την ήττα και θέλαμε να αποδείξουμε στους φιλάθλους μας τι αξίζαμε».

Πόσο περήφανοι αισθανθήκατε που μια ελληνική ομάδα κατέκτησε τίτλο μέσα στην Τουρκία;

Μάριο Μπόνι: «Γνωρίζω καλά την αντιπαλότητα που υπάρχει μεταξύ των δυο χωρών. Ήταν πραγματικά απίστευτο αυτό που κατορθώσαμε. Το αντιληφθήκαμε μετά το τέλος του παιχνιδιού παρακολουθώντας τηλεοπτικά εικόνες από τους πανηγυρισμούς των φιλάθλων μας στο Λευκό Πύργο. Νιώθαμε πραγματικά πολύ περήφανοι. Ήταν μεγάλη στιγμή όχι μόνο για τους φίλους του Άρη αλλά για όλους τους Έλληνες. Οι φίλαθλοι μας το χάρηκαν , ξεχύθηκαν στους δρόμους φορώντας τις κίτρινες φανέλες και για μάς αυτό ήταν συγκλονιστικό. Όλα έχουν μείνει χαραγμένα μέσα στην καρδιά μου. Βλέπω το μετάλλιο που έχω από εκείνη τη μέρα και πραγματικά ανατριχιάζω ακόμα και σήμερα».

Ντίνος Αγγελίδης: «Για μένα προσωπικά ήταν ο δεύτερος ευρωπαϊκός τίτλος με την ομάδα. Σαφέστατα όμως ήταν πολύ πιο έντονο το συναίσθημα που κερδίσαμε μέσα στην Τουρκία. Θεωρώ ότι ο Άρης κατακτώντας τον δεύτερο του τίτλο αυτό από μόνο του σε κάνει πολύ περήφανο. Φυσικά το κερασάκι στην τούρτα ήταν που κερδίσαμε μια τουρκική ομάδα μέσα στην έδρα της και υπήρχε ιδιαίτερα μεγάλος ενθουσιασμός».

Γιάννης Σιούτης: «Ήταν μια πάρα πολύ σημαντική στιγμή. Μια μένα ήταν ο πρώτος τίτλος της καριέρας μου και τα συναισθήματά μου δεν μπορώ να τα περιγράψω με λόγια. Κάτω μάλιστα από αυτές τις συνθήκες νομίζω ότι η κατάκτηση του τροπαίου μέσα στην Τουρκία το κάνει ακόμα πιο σπουδαίο. Σαφώς αισθάνθηκα περήφανος εκείνο το βράδυ».

Τζάνης Σταυρακόπουλος: «Όταν κατακτάς ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο νιώθεις έτσι και αλλιώς περήφανος. Πόσο μάλλον όταν αυτό γίνεται μέσα στην Τουρκία και με τον τρόπο που έγινε. Το πιο σημαντικό είναι ότι κάνεις χαρούμενους και περήφανους πολλούς ανθρώπους και αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για τον κάθε αθλητή».

Γιώργος Φλώρος: «Ήταν μεγάλη υπόθεση που κατακτήσαμε το Κύπελλο μέσα στην Τουρκία για τους γνωστούς λόγους. Αλλά όπως και να έχει ήταν ένας τελικός που κέρδισε μια ελληνική ομάδα. Οπότε σαφώς και είχε πάρει μεγάλη διάσταση και ήταν κάτι περισσότερο από ένας τελικός».

Αλέξης Παπαδάτος: «Προσωπικά έχω κατακτήσει τρεις τίτλους στην καριέρα μου. Τον έναν από αυτούς τον έχω πάρει στην Ελλάδα και τους άλλους δυο τους κατέκτησα στην Τουρκία. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα. Είναι σημαντικό το να κερδίζεις τον αντίπαλο μέσα στην έδρα του και να κατακτάς έναν τίτλο».

Όσον αφορά την υποδοχή που σας επεφύλαξαν οι φίλαθλοι του Άρη. Τι έχετε να πείτε;

Μάριο Μπόνι: «Τι να πρωτοθυμηθώ! Αυτό που έζησα είναι πραγματικά απίστευτο, συγκλονιστικό. Δεν μπορούσαμε να προσγειωθούμε στο αεροδρόμιο καθώς όλοι οι φίλαθλοι της ομάδας μας περίμεναν στον αεροδιάδρομο. Ήταν ασταμάτητοι !Φανταστικοί! Το αεροπλάνο κουνιόταν από τους φίλους του Άρη. Περιμέναμε ώρα ώστε να καταφέρουμε να κατεβούμε. Κάναμε ώρες για να φτάσουμε στο Λευκό Πύργο αλλά οι στιγμές ήταν ανεπανάληπτες».

Ντίνος Αγγελίδης: «Για να σταθμεύσει το αεροπλάνο κάναμε μισή ώρα γιατί είχε μαζευτεί κόσμος.  Οι στιγμές ήταν ανεπανάληπτες. Επίσης θυμάμαι τον Πρόεδρο της ομάδας, το συγχωρεμένο Ζαφείρη Σαμολαδά που ανέβηκε στις σκάλες του αεροπλάνου και του παρέδωσα το Κύπελλο ως αρχηγός του Άρη. Κάναμε τέσσερις ώρες ως το Λευκό Πύργο αλλά άξιζε τον κόπο».

Γιάννης Σιούτης: «Αυτό που συνέβη ήταν απίστευτο. Ο κόσμος μας περίμενε στοαεροδρόμιο, αποθεώνοντας την ομάδα. Να φανταστείτε είχαμε πρόβλημα ακόμα και για να κατέβουμε από το αεροπλάνο. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάναμε τέσσερις ώρες να φτάσουμε από το αεροδρόμιο στο Λευκό τον Πύργο. Είναι στιγμές που δεν ξεχνάς ποτέ».

Τζανής Σταυρακόπουλος: «Δεν ξεχνιέται αυτό. Ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Σχεδόν όλη η Θεσσαλονίκη ήταν στο δρόμο. Το λεωφορείο πήγε σχεδόν στα χέρια από τους φίλους του Άρη από το αεροδρόμιο στον Λευκό Πύργο. Μια διαδρομή μισής ώρας την κάναμε σε τέσσερις. Η αγάπη του κόσμου δεν ξεχνιέται με τίποτα και αξίζει η κάθε προσπάθεια και η κάθε θυσία».

Γιώργος Φλώρος: «Ήταν συγκλονιστικό και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Κάναμε από το αεροδρόμιο έως τον Λευκό Πύργο τέσσερις ώρες. Τρομερό αυτό που ζούσαμε. Ο κόσμος έβγαινε στα μπαλκόνια και πανηγύριζε».

Αλέξης Παπαδάτος: «Απίστευτο αυτό που ζήσαμε. Οι φίλαθλοι είχαν μπει στον αεροδιάδρομο με αναμμένους πυρσούς .Κάναμε πολλές ώρες να φτάσουμε στον Λευκό Πύργο. Ήταν φοβερό αυτό το πράγμα. Ο κόσμος του Άρη είναι ο πιο μπασκετικός κόσμος στην Ελλάδα και γινόταν χαμός στους δρόμους. Για κάθε αθλητή οι στιγμές αυτές του μένουν χαραγμένες και όλες αυτές οι αναμνήσεις έχουν μεγάλη αξία».