Τάιλερ Χάινς: «Ο αδελφός μου, Κάιλ»

Ο Τάιλερ Χάινς μίλησε στην εφημερίδα Goal για τη σχέση του με τον Κάιλ και το πώς αντιμετωπίζει ο ίδιος τη μεγάλη επιτυχία που σημειώνει στον Ολυμπιακό ο αδερφός του.

«Μεγαλώνοντας, εγώ και ο Κάιλ, περάσαμε πολλά πράγματα που διαδραμάτισαν τον ρόλο τους ώστε να γίνουμε αυτό που είμαστε σήμερα. Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται και μας το μεταφέρουν για ποιους λόγους ο Κάιλ κι εγώ φυσικά παίζουμε τόσο δυνατά, τόσο σκληρά με τόσο πάθος και συνήθως αποσπάμε πολύ κολακευτικά σχόλια για την καρδιά και την επιθυμία που βγάζουμε στο παιχνίδι», είπε αρχικά ο άσος του Περιστερίου και πρόσθεσε:

«Μεγαλώνοντας λοιπόν στο σπιτικό των Χάινς μάθαμε να είμαστε σκληροί και δυνατοί, δημιουργώντας παράλληλα ένα δικό μας σύμπαν αρχών και αξιών μεταφερόμενες προς εμάς από τους γονείς μας. Δύο κουβέντες που ακολουθούν τον Κάιλ όσο κι εμένα από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας μάς έχει ο πατέρας μας και τις επαναλάμβανε σχεδόν κάθε μέρα: «Ποτέ να μην είστε δεύτεροι, ποτέ να μην είστε ακόλουθοι και ουρές. Να είστε πάντα ηγέτες, πρωτοπόροι». Η μητέρα μάς έλεγε... «Ο,τι κι αν κάνεις στη ζωή σου να δίνεις το 100%. Το αίμα σου, τον ιδρώτα και τα δάκρυά σου»».

Στη συνέχεια, ανέφερε: «Ημασταν πάντα ανταγωνιστικοί και πολεμιστές. Από τότε κιόλας που μεγαλώναμε. Από πολύ μικρά παιδιά. Συχνά πυκνά ανεβαίναμε στα βουνά και συναγωνιζόμασταν ποιος θα τρέξει πιο γρήγορα στην κορυφή. Ακόμα και τώρα όμως, παίζοντας ένα μονό στο μπάσκετ, πολεμάμε για να κερδίσουμε. Πολλοί άνθρωποι μας κοιτούν με ένα βλέμμα απορίας και δεν καταλαβαίνουν ότι από την αρχή της ζωής μας έπρεπε να παλέψουμε πολύ σκληρά για όλα όσα έχουμε καταφέρει σήμερα. Ο Κάιλ δεν γεννήθηκε με δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών στα χέρια».

Ενώ σχολίασε ακόμα, για τον αδερφό του, ότι: «Οταν ήταν 13 ετών δεν κατάφερε να μπει στην ομάδα του Γυμνασίου, διότι έκριναν ότι δεν ήταν αρκετά καλός για να παίξει μπάσκετ. Αυτή η φωτιά από την απόρριψη στα 13 χρόνια του καίει ακόμα μέσα στην ψυχή του, ακόμα και τώρα που φοράει τη φανέλα του Ολυμπιακού. Προσωπικά, έχω ακριβώς την ίδια φωτιά, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Και αφορά την οικογένειά μου. Γι' αυτήν ζω! Οταν ήμουν 12 ετών εξαναγκάστηκα να γίνω ο άντρας του σπιτιού μετά το διαζύγιο των γονιών μου. Φαντάσου πώς είναι όταν πρέπει σε τέτοια ηλικία να γίνεις ο άντρας του σπιτιού, υπεύθυνος και να προσφέρεις στην οικογένειά σου τα πάντα. Ημασταν όμως ευλογημένοι διότι ακόμα και μετά το διαζύγιό τους οι γονείς μου έμειναν αμφότεροι στις ζωές μας, ωστόσο το γεγονός αυτό μου έδειξε έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της ζωής. Με έκανε να εκτιμήσω τα μικρά πράγματα και να ανακαλύψω την καρδιά του λιονταριού που κρύβω μέσα μου».

Όσο για τον, γεμάτο πάθος, τρόπο που αγωνίζονται αμφότεροι, σχολίασε: «Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι παίζουμε με τον τρόπο που μας βλέπετε επειδή ξέρουμε ότι είναι κάτι περισσότερο από τιμή για εμάς να είμαστε επαγγελματίας και μάλιστα στην Ευρώπη. Κάποιες φορές όταν βλέπω τον Κάιλ σοκάρομαι πραγματικά διότι στο βλέμμα υπάρχει ο μικρός 12χρονος Κάιλ και όχι ο σερ Χάινς του Ολυμπιακού. Είναι απίστευτο συναίσθημα. Ακόμα και για εμένα το γεγονός ότι είμαι στο Περιστέρι και παίζω επαγγελματικά είναι κάτι που δεν έχω πιστέψει ακόμα. Σε αυτό το φάιναλ φορ ρωτήθηκα αμέτρητες φορές πώς γίνεται και ο Κάιλ φέρνεις εις πέρας τη δουλειά αν και είναι μόνο 1,98 μ. και πώς γίνεται κάθε μέρα που περνάει να αποδεικνύει ότι η κριτική που έγινε εις βάρος του ήταν λανθασμένη. Σας διαβεβαιώνω ότι ο Κάιλ έχει τη μεγαλύτερη καρδιά του κόσμου. Δεν είμαστε ποτέ ικανοποιημένοι και αισθανόμαστε ότι πάντα έχουμε κάτι να αποδείξουμε. Να αποδείξουμε στους άλλους ότι κάνουν λάθος».