Ομπράντοβιτς: «Με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή οι Γιαννακόπουλοι»

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό της Θύρας 13 και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στην παρουσία του κόσμου του Παναθηναϊκού, την οποία χαρακτήρισε αναγκαία σε κάθε παιχνίδι, χωρίς να υπάρχουν ακρότητες.

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο περιοδικό της Θύρας 13:

-20 χρόνια προπονητικής καριέρας και έχεις κατακτήσει 30 τίτλους, χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε τις διακρίσεις με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας. Και ειδικότερα στον Παναθηναϊκό διανύεις το δέκατο τρίτο χρόνο της καριέρας σου, με εκπληκτικά αποτελέσματα: 11 πρωταθλήματα, 6 Κύπελλα και 5 Ευρωπαϊκά. Τι αίσθηση σου έχει μείνει;

«Είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος. Πριν έρθω γνώριζα τον Παναθηναϊκού, τη δυναμική που έχει, το γεγονός ότι είναι παγκοσμίως γνωστός σύλλογος με αναρίθμητους οπαδούς. Αναμφίβολα, όμως, δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη. Πλέον, θεωρώ τον Παναθηναϊκό ως το καλύτερο κομμάτι της επαγγελματικής ζωής μου».

-Η νίκη έχει πολλούς πατέρες, η ήττα κανέναν. Παρόλα αυτά, τόσα χρόνια ο κόσμος, που πάντα είναι απαιτητικός, έχει μάθει να αναγνωρίζει την προσπάθεια της ομάδας ακόμα και μετά από ήττες. Αποτελεί ένα είδος δικαίωσης;

«Είναι αυτό που λέω πάντα στους παίκτες μου. Το σημαντικό δεν είναι οι τίτλοι, αλλά πρωτίστως η προσπάθεια, η θέληση για επιτυχία, η ύπαρξη κινήτρου για να ικανοποιούμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο που έρχεται και μας παρακολουθεί! Όταν υπάρχουν αυτά τα συστατικά, ο κόσμος χειροκροτεί ανεξαρτήτου αποτελέσματος, αναγνωρίζει τον ιδρώτα της ομάδας και υπάρχει αλληλοβοήθεια και σύμπνοια για να ξεπεραστούν δύσκολες καταστάσεις, θέλω εδώ να ευχαριστήσω όλους τους οπαδούς για τη στήριξη που απλόχερα μας προσφέρουν, και μας δίνουν κουράγιο να παλεύουμε καθημερινά, και στις προπονήσεις και στους αγώνες για το καλύτερο δυνατό! Έτσι είναι πολύ πιο εύκολο να έρθουν οι τίτλοι και οι διακρίσεις».

-Κάθε τίτλος είναι γλυκός. Ξεχωρίζεις κάποιον;

«Όλοι οι τίτλοι έχουν σημασία για μένα. Έχουν κατακτηθεί μέσα από προσπάθεια, ομαδικότητα και συνεργασία όλων των μελών που εργάζονται αρμονικά για το καλό της ομάδας, και πολλές φορές μέσα από αντιξοότητες. Εντούτοις, θεωρώ πιο σημαντικούς τους τίτλους που θα κατακτήσουμε φέτος».

-Θεωρείς υποχρέωση να κερδίσετε τους φετινούς τίτλους για να τους αφιερώσετε στην οικογένεια Γιαννακόπουλου ως ένα ευχαριστώ για όσα έχουν προσφέρει στην ομάδα; Πόσο μάλλον τώρα, που θεωρείται πιο πιθανό από ποτέ, να αποχωρήσουν από την ομάδα το ερχόμενο καλοκαίρι;

«Άκου φίλε... Όταν ήρθα στην ομάδα, ο κ. Παύλος, ο κ. Θανάσης και ο κ. Κώστας με αγκάλιασαν, μου έδειξαν τι σημαίνει ο Παναθηναϊκός για τους ίδιους και τους φιλάθλους της ομάδας, και επί ώρες μου μίλαγαν για το σύλλογο. Πάντα ήταν κοντά στην ομάδα, με παρουσία ακόμα και στις προπονήσεις, χωρίς όμως να παρεμβαίνουν στη λειτουργία της ομάδας. Σέβονταν την ιεραρχία και τους διακριτούς ρόλους μεταξύ ομάδας, προπονητικού τιμ και ηγεσίας. Τους αναλογεί, σίγουρα, μεγάλο ποσοστό σε ότι έχουμε καταφέρει. Και τι καλύτερο να αποχωρήσουν, αν το έχουν πάρει απόφαση, κατακτώντας και τους φετινούς τίτλους. Εκτός βέβαια αν εσείς οι οπαδοί κατορθώσετε να τους πείσετε να αλλάξουν απόφαση».

-Ποτέ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Έχεις σκεφτεί μετά από 13 χρόνια στην Αθήνα, αν θα ήθελες να συνεχίσεις στον Παναθηναϊκό από άλλο πόστο;

«Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει το μέλλον και το πως θα τα φέρει η ζωή. Το δεδομένο για μένα είναι πως Παναθηναϊκός και Παρτιζάν είναι δυο σύλλογοι με τους οποίους έχω δεθεί αφάνταστα. Κατέχουν ξεχωριστό κομμάτι στη καρδιά μου και νοιώθω μέρος της ιστορίας αυτών των συλλόγων. Εύχομαι κάποια στιγμή να μου δοθεί η δυνατότητα να υπηρετήσω είτε τον έναν ή τον άλλο σύλλογο από κάποιο άλλο πόστο. Ποιος ξέρει; Θα δούμε...»

-Πάμε και στο κεφάλαιο «κόσμος». Που αποδίδεις το εκπληκτικό δέσιμο που υπάρχει με τους οπαδούς;

«Ο κόσμος έχει κρίση, ξέρει να αναγνωρίζει την προσπάθεια. Πάντα λέω στους παίκτες μου να σέβονται τον κόσμο, γιατί ουσιαστικά από αυτόν ζουν. Πρέπει να δίνουμε συνέχεια, όλα τα μέλη της ομάδας, το 100% των δυνατοτήτων μας για να ικανοποιούμε τον κόσμο. Είναι, προσωπικά, μεγάλη ευχαρίστηση να μπορώ να κάνω χαρούμενο τον κόσμο. Αυτό θέλω να καταλαβαίνει και οποιοσδήποτε παίκτης έρχεται στην ομάδα. Αυτή η σχέση έχει γιγαντωθεί όλα αυτά τα χρόνια και θέλω εκ βάθους καρδιάς να ευχαριστήσω τον κόσμο για το ζεστό και αυθόρμητο χειροκρότημα που πάντα μας προσφέρει».

-Θα παρακολουθούσες ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου η μπάσκετ από τη θύρα των οργανωμένων;

«Όχι, για να είμαι ειλικρινής. Έχω βρεθεί πολύ κοντά στη θύρα 13 στο γήπεδο της Λεωφόρου για αγώνα του Champions League, μου άρεσε η ατμόσφαιρα, όπως μου αρέσει και στα παιχνίδια του μπάσκετ, αλλά έχω μάθει να ζω διαφορετικά την ένταση του παιχνιδιού. Σέβομαι το πάθος σας και την αφοσίωση στην ομάδα, όμως είναι προτιμότερο για μένα να την παρακολουθώ από μακριά...»

-5 Φεβρουαρίου 2010. Σχεδόν 800 άτομα συγκεντρώθηκαν στο ΟΑΚΑ για να δηλώσουν τη στήριξη τους σε σένα και την ομάδα. Ήταν η πιο δύσκολη και ταυτόχρονα συγκινητική μέρα σου στην ομάδα; Περιέγραψε μου τα συναισθήματα σου εκείνο το βράδυ...

«Ήταν κάτι ανατριχιαστικό! Εγώ, πραγματικά, δεν ήξερα τι γινόταν, και οι συνεργάτες μου με ενημέρωσαν ότι έχει συγκεντρωθεί πολύς κόσμος που ήθελε να μας δει. Εντυπωσιάστηκα, όπως και όλοι στην ομάδα, ο Μήτσος, ο Μαικ, ο συνεργάτης μου, ο Ιτούδης. Συνειδητοποιήσαμε ξανά τι σημαίνει η ομάδα για τον κόσμο, την ανταπόκριση που έχει και ήταν θέμα συζήτησης ανάμεσα μας για πολύ καιρό. Ένοιωσα πολύ περήφανος και διαπιστώσατε και σεις πως όλοι μαζί, μόνο μαζί, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα».

-Βλέπεις ότι ο κόσμος δεν ξεχνά αυτούς που πρόσφεραν στην ομάδα. Πρόσφατα ήσουν παρών και στη βράβευση του Στόγιαν Βράνκοβιτς στην Κροατία από μέλη της θ.13. Σε χαροποιούν τέτοιες κινήσεις;

«Σίγουρα, το να μη σε ξεχνάει ο κόσμος είναι κάτι σπουδαίο. Νιώθεις γεμάτος να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε αγαπάνε παρά το πέρασμα των χρόνων. Πίστεψε με, επειδή γνωρίζω τον Στόικο, έχω παίξει και μαζί του, τον συγκίνησε πολύ η βράβευση. Μακάρι η θύρα 13 να συνεχίσει τέτοιου είδους εκδηλώσεις».

-Ελπίζω βέβαια να μείνεις για πολλά χρόνια ακόμα στην ομάδα και να αργήσει η δική σου βράβευση...

«Το χειροκρότημα και η αγάπη που μου δείχνετε αποτελεί ήδη μεγάλο βραβείο για μένα. Τώρα αν θες να σου αποκαλύψω το πόσο ακόμα θα καθίσω στον πάγκο του Παναθηναϊκού και με ρωτάς για αυτό, δεν έχω απάντηση. Το σίγουρο είναι πως περνάω υπέροχα εδώ».

-Ένα μήνυμα στον κόσμο του Παναθηναϊκού...

«Να συνεχίσετε να υποστηρίζετε με την ίδια θέρμη την ομάδας μας, σε οποιοδήποτε άθλημα αγωνίζεται ο σύλλογος. Πάντα μαζικά, αλλά και με κόσμιο τρόπο. Είναι κρίμα να αγωνιζόμαστε χωρίς τους φιλάθλους μας σε κάποια παιχνίδια! Όσον αφορά τη θύρα 13, και με αφορμή τη συμπλήρωση των 45 χρόνων από την ίδρυση της, θέλω ξανά να σας ευχαριστήσω θερμά για όσα κάνετε για την ομάδα, και την ενεργή συμμετοχή σας σε κάθε παιχνίδι. Επίσης, να σας ευχηθώ «Χρόνια Πολλά», να συνεχίσετε με τον ίδιο ζήλο, να έχετε πάντα δυναμική άποψη και ενεργό ρόλο στα όσα εξελίσσονται γύρω μας».